Μια Κινέζικη παροιμία λέει: “Αν θέλεις να βοηθήσεις κάποιον που πεινάει μη του δώσεις να φάει ψάρι. Δώσε του ένα καλάμι και μάθε τον να ψαρεύει”.
Στην χώρα μας τι συμβαίνει;
Έχουμε ανακαλύψει το κόλπο των επιδομάτων, βοηθημάτων, συσσιτίων από την Περιφέρεια, την Εκκλησία, το Δήμο.
Έχουμε κουπόνια για άνεργους, άστεγους, ευάλωτους, φτωχούς, απλήρωτους, ασθενείς, ημιαπασχολούμενους.
Επιδότηση ενοικίου, επιδότηση ΔΕΗ, επιδότηση ΕΥΔΑΠ.
ΚΟΥΠΟΝΙΑ, ΚΛΗΡΩΣΕΙΣ, ΕΚΠΤΏΣΕΙΣ, για ειδικές κατηγορίες πληθυσμού.
Οικονομική ενίσχυση, οικονομικό βοήθημα, οικονομικό στήριγμα.
Επίδομα απολυμένων. Βοήθημα απλήρωτων.
Δωρεάν τρόφιμα, δωρεάν φρούτα και λαχανικά.
Κοινωνικά Γεύματα αλληλεγγύης.
Βοηθήματα κοινωνικής ευαισθησίας.
Ενισχύσεις ακόμα περισσότερες, στις πιο ευάλωτες από τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες… και ο κατάλογος είναι ατέλειωτος.
Πιστεύει κανένας πως η χώρα μας θα ορθοποδήσει ποτέ εάν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Αυτή είναι η λύση για την ανάπτυξη που χρειάζεται η χώρα;
Αυτός είναι ο δρόμος να παραμείνουμε εσαεί υπόδουλοι, όχι μόνο των “κακών”ξένων αλλά και των εκάστοτε κυβερνώντων, που δεν θέλουν ΕΝΕΡΓΟΥΣ πολίτες αλλά μουράχαβλους και βολεψηματίες, που θα βολεύονται με τα συσσίτια, τα κουπόνια και τις εκπτώσεις.
Παροχές που λαμβάνουν, ενώ επιβαρύνονται όμως άλλοι συμπολίτες τους, που χύνουν ιδρώτα για να πληρώνουν φόρους, που βλέπουν το αφορολόγητο να μειώνεται σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα, που βλέπουν τη σύνταξή τους να συρρικνώνεται, συνεχώς, για να μπορεί ο κάθε υπουργός και στέλεχος της εξουσίας να κάνει αγαθοεργίες με τα λεφτά τους, που φτύνουν αίμα να βγάλουν. Που στερούνται εκείνοι και οι οικογένειές τους αγαθά, για να θρέψουν, τους παραπάνω.
Αυτός πάντως ΔΕΝ είναι ο δρόμος προς την ανάπτυξη.
Αυτός είναι ο Δρόμος προς την πλήρη αποχαύνωση της κοινωνίας μας.
Για αυτό τον λόγο λοιπόν, το κράτος πρέπει να δώσει “καλάμια”(εργασία) στους άνεργους, άστεγους, πολύτεκνους, άεργους, ευάλωτους, φτωχούς, αναξιοπαθούντες και όλες τις δεινοπαθούσες κατηγορίες συμπολιτών μας, ώστε να έρθει η ανάπτυξη στην χώρα μας και να πάψει μια μεγάλη κατηγορία συμπολιτών μας να αισθάνονται ζητιάνοι και να φυτοζωούν χωρίς να υπάρχει ελπίδα για καλυτέρευση της ζωής αυτών και των οικογενειών τους.
Σ.Σ.: οι φωτογραφίες είναι από τη σημερινή εποχή και από του 1940. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ τους; Οι μεν σύγχρονες είναι έγχρωμες οι δε παλαιότερες ασπρόμαυρες.
Πάρις Βαμβακόπουλος
