.Η εφηβεία είναι μια όμορφη και άγρια ηλικιακή περίοδος
.
Είναι το στάδιο που τα παιδια μας μοιάζουν μεγάλα!
.
Που ανακαλύπτουν ότι οι “μεγάλοι” τελικά δεν είναι τόσο άτρωτοι και δεν έχουν όλες τις απαντήσεις…
.
Είναι η περίοδος που τα παιδια μας “κλείνονται”, δείχνουν απόμακρα, που “τα ξέρουν όλα” πια… που νοιώθουν δυνατά αλλά ταυτόχρονα είναι τόσο ευάλωτα..
Τα εφηβα παιδιά μας γνωρίζουν πλέον αρκετά όμως, πολλες φορές, ντρέπονται να παραδεχτούν τις αδυναμίες τους.
.
Ωστόσο, πάντα κρατάνε το ένα αυτί ανοιχτό…
.
Ας μιλάμε διαρκώς, λοιπόν, στα παιδια μας…
.
Ας τα μάθουμε να νοιάζονται! Να τα προτρεπουμε να μπαίνουν στη θέση των άλλων. Να συζητάμε για την αξία του σεβασμού και της αλληλεγγύης.
Γιατι κανένα παιδί δεν πρέπει να νοιώθει μόνο του. Κανένα παιδί δεν πρέπει να είναι φοβισμένο. Κανενα παιδί δεν πρέπει να βρίσκεται σε αδιέξοδο….
Μαθαίνουμε τα παιδιά μας να λένε όχι στον εκφοβισμό και στη βία (λεκτική και σωματική).
.
