Όλα ξεκίνησαν την 1η Ιουνίου 2007 όπου όλοι οι bloggers αφιέρωσαν τις σελίδες τους στην ημέρα Αμαλίας με σύνθημα “να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνιδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας…”. Η 1η Ιουνίου είναι αφιερωμένη από τους bloggers στην δικιά μας Αμαλία την συμπολίτισσα μας την φιλόλογο Αμαλία Καλιβινου όπου πριν φύγει απο την ζωή, την 25η Μαΐου 2007, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της, το δράμα της και να το μοιραστεί μαζί με όλους τους Έλληνες μέσα από το blog της https://fakellaki.blogspot.com όπου κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που τίμησαν τον όρκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους , που της συμπαραστάθηκαν στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος της.
Η περιπέτεια της
Το 1984 σε ηλικία 8 ετών έως το 2001, η Αμαλία είχε επισκεφτεί δεκάδες γιατρούς για τους αφόρητους πόνους στο πόδι της. Επί 17 ολόκληρα χρόνια μπαινοέβγαινε στα νοσοκομεία, για να μπορέσει να βρει την σωστή διάγνωση ώστε να την απαλύνουν από τον πόνο της. Οι γιατροί μέχρι τότε, της έλεγαν ότι πρόκειται για ιδιοπάθεια, ένας χρόνιος πόνος που δεν μπορούσε να εξηγηθεί.
Πέρασαν 17 ολόκληρα χρόνια ταλαιπωρίας και πόνου όπου τελικά έγινε η σωστή διάγνωση. Ένας καλοήθης όγκος στο πόδι της, ένα νευρίνωμα, που δεν διαγνώστηκε και δεν αντιμετωπίστηκε ποτέ, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε καρκίνο που οδήγησε σε ακρωτηριασμό του ποδιού της. Δυστυχώς ήταν πλέον αργά.
Από τον Ιούλιο του 2005 έως τον Μάιο του 2007 μοιράστηκε μέσω του blog της όλο τον πόνο και το δράμα της ζωής της. Περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια τις ιατρικές εξετάσεις και τους γιατρούς που μιλούσαν για “ιδιοπάθεια”.
Καταγράφει …” Εξαιτίας σου γιατρέ μου έχω χάσει απολαύσεις αμέτρητες, έχω διακόψει τις σπουδές μου 3 φορές, έχω στερηθεί ταξίδια, δεν φόρεσα ποτέ μίνι φούστα λόγω της ατροφίας, έχω αντιμετωπίσει παράλογη γραφειοκρατία, έχω υπάρξει θύμα οικονομικής εκμετάλλευσης από γιατρούς, έχω υπάρξει υποψήφιο θύμα σεξουαλικής εκμετάλλευσης από γιατρό, έχω νοσηλευθεί σε βρώμικα νοσοκομεία με αδιάφορους γιατρούς και νοσοκόμες, άπειρες ώρες αναμονής σε ουρές νοσοκομείων ή ΙΚΑ για μια σφραγίδα”.
Το κατηγορώ της Αμαλίας Καλιβινου για την αναλγησία και την αδιαφορία με την οποία την αντιμετώπισαν πολλοί γιατροί συγκλόνισε τους Έλληνες, τάραξε πολλές συνειδήσεις. Έδωσε θάρρος σε ανθρώπους που είχαν παρόμοια περιστατικά όπου μοιράστηκαν μαζί της, την δικιά τους περιπέτεια.
Στο τελευταίο μήνυμα στο blog της τον Μάιο του 2007 γράφει “Ήθελα μόνο να δείξω κάποιους τρόπους άμυνας και ένας τρόπος από αυτούς είναι η δημοσίευση του τι γίνεται…”
Οι δικοί της άνθρωποι έγραψαν στο blog “Στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα από αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας”.
Για το δράμα της Αμαλίας ο τραγουδοποιός και στιχουργός Φίλιππος Πλιάτσικας έγραψε το τραγούδι “Καληνύχτα Αμαλία” που πολύ λίγοι από την πόλη μας το γνωρίζουν.
Υ.Γ.
Συγγνώμη Αμαλία, προσπάθησα για δεύτερη φορά… αλλά δεν εισακούστηκα.
Μιχάλης Πλαστήρας , “ελεύθερος πολιορκημένος”.
Πηγές
https://www.metarrythmisis.gr/htmls/epistimizwi/5_amalia.htm
amaliasday_blogspot.com
Ελευθεροτυπία 01/06/2007 “Για την Αμαλία” του Νίκου Μουμούρη
Ελευθεροτυπία 02/05/2007 “Οκτώ χρόνια από τον «άσχετο» στον γραφειοκράτη” του Γιώργου Κιούση
