Η φετινή Πρωτομαγιά δεν είναι μόνο μια μέρα τιμής για τους διαχρονικούς αγώνες των εργατών ενάντια στις παραβιάσεις των εργασιακών δικαιωμάτων, την εργασιακή εκμετάλλευση, την παιδική εργασία και για την διεκδίκηση ανθρώπινων συνθηκών δουλειάς και ίσων ευκαιριών για όλους.
Μας βρίσκει αντιμέτωπους, λόγω της πανδημίας, με μια βαθιά εργασιακή – οικονομική κρίση που βλέπουμε πως πλησιάζει μα δεν μας έχει αγγίξει καλά ακόμη, με έναν εργασιακό μεσαίωνα που θα έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και με ένα αβέβαιο μέλλον που σύμφωνα με τις προβλέψεις θα σημειωθεί έκρηξη των ανισοτήτων, του κινδύνου φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, αφού ακόμη και στις προοδευτικές χώρες του πλανήτη η έννοια των δημόσιων αγαθών αντί να θεωρείται αυτονόητη, παραμένει άγνωστη και ως ένα μακρινό και άπιαστο όνειρο.
Η φετινή Πρωτομαγιά βρίσκει την παγκόσμια προοδευτική Κοινότητα, τους προοδευτικούς Πολίτες μπροστά σε μια τεράστια Ευθύνη. Με διεθνή συνεργασία και αλληλεγγύη να παλέψουμε για να χτίσουμε μια νέα κανονικότητα, ένα νέο εργασιακό περιβάλλον που θα βασίζεται στην ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη και θα παρέχει αξιοπρέπεια και ασφάλεια για όλους τους εργαζόμενους.
Για ένα εργασιακό περιβάλλον που θα αντιμετωπίζει αποτελεσματικά και παγκόσμια τους τεράστιους και άνισους κινδύνους στους οποίους είναι εκτεθειμένο το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, που είναι ιδιαίτερα ευάλωτο μπροστά στις νέες συνθήκες. Ανάμεσά τους βρίσκονται οι γυναίκες, οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι εργαζόμενοι χωρίς δεξιότητες, τα άτομα με αναπηρία, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες.
Τα εργασιακά δικαιώματα σε κίνδυνο
Σήμερα, υπό τις συνθήκες της νέας παγκόσμιας κρίσης που έχουμε μπροστά μας, τα εργασιακά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από πολύχρονους αγώνες βρίσκονται σε κίνδυνο.
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του ILO, εκατομμύρια εργαζόμενοι ανά τον κόσμο δεν θα έχουν τη δυνατότητα πρόσβασης ούτε στα απαραίτητα για την επιβίωση και την ασφάλειά τους, λόγω της απώλειας των θέσεων εργασίας και της σημαντικής μείωσης του μισθού τους.
Ενώ περίπου 60 εκατομμύρια θέσεις εργασίας στην Ευρώπη κινδυνεύουν να χαθούν εξαιτίας του lockdown, σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της McKinsey.
Στην Ελλάδα, που η απασχόληση δεν έχει ακόμη καταφέρει να φτάσει στα προ οικονομικής κρίσης επίπεδα και ενώ αναμένονται οι επίσημες ανακοινώσεις της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας για τα ποσοστά ανεργίας του Μαρτίου 2020, τα πρώτα στοιχεία δείχνουν:
– δεκάδες χιλιάδες απολύσεις,
– δραματική μείωση των προσλήψεων ιδιαίτερα στον τομέα του τουρισμού και του επισιτισμού,
– έκρηξη στην μετατροπή συμβάσεων από πλήρη σε μερική ή εκ περιτροπής απασχόληση,
– αύξηση του εργασιακού άγχους και
– δραματική μείωση των μισθών.
Ενώ, εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι είναι σε επίσχεση εργασίας ή χωρίς εισόδημα λόγω της αναγκαστικής απαγόρευσης λειτουργίας των επιχειρήσεων και είναι άγνωστο πόσοι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι, υπό τις έκτακτες συνθήκες της πανδημίας.
Προκλήσεις από την παγκόσμια κρίση της πανδημίας
Η σημερινή παγκόσμια κρίση λόγω της πανδημίας αναδεικνύει τη σημασία της διεθνούς συνεργασίας και αλληλεγγύης για την οικοδόμηση ενός πλαισίου προστασίας των εργαζομένων για την δημιουργία ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους πρόνοιας και για την υιοθέτηση πολιτικών καταπολέμησης της φτώχειας και μείωσης των ανισοτήτων.
Η πανδημία έφερε επίσης στο προσκήνιο τις μακροχρόνιες ανισότητες μεταξύ των φύλων και το άνισο φορτίο που σηκώνουν καθημερινά οι γυναίκες με την μη αμειβόμενη εργασία στο σπίτι και τη φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων.
Οι γυναίκες βρίσκονται παγκοσμίως στην πρώτη γραμμή του αγώνα κατά της πανδημίας καθώς αντιπροσωπεύουν πάνω από το 70% των εργαζομένων στην υγεία και την φροντίδα παιδιών και ηλικιωμένων.
Ως αποτέλεσμα της πανδημίας, αντιμετωπίζουν διπλό φορτίο: μεγαλύτερες βάρδιες στην εργασία και πρόσθετη φροντίδα στο σπίτι, αφού ο χρόνος που αφιερώνουν καθημερινά στην μη αμειβόμενη εργασία αυξήθηκε κατακόρυφα, λόγω της αναγκαστικής διακοπής λειτουργίας των σχολείων, παιδικών σταθμών και μονάδων φροντίδας.
Η εξισορρόπηση της επαγγελματικής και προσωπικής ζωής ήταν και παραμένει πάντα μια πρόκληση. Σήμερα όμως υπό τις νέες συνθήκες είναι μια αναγκαιότητα.
Εάν θέλουμε αύριο, βγαίνοντας από αυτήν την κρίση να οδηγηθούμε σε μια πιο δίκαιη κοινωνία για όλους, χωρίς ανισότητες και διακρίσεις χρειάζεται σήμερα να ξανασχεδιάσουμε το εργασιακό περιβάλλον με την συμμετοχή όλων των μερών, χωρίς αποκλεισμούς.
Χρειάζεται σήμερα να χτίσουμε ένα ισχυρό δίχτυ προστασίας των εργαζομένων ενάντια στις φιλελεύθερες πολιτικές που ευνοούν την ασυδοσία των εργοδοτών αφήνοντας εκτεθειμένους τους εργαζόμενους, οξύνουν τις ανισότητες και αναμένεται να οδηγήσουν μεγάλο μέρος των εργαζομένων στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.
Η ώρα της ευθύνης είναι εδώ.
Τώρα, ήρθε η ώρα και της δράσης. Εσείς τι λέτε;
Ελένη Σταύρου
