.
Μπαντέρμα νιάτα!!!
.
Πόση ομορφιά και πόση ελπίδα μοιράζετε απλόχερα, ακόμα κι όταν τιμάτε ήρωες νεκρούς, ακόμα κι όταν θυμίζετε στενάχωρα γεγονότα, ακόμα κι όταν υμνείτε με ριζίτικα, ακόμα κι όταν χορεύετε δίχως μουσική πάνω στον θόρυβο των πατουχιών σας…
.
.
Μαθητής της 1ης τάξης του γυμνασίου ήμουν το 1981, όταν πέρασα για πρώτη φορά την πόρτα της Ενωσης, 23 χρόνια από την ίδρυση της Ενωσής μας. Πέρασαν άλλα τόσα μέχρι σήμερα και μαζί τους γενιές και γενιές… Κι έβλεπα εχθές παιδιά κι εγγόνια ανθρώπων που πέρασαν από την Ένωση, μα κι άλλα νέα παιδιά, να τιμούν την ζωντανή, όπως φαίνεται, ιστορία της Κρήτης!
.
.
Και μπορεί, ναι, να έχω δει πολλά και μπορεί, ναι, να έχω ακούσει περισσότερα. Κι έχω κάνει λάθη, κι έχω κλάψει, κι έχω γελάσει, και τι να πω και τι να αφήσω… Όμως χθες καθόμουν αποσβολωμένος, νιώθοντας, αυτό που λένε χαρμολύπη. Από τη μία τα λόγια και κάθε κίνηση των παιδιών μου δένανε κόμπο το στομάχι για τον πόνο και τα όσα πέρασαν οι πρόγονοί μας εκείνη την περίοδο από τους φασίστες ναζί, κι από την άλλη ένιωθα υπερήφανος γι’ αυτά τα κοπέλια. Για τους γονέους τους. Για την κοινωνία. Για την ίδια μας την πατρίδα και την μεγαλοκόρη της, την Κρήτη μας!
.
.
Δόξα να’ χει ο Μεγαλοδύναμος κι η Σοφία του παιδιά μου και να σας δίνει υγεία, δύναμη και πρεπειά, για να μοιράζετε σε όλους ομορφιά, ελπίδα κι ανθρωπιά.
.
Γράψατε μια ακόμη εξαιρετική σελίδα στο βιβλίο της ιστορίας της Ενωσής μας, που όσοι ήταν εκεί θα το θυμούνται για πάντα, με κι όσοι δεν ήταν, πλέον θα ήθελαν να ήταν!!!
.
.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ κι ένα μεγάλο μπράβο για τα συναισθήματα που μας μοιράσατε! Δικό σας πια το περιβόλι μας, δική σας κι η ευθύνη που ευαγγελίζεται ο μεγάλος μας ποιητής Κωστής Παλαμάς… “Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής”… παιδί μου!!!
.
ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΠΡΕΝΤΑΚΗΣ
.
