Μια ωραιότατη όαση ανάσας στην κάτω Αγία Βαρβάρα, στα σύνορα με το Αιγάλεω έχει μεταμορφωθεί εδώ και χρόνια σε αλάνα.
Ένας πολυχώρος αναψυχής με αθλητικές εγκαταστάσεις, όργανα παιδικής χαράς για τα παιδιά της περιοχής, με τα παγκάκια για τους γηραιότερους, με τις μητέρες να ταϊζουν τα παιδιά τους και τα ερωτευμένα ζευγάρια στα παγκάκια, να σχεδιάζουν το μέλλον τους κάτω από τα πεύκα, το πράσινο να ομορφαίνει το χώρο και τα συντριβάνια του να σκορπίζουν δροσιά και ομορφιά, δυστυχώς πλέον δεν υπάρχει.
Όλα είναι παρελθόν, στο παρκάκι στην οδό Μαρίνου Αντύπα και Γληνού, μπροστά από το Κέντρο Εικαστικών του Δήμου μας.
Οι μπασκέτες από το γηπεδάκι που έδινε αθλητική διέξοδο στους νέους της γειτονιάς δεν υπάρχουν, αφού από τη διάβρωση των βάσεών τους κατέρρευσαν και ο Δήμος απλά τις απομάκρυνε χωρίς ποτέ να τις αντικαταστήσει, στερώντας από τη γειτονιά ένα από τα ελάχιστα γηπεδάκια στην Κάτω Αγία Βαρβάρα.
Τα συντριβανάκια έπαψαν εδώ και χρόνια να λειτουργούν και κάποιοι έκλεψαν τις πανάκριβες αντλίες τους, αφήνοντας απλά τις στέρνες γεμάτες στο σκουπίδι, αντί του νερού.
Όλα τα όργανα της παιδικής χαράς απομακρύνθηκαν, εκτός μιας ετοιμόρροπης κούνιας, που δεν επαρκεί για τις ανάγκες των παιδιών της πολυκατοικημένης συνοικίας και το ειδικό δάπεδο χορτιάριασε.
Τα πρανή και τα σημεία που κάποτε υπήρχε πράσινο, φυτά και λουλούδια έχει γίνει ένας χωμάτινος όγκος, χωρίς ίχνος γκαζόν και γύρω στα δένδρα να φυτρώνουν αγριόχορτα, και τσουκνίδες, καλύπτοντας τις ανάγκες του κόσμου για λίγο πράσινο.
Το ζητούμενο σε ένα Δήμο, συνοικία, γειτονιά δεν είναι η κατασκευή νέων πολυδάπανων έργων, όταν την ίδια ώρα τα υπάρχοντα αφήνονται στην τύχη τους και καταστρέφονται χωρίς την απαιτούμενη συντήρηση.
Το συγκεκριμένο παρκάκι κάποτε ήταν ένα στολίδι, ένα σημείο αναφοράς.
Ο Δήμος οφείλει να το επαναφέρει καλύπτοντας ζωτικές ανάγκες των κατοίκων της περιοχής.
