.Παρά την ειδυλλιακή της πρόσοψη, η παραλία μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο μέρος. Οι παραλίες μολύνονται καθημερινά και κατά συνέπεια η ρύπανση μπορεί να συνοδεύεται από δυσάρεστα παθογόνα.
Πολλά, εντοπίστηκαν σε πηγές επεξεργασμένου νερού, όπως πισίνες και υδάτινα πάρκα, και άλλα εμφανίστηκαν σε φυσικά περιβάλλοντα, όπως ποτάμια και παραλίες.
Σύμφωνα με το Healthstat πολλά από τα παθογόνα που εντοπίζονται στις παραλίες είναι ιάσιμα, ειδικά αν αντιμετωπιστούν έγκαιρα. Το ξέβγαλμα και γενικά το πλύσιμο των χεριών σας μετά την έξοδο από την παραλία μπορεί να μειώσει την πιθανότητα μόλυνσης. Ας τα δούμε αναλυτικά.
1.Βακτήρια «Σαρκοφαγίας»
Το Vibrio vulnificus είναι ένα πολύ τραχύ μικρόβιο. Η κατανάλωση ωμών στρειδιών που φιλοξενούν το V. vulnificus έχει ως αποτέλεσμα ναυτία, διάρροια και κοιλιακό άλγος. Για κολυμβητές με ανοιχτές πληγές, οι λοιμώξεις από το V. vulnificus μπορεί να προκαλέσει έλκος.
Μάλιστα στις ΗΠΑ, ένα ειδησεογραφικό πρακτορείο της Φλόριντα ισχυρίστηκε ότι 32 κρούσματα V. vulnificus είχαν εμφανιστεί, ενώ σύμφωνα με τις αρμόδιες υπηρεσίες της Φλόριντα, η πολιτεία έχει δει 15 περιπτώσεις με 3 επιβεβαιωμένους θανάτους έως τις 8 Αυγούστου.
Κατά μέσο όρο, οι ΗΠΑ καταγράφουν 95 κρούσματα V. vulnificus ετησίως, εκ των οποίων 85 χρειάστηκαν νοσηλεία, ενώ 35 ήταν οι θάνατοι σύμφωνα με το CDC. Περίπου τα μισά από αυτά συμβαίνουν στην περιοχή του Κόλπου του Μεξικού. Οι επισκέπτες της παραλίας θα πρέπει να προσέχουν να μπουν στο νερό με ανοιχτές πληγές και όσοι τρώνε θαλασσινά θα πρέπει να σκεφτούν να μαγειρέψουν τα οστρακοειδή τους.
2.Στομαχικά προβλήματα
Η άμμος της παραλίας μπορεί, επίσης, να φιλοξενεί μια σειρά από μικρόβια, τα οποία μπορεί να προκαλέσουν ναυτία και κράμπες ή ακόμα και σοβαρή γαστρεντερίτιδα. Μελέτη του American Journal of Epidemiology, διαπίστωσε ότι το σκάψιμο στην άμμο της παραλίας, αύξησε τον κίνδυνο διάρροιας.
Οι επισκέπτες της παραλίας θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν κάποια γνωστά παθογόνα, όπως η σαλμονέλα, το E. coli και ο νοροϊός. Παράσιτα όπως το Giardia και το Campylobacter είναι επίσης στη λίστα παρακολούθησης.
Ο επιπολασμός των στομαχικών ζωύφιων στην παραλία καταλήγει σε ένα πράγμα: Ίχνη κοπράνων και μικροβίων έχουν βρεθεί σε δείγματα άμμου και σε ορισμένα δείγματα νερού τόσο σε παραλίες γλυκού νερού όσο και σε θαλάσσιες παραλίες.
3.MRSA
Μια πιο κοινή ανησυχία στα νοσοκομεία, είναι ότι τα ανθεκτικά βακτήρια στα αντιβιοτικά έχουν διεισδύσει και στον ωκεανό και για παράδειγμα οι παραλίες αποτελούν το… ιδανικό σπίτι αναπαραγωγής για το ανθεκτικό στη μεθικιλλίνη Staphylococcus aureus ή MRSA .
