ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 2020
Η γιορτή των εργατών καθιερωμένη από το Μάη του 1886, όπου τα εργατικά συνδικάτα του Σικάγο ξεσηκώθηκαν, διαμαρτυρόμενοι για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας που βίωναν. Δεδομένων των τωρινών συνθηκών, τα γεγονότα της Πρωτομαγιάς του 1886 είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, 13 δεκαετίες μετά.
Κεκτημένα δικαιώματα που χάνονται, θέσεις εργασίας που μειώνονται δραματικά, ανασφάλιστοι εργαζόμενοι που δουλεύουν χωρίς εξασφάλιση του μέλλοντος τους, δεν είναι λόγοι για κείμενα ενθουσιασμού, αλλά για δραστικές κινητοποιήσεις από όλους τους χώρους της εργασίας, προς μία μαζική κατεύθυνση αντίστασης και ανατροπής των σχεδίων του νεοφιλελευθερισμού.
Το αίτημα του τότε πρέπει να ξαναγίνει σύνθημα του τώρα και πάγια αυτονόητα εργατικά δικαιώματα να βγουν πάλι στην επιφάνεια ως λαϊκές απαιτήσεις, όπως η 8ωρη εργασία, η πλήρης ασφάλιση, η καθιέρωση της Κυριακής ως αργία, η επαναφορά 13ου 14ου μισθού και αρκετές ακόμα διεκδικήσεις που καταπατώνται όσο ποτέ άλλοτε, όπως το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση, με τη καταβολή μισθών και συντάξεων και το δικαίωμα του «συνδικαλίζειν» και του «απεργείν» .
Η κρίση έχει λειτουργήσει ως πρόφαση για τη μείωση μισθών στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ωρών εργασίας, με τις λεγόμενες «ευέλικτες» μορφές εργασίας να κερδίζουν έδαφος στην αγορά. Επιπλέον, παρατηρείται και το φαινόμενο εργαζόμενοι να εργάζονται πολύ παραπάνω από το ωράριο για το οποίο αμείβονται, υπό την απειλή της απόλυσης και με το φόβο της ανεργίας. Σήμερα, και η ίδια η εργασία φαντάζει πολυτέλεια και όποιος εργάζεται θεωρείται τυχερός, αφού η ανεργία έχει φτάσει σε δυσθεώρητο νούμερο, ξεπερνώντας το 20%.
Παραβιάζοντας τα εργατικά δικαιώματα, η Κυριακή πλέον είναι «άτυπη μέρα εργασίας», όπου οι εργαζόμενοι πολλών κλάδων κυνηγούν ένα επιπλέον μεροκάματο ακόμα και αυτή τη μέρα, γιατί αδυνατούν να ανταποκριθούν στις οικονομικές απαιτήσεις της ζωής τους από τη συνεχή μείωση των απολαβών τους.
Ένα πάγιο αίτημα παραμένει η κρατική ασφάλιση, ιδίως για τα θύματα εργατικών ατυχημάτων, αλλά και γενικότερα όλων των εργαζομένων. Στο βωμό της μείωσης των δημόσιων δαπανών και της επιτακτικής ανάγκης της αύξησης της ανταγωνιστικότητας, για την επίτευξη της πολυπόθητης ανάπτυξης, θυσιάζονται εργασιακά δικαιώματα χρόνων. Οι συντάξεις περικόπτονται, τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα μειώνονται. Η συνταξιοδότηση και η κοινωνική ασφάλιση για τη νέα γενιά φαντάζει όνειρο..!!!
Και φέτος οι εργαζόμενοι πρέπει να τιμήσουν την εργατική Πρωτομαγιά με φόντο τα απομεινάρια που αφήνει πίσω της η οικονομική κρίση, αλλά και οι ΠΝΠ που με πρόσχημα τον COVID19 ισοπεδώνουν ότι απέμεινε.
Μέσα στο κλίμα σύγχυσης και αβεβαιότητας που επικρατεί σε όλη την εργατική τάξη και τη νέα γενιά, πρέπει να παλέψουμε για να μην επιτρέψουμε την επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα και να διεκδικήσουμε τα κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα μας.
Το μέλλον μας ανήκει και οφείλουμε να διεκδικήσουμε αυτά που δικαιούμαστε, σεβόμενοι αυτούς που θυσιάστηκαν, διεκδικώντας αξιοπρεπή μισθό και εργασία με δικαιώματα..!!!
