Τελικά, μας άλλαξαν την πόλη! Αυτή δεν είναι η δική μας πόλη… (γράφει η Χριστιάνα Κρεββατά)

Ανησυχώ που βλέπω αυτές τις εξελίξεις, τις οποίες κληροδότησε το 2019, εν έτει 2020… Ενώ τόσοι συμπολίτες μου υπερηφανεύονται για την καλοψυχία, την σύνεση, την εντιμότητα και την ορθότητα των εκλεγμένων τους, εγώ τους παρακολουθώ να προσπαθούν να κρατήσουν την εξουσία τους και την ισχύ τους κλείνοντας στόματα.

Με άλλα λόγια, στην Αγία Βαρβάρα μας δίνεται η «χαρά» να έχουμε δύο ειδών ανασφάλειες. Εκτός από την ανασφάλεια εξαιτίας της παραβατικότητας και της εγκληματικότητας που μαστίζει την καθημερινότητά μας σε αυτή την πόλη, υπάρχει κι ανασφάλεια που μας διακατέχει από τις απειλές ορισμένων. Πραγματικά, ας μην επιμείνουμε για μια ακόμη φορά στην παραβατικότητα των τελευταίων μηνών, θέμα το οποίο, αν και διαχειρίστηκε, όπως μας διατυμπανίζουν μερικοί, δεν έχει επιλυθεί.

Υπάρχουν ακόμα άτομα που διαχειρίζονται γρήγορα και σιωπηλά καταστάσεις μέσω των απειλών. Επιστρέψαμε δεκάδες χρόνια πίσω κι οι ζωές μας πλέον απειλούνται από άτομα που πρέπει να μας υπηρετούν, αν όχι να μας ευγνωμονούν. Κι εσκεμμένα χρησιμοποιώ την λέξη άτομα, γιατί είναι απάνθρωπο να απειλείς συνανθρώπους σου για να μην μιλήσουν, να μην εκφέρουν άποψη, ώστε να διατηρηθεί σιγή ιχθύος. Ελπίζω να υπήρχαν άτομα που αναρωτήθηκαν, γιατί επικρατεί αυτή η σιωπή όλο αυτό τον καιρό όσον αφορά σε κάποια ζητήματα.

Αναρωτιέμαι αν ακόμη υπερηφανεύονται, συμμερίζονται και τους υποστηρίζουν σε αυτές τις τακτικές. Η ελευθερία μας στην έκφραση είναι τόσο αυτονόητη που έχει πάψει να ισχύει από τη στιγμή που κάποιοι καταπατούν αυτό το δικαίωμά μας. Επομένως, όχι μόνο δεν θα δείξουμε κατανόηση και δεν θα είμαστε καλοπροαίρετοι σε άτομα που εφαρμόζουν τέτοιες μεθόδους αλλά μόνο αποστροφή κι απογοήτευση μπορούμε να νιώθουμε γι αυτούς και να καταδικάζουμε το γεγονός. Ο λόγος δεν είναι εγωιστικός, δηλαδή ως αντίποινα προς όλους αυτούς που τον προηγούμενο καιρό ήταν κάθε τι άλλο από καλοπροαίρετοι, αλλά προκύπτει από την αφοσίωσή μας στις αξίες.

Και για το τέλος, πάνε μήνες από τότε που μίλησα για τον φόβο, αλλά ο φόβος υπάρχει ακόμα κι ενισχύεται. Μια λεκτική απειλή είναι το πιο γνήσιο πιστοποιητικό της ανικανότητας. Επιτρέψτε μου να συμπληρώσω και του φόβου κι αυτός που φοβάται κάτι έχει να κρύψει…

Χριστιάνα Κρεββατά