Οι τακτικές λοιμώξεις από σταφυλόκοκκο ξεκινούν ως μικρά εξογκώματα που μοιάζουν με τσιμπήματα ζωύφιου ή σπυράκια, αλλά μπορούν να εξελιχθούν σε μεγάλα αποστήματα – ακόμη και να αναπτυχθούν βαθύτερα στο σώμα και να απειλήσουν τα οστά και τα ζωτικά όργανα.
Οι σοβαρές περιπτώσεις μετατρέπονται σε πνευμονία και άλλες μορφές αναπνευστικής δυσχέρειας.
Η αντιβιοτική αλοιφή μπορεί συνήθως να θεραπεύσει μικρές δερματικές λοιμώξεις, αλλά πιο σοβαρές περιπτώσεις απαιτούν ενδοφλέβια αντιβιοτικά και χειρουργική επέμβαση.
4.Πυρετός Ποντιάκ και Νόσος των Λεγεωνάριων
Τα βακτήρια Legionella, τα μικρόβια πίσω από αυτές τις ασθένειες, αναπτύσσονται ευτυχώς σε ζεστό γλυκό νερό, ενώ «αγαπούν» τα υδρομασάζ. Τα βακτήρια προσκολλώνται στα σωματίδια υδρατμών και οι άνθρωποι προσβάλλονται από την ασθένεια εισπνέοντας μολυσμένο ατμό.
Στην παραλία, το πιο πιθανό μέρος που θα συναντήσετε τη Λεγιονέλλα είναι το δημόσιο ντους. Το 2007, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στο νερό 7 από τα 36 ντους στην παραλία στη νότια Ιταλία υπήρχαν πολλές ενδείξεις για L. pneumophila, το πιο κοινό στέλεχος πίσω από την ασθένεια.
Η ήπια εκδοχή είναι απλώς μια λοίμωξη στο στήθος που ονομάζεται Pontiac Fever, η οποία υποχωρεί σε δύο έως τέσσερις ημέρες. Μια πιο σοβαρή μορφή μόλυνσης από Legionella, η νόσος του Legionnaire, μοιάζει πολύ με μια σοβαρή περίπτωση πνευμονίας, με βήχα, πυρετό και μυϊκούς πόνους για έως και δύο εβδομάδες.
Το CDC εκτιμά ότι περίπου 8.000 έως 18.000 μολυσμένοι άνθρωποι καταλήγουν σε νοσοκομεία σε όλες τις ΗΠΑ και αντιμετωπίζονται ισχυρά αντιβιοτικά.
5.Ηπατίτιδα
Τα ιατρικά απόβλητα με ακατάλληλο χειρισμό θα μπορούσαν να εκθέσουν ορισμένους κολυμβητές και σέρφερ σε ηπατίτιδα. Η ιογενής ηπατίτιδα, συνηθέστερα με τη μορφή στελεχών Α, Β ή Γ, προκαλεί φλεγμονή του ήπατος.
Τα περισσότερα στελέχη συνήθως μεταδίδονται μέσω του αίματος και των κοπράνων. Στις πιο σοβαρές μορφές της, συμπεριλαμβανομένης της ηπατίτιδας C, οι ασθενείς παθαίνουν κίρρωση του ήπατος ή και καρκίνο σε κάποιες περιπτώσεις. Στην πιο ήπια μορφή της, την ηπατίτιδα Α, οι ασθενείς μένουν ξαπλωμένοι έως και έξι μήνες.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, μόνο λίγες περιπτώσεις ηπατίτιδας Α έχουν συνδεθεί με τη θάλασσα, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ενώ η ηπατίτιδα Ε, έχει εμφανιστεί σε ορισμένα δείγματα νερού
6.«Βrain-Eating» Amoeba ή αλλιώς η αμοιβάδα που «τρώει» τον εγκέφαλο
Οι λοιμώξεις της Naegleria fowleri, της λεγόμενης αμοιβάδας που τρώει τον εγκέφαλο, είναι εξαιρετικά σπάνιες. Το N. fowleri συχνάζει στα ζεστά νερά και τα εδάφη λιμνών και λιμνών γλυκού νερού.
