Τι όνειρο ήταν τούτο!!
Επιρροή από τα δημοσιεύματα και το εύρημα των τελευταίων ανασκαφών.
Ο μπαμπάς μου με κρατά από το χέρι και μπαίνουμε στο ταχυδρομείο που ήταν μαζί με το ταχυδρομικό ταμιευτήριο στην Ελ. Βενιζέλου.
Η κυρία με ρωτάει τι χρώμα κουμπαρά θέλω.
Κόκκινο !!!
Είναι καλοκαιράκι. Και από κει στο σινέ Άννα για ταινία και φυστίκια. Η φίλη μου η Δομνίκη θα πάει στο Όνειρο. (Το φθινόπωρο οι επιλογές ήταν περισσότερες στη Βενετία, στο Ζέφυρο, στο Κουκλάκι.) Θα συναντηθούμε μετά για πορτοκαλάδα σε κάποιο από τα μαγαζιά που είναι γύρω στην πλατεία της Αγίας Ελεούσας ή για πάστα στην Καρίνα.
Ανοίγω τα μάτια και τον υπολογιστή να διαβάσω τα νέα της ημέρας. ΕΛΤΑ ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ ΑΙΓΑΛΕΩ!!! Κι αυτοί 60 χρόνια πίσω είναι…
Τότε ήταν που η μικρή Αγιά Βαρβάρα έκανε τα πρώτα της βήματα σαν δήμος. Στο πέρασμα των χρόνων η πόλη άλλαξε. Πλατείες νέες διαμορφώθηκαν, τραπεζικά καταστήματα εμφανίστηκαν, μέχρι και παράρτημα του ΠΙΚΠΑ και του ΙΚΑ λειτουργούσε πριν 20 χρόνια, το Λοιμωδών είχε μετονομαστεί με εκείνο το βαρύγδουπο “Γενικό Νομαρχιακό Νοσοκομείο Δυτικής Αττικής “η Αγία Βαρβάρα” που έκλεισε πριν 10 χρόνια ο Άδωνις.
Και να που φτάνω στο θλιβερό σήμερα.
Η τελευταία δημόσια υπηρεσία που εξυπηρετούσε τους συνδημότες μου, ίσως η πρώτη που λειτούργησε στην πόλη, “έβγαλε φτερά”. Αλλά και όσες κάλυπταν βασικές ανάγκες και εξυπηρετούσαν τους κατοίκους της πόλης μας, έκλεισαν την τελευταία πενταετία. Για τραπεζικές εργασίες, μιας και δεν τόχω με τους υπολογιστές, ραντεβού στο Αιγάλεω ή στον Κορυδαλλό.
Για το κινητό έφτασα στο Χαϊδάρι, ακόμα και το εμβολιαστικό κέντρο που λειτούργησε κάποια στιγμή στην πανδημία στο νοσοκομείο Αγία Βαρβάρα δεν υφίσταται πλέον και έβγαλα διαβατήριο για άλλους δήμους.
Στις παιδικές χαρές του Κορυδαλλού καλησπερίζω γνωστούς και γείτονες, στο γειτονικό Χαϊδάρι συναντιόμαστε για καφέ μετά από το μάθημα εικαστικών.
Αναρωτιέμαι γιατί παλεύω, για μια πόλη φάντασμα;
Η πόλη έχει δυνατότητες και θα συνεχίσω να προσπαθώ να ζωντανέψει ξανά.
Άννα Γούναρη
