Φίλοι του έργου του πολυγραφότατου Φρέντυ Γερμανού, με πρωτοβουλία της Λέσχης Ανάγνωσης της πόλης μας, συναντήθηκαν στο χώρο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης και συζήτησαν για το βιβλίο του “Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ”, την Πέμπτη 28 Ιουνίου.
Απόσπασμα από το βιβλίο του Φρέντυ Γερμανού: Η Εκτέλεση, Εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, 1985:
“Τώρα το απόσπασμα, με τον Δραγούμη πάντα μπροστά, πλησίαζε το Αρεταίειο. Μερικοί απ’ τους περαστικούς κοίταζαν με περιέργεια τη σκηνή. Ήταν κάτι σαν τουριστικό αξιοθέατο της ημέρας.
Κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αυτοί οι οχτώ στρατιώτες με τον ασπροντυμένο άντρα ήταν, εκείνη την ώρα, στο κατώφλι μιας κανονικής εκτέλεσης -που θα γινόταν, μέσα στην καρδιά της Αθήνας, ανάμεσα στον τηλεγραφικό στύλο 905 και τον τηλεγραφικό στύλο 907.
“Ήμουν στη στάση της οδού Παπαδιαμαντοπούλου και περίμενα το τραμ” θα έλεγε αργότερα ο Ρώσος ακόλουθος Λεμπέντιεφ στον ανακριτή. “Είδαμε οχτώ στρατιώτες μ’ έναν άνθρωπο που πέρασαν ήσυχα- ήσυχα από μπροστά μας. Αν έλειπαν οι ξιφολόγχες απ’ τα χέρια τους, το θέαμα θάταν πολύ φυσικό -τουλάχιστον για τη μέρα εκείνη. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι οι στρατιώτες ήταν κίτρινοι σαν το λεμόνι…”
Στο βάθος ο Δραγούμης ίσως νάταν εκείνη την ώρα ο μόνος ήρεμος στη συντροφιά. Απ’ το 1902 που είχε μπει στη φωτιά του Μακεδονικού αγώνα ζούσε με τη μυρωδιά του θανάτου -την κουβαλούσε συνέχεια μέσα του, σαν αόρατο σύντροφο: “Θέλω να πεθάνω σε ώρα μουσικής” είχε γράψει κάποτε, σε ένα απ’ τα είκοσι τέσσερα αδημοσίευτα ημερολόγιά του.
Μόνο, βέβαια, που δεν φανταζόταν ότι η ώρα αυτή ήταν τόσο κοντά εκείνο το πρωί της Παρασκευής, 31 Ιουλίου 1920, όταν ξεκινούσαν με τη Μαρίκα Κοτοπούλη απ’ το σπίτι τους, στην οδό Ξενίας, για να πάνε στην πρόβα”.
Η φωτογραφία από την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά στον Αντ1.
