Ξεκίνησε την Κυριακή που μας πέρασε η μεγάλη πορεία συνδικάτων, ανέργων και άλλων συλλογικοτήτων κατά της ανεργίας από την Πάτρα, η οποία θα καταλήξει στην Αθήνα την ερχόμενη Κυριακή 10 Απριλίου.
«..Όταν για να βρεις δεν υπάρχει καμιά δουλειά/ Πρέπει να αντισταθείς!/ Πρέπει ολάκερο το κράτος/ Τα πάνω κάτω ανάποδα να φέρεις/ Μέχρι να γίνεις ο ίδιος του εαυτού σου εργοδότης./ και τότε πάντα διαθέσιμη δουλειά για σένα θα ‘χει./ Όταν για την αδυναμία σας σας περιγελούν/ Δεν επιτρέπεται καιρό να χάνετε άλλο!/Πρέπει έτσι να φροντίσετε/ Που όλοι, όσοι αδύνατοι είναι, να βαδίσουνε μαζί./Τότε μεγάλη δύναμη πια θα ’στε/ Να σας περιγελάει τότε δε θα τολμά κανείς»… Μπ. Μπρεχτ
Με αυτό το απόσπασμα από ποίημα του Μπρεχτ άρχισε την ομιλία του ο Δήμαρχος της Πάτρας Κ. Πελετίδης, πριν ξεκινήσει η μεγάλη πορεία αγώνα ενάντια στην ανεργία. Μεταξύ άλλων, στην ομιλία του τόνισε: «Διαμαρτυρόμαστε και διεκδικούμε δουλειά για όλους με δικαιώματα, καθώς και άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων. Ήρθε η ώρα να ακουστεί η φωνή των ανέργων, η φωνή των εργαζομένων, των συνταξιούχων, της νεολαίας».
Η πρωτοβουλία αυτή είναι συνέχεια των προσπαθειών που γίνονται από συλλογικότητες ανέργων, συνδικάτα και άλλους φορείς, προκειμένου να οργανωθεί ένα μέτωπο αγώνα για το δικαίωμα στη δουλειά και να τεθούν σε πρώτη προτεραιότητα τα αιτήματα για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για μέτρα άμεσης ανακούφισης των ανέργων, για μείωση του χρόνου εργασίας, παράλληλα και σε συνδυασμό με την πάλη για ανατροπή της αντιλαϊκής επίθεσης κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.
Η συγκεκριμένη πρωτοβουλία βέβαια έχει μια ξεχωριστή δυναμική αφού οι μέχρι τώρα συμμετοχές από συνδικάτα , συλλογικότητες και ανέργους είναι ιδιαίτερα μαζική, ενώ στην διάρκεια της πορείας προβλέπεται το «ποτάμι να φουσκώσει και άλλο». Είναι ενδεικτικό ότι όλα τα Εργατικά Κέντρα και τα Δημοτικά Συμβούλια των Δήμων που θα διανύσει η πορεία, συμμετέχουν με δικό τους πρόγραμμα εκδηλώσεων και πρωτοβουλιών.
Αυτή η μορφή αγώνα χρησιμοποιήθηκε και στη μεγάλη κρίση του ’29 στην Αγγλία. Άνεργοι από τα σημαντικότερα βιομηχανικά κέντρα της χώρας ξεκίνησαν πορείες με κατεύθυνση το Λονδίνο όπου τα εργατικά συνδικάτα ενώθηκαν μαζί τους δημιουργώντας τεράστιες διαδηλώσεις οι οποίες έμειναν στην ιστορία ως «πορείες των πεινασμένων».