Μπαίνοντας στο σώμα ενός κολυμβητή από τη μύτη, ο ιός N. fowleri παρασύρεται στο οσφρητικό νεύρο από χημικές ουσίες νευροδιαβιβαστών μέχρι να φτάσει στον εγκέφαλο. Κανονικά, το N. fowleri ζει από βακτήρια, αλλά μόλις εισέλθει στον εγκέφαλο αρχίζει να τρώει προκαλώντας μια κατάσταση που ονομάζεται πρωτοπαθής αμιμική μηνιγγοεγκεφαλίτιδα ή PAM.
Τα αρχικά συμπτώματα μοιάζουν με γρίπη του στομάχου – πονοκέφαλος, έμετος και πυρετός. Αλλά σε αντίθεση με το μέσο στομαχικό πρόβλημα το PAM είναι συνήθως θανατηφόρο. Καθώς η μόλυνση γίνεται πιο σοβαρή, ένα μολυσμένο άτομο έχει επιληπτικές κρίσεις, παραισθήσεις και μπορεί να πέσει σε κώμα.
7.Αυχενική Δερματίτιδα
Κοινώς γνωστό ως φαγούρα του κολυμβητή , αυτό το αποσπασματικό δερματικό εξάνθημα προκαλείται από την έκθεση σε προνύμφες παρασίτων τρεματωδών στο γλυκό νερό. Εκδηλώνεται εντός 48 ωρών από την έκθεση και μπορεί να διαρκέσει έως και επτά ημέρες. Κανονικά αυτά τα παράσιτα μολύνουν τα σαλιγκάρια και μετά πηδούν σε πάπιες και άλλα πουλιά, αλλά περιστασιακά μολύνουν και τους ανθρώπους.
Εντοπίστηκαν για πρώτη φορά στη λίμνη Μίτσιγκαν το 1928 και τα παράσιτα τρεματωδών κατοικούν μόνο σε παραλίες λιμνών γλυκού νερού. Σε θαλάσσια περιβάλλοντα, ο όρος «φαγούρα του κολυμβητή» μπορεί να αναφέρεται σε εξανθήματα που προκαλούνται από επαφή με προνύμφη από μέδουσες δακτυλήθρας και άλλα είδη κνιδάριου. Η αντιμετώπιση του εξανθήματος με αντιισταμινική ή κορτικοστεροειδή κρέμα, μπορεί να προσφέρει ανακούφιση.
8.Bloomin’ Algae
Τα περισσότερα φύκια που ζουν στα επιφανειακά νερά των ωκεανών και των λιμνών είναι αρκετά ήμερα. Αλλά μερικά φύκια παράγουν δυσάρεστες τοξίνες. Αυτό γίνεται μεγαλύτερο πρόβλημα όταν η απορροή μεταφέρει θρεπτικά συστατικά όπως άζωτο και φώσφορο στις υδάτινες οδούς και πυροδοτεί πληθυσμιακές εκρήξεις γνωστές ως ανθίσεις.
Οι επιβλαβείς ανθίσεις φυκιών μπορούν να δηλητηριάσουν τα οστρακοειδή και να μολύνουν το τοπικό πόσιμο νερό. Οι κολυμβητές ενδέχεται να εισπνεύσουν τοξίνες φυκιών μέσω υδρατμών, να τις καταπιούν ή να τις απορροφήσουν μέσω του δέρματος.
Στο γλυκό νερό, η μεγαλύτερη ανησυχία είναι τα γαλαζοπράσινα φύκια ή τα κυανοβακτήρια, τα οποία πιθανώς προκάλεσαν 11 από τις εστίες ασθενειών που αναφέρθηκαν στο CDC μεταξύ 2009 και 2010.
Ορισμένα στελέχη κυανοβακτηρίων παράγουν τοξίνες που μπορούν να βλάψουν το συκώτι σας, ενώ άλλα στοχεύουν στο νευρικό σύστημα. Σύμφωνα με την έκθεση του CDC, μόνο το άγγιγμα των φυκιών προκάλεσε εξανθήματα, πρήξιμο και δερματικές πληγές. Οι κολυμβητές που κατάποσαν ή εισέπνευσαν μολυσμένο νερό παρουσίασαν μια σειρά από συμπτώματα όπως διάρροια, ναυτία, κράμπες, βήχας, συριγμό, συμφόρηση και λοιμώξεις του αυτιού.
Πηγή: Healthstat
