.Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός φουστανελάς που είχε τη μανία να ζωγραφίζει. Τον έλεγαν Θεόφιλο.
.
Τα πινέλα του τα κουβαλούσε στο σελάχι του, εκεί που οι πρόγονοί του ‘βάζαν τις πιστόλες και τα μαχαίρια τους. Τριγύριζε στα χωριά της Μυτιλήνης, τριγύριζε στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε.
.
Ο Θεόφιλος είναι από τη μεριά των σοφών και των τρελών, παρέα με τον Σολωμό, τον παγωμένο θερμότατο Κάλβο, τον Παπαδιαμάντη, τον αναρχικό και άκρως πειθαρχημένο Καβάφη, και όλους αυτούς τους φυσικά επαναστατημένους Έλληνες, μα εξίσου φυσικά συντηρητικούς, τους Έλληνες των οποίων η ευλογημένη μεγαλομανία έσπασε τα κλουβιά του διδασκαλισμού, οπως αναφερει ο Γιαννης Τσαρουχης.
.
Ο Θεόφιλος Χατζημιχαήλ είναι ο πιο γνωστός έλληνας λαϊκός ζωγράφος.
.
Γεννήθηκε μεταξύ 1868 και 1871 στη Βαρειά Μυτιλήνης.
.
Στις 24 Μαρτίου 1934 ο Θεόφιλος βρέθηκε νεκρός στο καμαράκι του.
.
Σύλλογος Γονέων 1ου ΓΕΛ Αγίας Βαρβάρας