Το ίδιο, όπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου, προσπάθησαν να κάνουν εκείνη τη χρονιά του 1929 και εργάτες από τα μεταλλεία Λαυρίου. Επηρεασμένοι από την κινητοποίηση των ανέργων της Αγγλίας αποφάσισαν να κάνουν πορεία προς την Αθήνα, όπου τα σωματεία της Ενωτικής ΓΣΕΕ θα ετοίμαζαν υποδοχή. Ο Βενιζέλος, θορυβημένος από την αναμενόμενη απήχηση που θα είχε η πρωτοβουλία των μεταλλωρύχων, έστειλε το στρατό και τους ανέκοψε λίγο έξω από το Λαύριο. Το ίδιο είχε συμβεί και στην απεργία των μεταλλωρύχων το 1961.
Μια τέτοιου είδους πρωτοβουλία, για την κινητοποίηση ανέργων και εργαζομένων κατά της ανεργίας, θα έπρεπε να την είχε πάρει το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Όμως, για ακόμα μια φορά αναδεικνύονται τα κενά και οι αδυναμίες που χαρακτηρίζουν τη δουλειά των συνδικάτων, παρά τις φωτεινές εξαιρέσεις.
Τα μεγάλα κενά που υπάρχουν στην οργάνωση των ίδιων των ανέργων στα πλαίσια των σωματείων, αλλά και αυτοτελώς μέσα από επιτροπές ανέργων σε κλάδους, γειτονιές κλπ.
Βέβαια, με τέτοια ΓΣΕΕ και τέτοιες δευτεροβάθμιες οργανώσεις, που η δράση τους εξαντλείται στη μάχη των συσχετισμών με έπαθλο την κρατικοδίαιτη αναπαραγωγή του γραφειοκρατικού υποταγμένου συνδικαλισμού, όπως είναι φυσικό, δεν μπορεί να υπάρξει καμιά σοβαρή προσπάθεια ανάπτυξης κινήματος ανέργων και εργαζομένων για το δικαίωμα στη δουλειά.
Αυτό το κενό καλείται να αναπληρώσει το ταξικό εργατικό κίνημα και στα πλαίσια αυτά η πορεία που ξεκίνησε την Κυριακή είναι ένα σημαντικό βήμα. Είναι σημαντικό η ταξική πτέρυγα να υπερβεί αδυναμίες και κατακερματισμούς, ενισχύοντας συλλογικότητες ανέργων (Ενεργοί Άνεργοι, ATTACK κ.α.), που με ελάχιστα μέσα προσπαθούν όχι μόνο να αναδείξουν το πρόβλημα αλλά και να διατυπώσουν ένα μάχιμο πρόγραμμα διεκδικήσεων άμεσης ανακούφισης, αλλά και προβολής γενικότερων αιτημάτων όπως η μείωση του χρόνου εργασίας στις 35 ώρες χωρίς μείωση των αποδοχών, η δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης κλπ.
Ζητούμενο για τη σημαντική αυτή προσπάθεια είναι το τι συνέχεια και προοπτική θα δοθεί στο τέλος της διαδρομής, που θα ολοκληρωθεί την Κυριακή με συλλαλητήριο στο Σύνταγμα Στο κατά ποσό θα συμβάλει στη δημιουργία ενός μαζικού εργατικού λαϊκού μετώπου κατά της ανεργίας, από συνδικάτα, συλλογικότητες ανέργων με όρους ταξικής ανεξαρτησίας και με πρωταγωνιστές τους ιδίους τους άνεργους.
Με αυτή την κατεύθυνση και με καλέσματα τους για συμμετοχή στην πορεία, πρωτοβάθμια σωματεία, συλλογικότητες ανέργων, κινήσεις πόλεων, λαϊκές συνελεύσεις κλπ, θα πρέπει να δώσουν μαζικό και μαχητικό παρόν την Κυριακή, επιδιώκοντας να συγκροτηθεί μια μεγάλη ενωτική διαδήλωση προς το κέντρο της Αθήνας, που θα ταρακουνήσει τα λιμνάζοντα κινηματικά νερά και θα συμβάλει στην ανάταση του εργατικού κινήματος.
