Πληρώνουν Τέλος Ακίνητης Περιουσίας ενώ οι χώροι δεν αξιοποιούνται λόγω έλλειψης κονδυλίων – Μπαλάκι μεταξύ υπουργείων η νομοθετική ρύθμιση
Το παράλογο φαίνεται να είναι… αναπαλλοτρίωτο και κυρίως να μην έχει ταβάνι στις υποθέσεις απαλλοτριώσεων. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων, δεσμευμένων προς απαλλοτρίωση από δήμους, υποχρεούνται να καταβάλλουν Τέλος Ακίνητης Περιουσίας (ΤΑΠ) στην Τοπική Αυτοδιοίκηση! Δεν απαλλάσσονται από αυτή την επιβάρυνση, αν και θα έπρεπε, εφόσον δεν έχουν αποζημιωθεί και με δεδομένο ότι δεν μπορούν να αξιοποιήσουν το ακίνητό τους, ούτε να έχουν οποιοδήποτε οικονομικό όφελος. Μάλιστα, παρότι και το υπουργείο Εσωτερικών παραδέχεται ότι κάτι τέτοιο είναι ανορθολογικό δεν έχει προχωρήσει μέχρι τώρα σε αλλαγή της νομοθεσίας για άρση της αδικίας (έστω κι αν είναι σταγόνα στον ωκεανό των αδικιών της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής από νυν και πρώην κυβερνήσεις της λιτότητας).
Το μπαλάκι πηγαινοέρχεται από το υπουργείο Εσωτερικών στο υπουργείο Οικονομικών και τούμπαλιν. Ωστόσο έχει ενδιαφέρον η θέση του υπουργού Εσωτερικών κ. Πάνου Σκουρλέτη, όπως εκφράζεται σε απάντηση που δόθηκε σε σχετική ερώτηση 32 βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ με θέμα «απαλλαγή από το ΤΑΠ των δεσμευμένων από τους ΟΤΑ ακινήτων».
Οι βουλευτές ζητούν να μην πληρώνουν ΤΑΠ δεσμευμένα ακίνητα από τους ΟΤΑ προς απαλλοτρίωση, «κατά τον τρόπο που τα ακίνητα απαλλάσσονται από τον ΕΝΦΙΑ όταν δεσμεύονται για τους ίδιους λόγους». Οι αρμόδιες αρχές με βάση διατάξεις του άρθρου 78 του Συντάγματος με τις οποίες οριοθετείται η έννοια του φόρου υποχρεούνται σε στενή ερμηνεία των φοροαπαλλακτικών διατάξεων αποκλειομένης της διασταλτικής ή αναλογικής μεθόδου. Υπό το πρίσμα αυτό, σύμφωνα με τον κ. Σκουρλέτη, ακίνητα τα οποία υφίστανται ουσιαστικό περιορισμό στα εμπράγματα δικαιώματα του κυρίου αυτών, όπως ρυμοτομικό βάρος, δέσμευση για κοινωφελή χρήση ή αρχαιολογική δέσμευση, αλλά διατηρείται η κυριότητα υπόκεινται σε ΤΑΠ, χωρίς να εξετάζονται περαιτέρω τα ζητήματα. «Ως εκ τούτου», αναφέρει ο υπουργός Εσωτερικών στο απαντητικό έγγραφο στη Βουλή (αριθμ. Πρωτ. 3081/30.12.2016), «πράγματι απαιτείται νομοθετική ρύθμιση, προκειμένου να προβλεφθούν ρητά οι περιπτώσεις των ακινήτων που δεν θα υπόκεινται σε ΤΑΠ λόγω περιορισμού των ουσιαστικών δικαιωμάτων των προσώπων που έχουν την κυριότητά τους». Και παραπέμπει στο υπουργείο Οικονομικών…
Παράλληλα, τουλάχιστον κατά την τελευταία εξαετία, με συνεχιζόμενη τη μνημονιακή πολιτική προκύπτουν και νέα δεδομένα. Αρχίζει να διαμορφώνεται ένας νέος τύπος ιδιοκτήτη που λόγω της οικονομικής κρίσης – και των χαμηλών πραγματικών αξιών της τιμής των ακινήτων σε σχέση με τις αντικειμενικές – λέει: «Απαλλοτριώστε το ακίνητο, μπας και πάρω ρευστό». Το επισημαίνει στο «Βήμα της Κυριακής» ο αρχιτέκτονας μηχανικός, επίκουρος καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Πράσινου Ταμείου κ. Γιώργος Πατρίκιος. Κρίνει ότι θα μπορούσε να δοθούν πράσινες ανάσες στις τσιμεντουπόλεις με επιτάχυνση των διαδικασιών απαλλοτριώσεων για κοινόχρηστους χώρους αλλά και πάλι λείπουν τα χρήματα από τον κρατικό κορβανά για αποζημιώσεις.
Η υλοποίηση των απαλλοτριώσεων «πάνε σαν τον κάβουρα» κυρίως λόγω υποχρηματοδότησης αλλά όχι μόνο. «Η τραγωδία είναι» όπως λέει χαρακτηριστικά ο αναπληρωτής καθηγητής ΕΜΠ (αστικός και περιφερειακός σχεδιασμός) και βοηθός Συνήγορος του Πολίτη κ. Ιων Σαγιάς ότι «πολλές φορές τα λεφτά υπάρχουν στους προϋπολογισμούς φορέων, υπουργείων και ΟΤΑ, αλλά δεν φθάνουν στους αποδέκτες τους διότι τίθενται άλλες, ίσως πιο πιεστικές, προτεραιότητες». Σημειώνει επίσης ότι «συνιστά σοβαρή παράβαση της νομιμότητας ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η διοίκηση δεν εφαρμόζει δικαστικές αποφάσεις για άρση της απαλλοτρίωσης λόγω υπέρβασης των χρονικών ορίων που θέτει για την απαλλοτρίωση η νομοθεσία». Πολλάκις, αίρεται η απαλλοτρίωση και επανεπιβάλλεται, «με αποτέλεσμα να υπάρχουν περιπτώσεις δεσμεύσεων ιδιοκτησίας ακόμα και για 50 χρόνια!» αναφέρει ενδεικτικά ο κ. Σαγιάς.
πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
