Όταν οι σφαίρες “πέφτουν σαν το χαλάζι”, ΕΙΚΟΣΙ πριν λίγες μέρες κατά καταστήματος στην οδό Ελ. Βενιζέλου, ΔΩΔΕΚΑ κατά κατοικίας στην οδό Βόλου και γύρω στις ΕΙΚΟΣΙ κατά πολυκατοικιών στην οδό Χίου στις 8 παρά εχθές το πρωί και διαπερνούν τζαμαρίες σπιτιών στα οποία τα παιδία εντός αυτών ετοιμάζονται για να πάνε σχολείο, τότε δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για τυχαία γεγονότα, αλλά για μια πρακτική που ήρθε για να μείνει και πλέον δεν απειλεί την πόλη, την τρομοκρατεί ήδη.
Χωρίς να είναι από τα θέματα πολιτικής εκμετάλλευσης ή αντιπαράθεσης, αλλά αντιμετώπισής τους, κάτι πρέπει να γίνει και τις πρωτοβουλίες πρέπει να πάρουν οι υπεύθυνοι και αρμόδιοι για τη σωστή λειτουργία και ασφάλεια των κατοίκων αυτής της πόλης.
Μη βιαστούν ορισμένοι να δικαιολογήσουν ή να αποσιωπήσουν τα όσα συμβαίνουν ή να τα χαρακτηρίσουν τυχαία, διότι το “τυφλό” γάζωμα με πολεμικό όπλο τεσσάρων κατοικιών εχθές το πρωί, σημαίνει πως δεν επρόκειτο για μήνυμα κατά ενός, αλλά για τρομοκρατία κατά πάντων.
Όταν ο κάτοικος αυτής της πόλης δεν μπορεί να αισθάνεται ασφαλής ούτε μέσα στο ίδιο του το σπίτι, τότε τα πράγματα έχουν ξεφύγει.
Εδώ οι εξελίξεις πρέπει να τεθούν επί τάπητος και να παρθούν αποφάσεις.
Αποφάσεις γενναίες, ουσιαστικές, πρακτικά εφαρμόσιμες και σύντομες.
Άλλος χρόνος δεν υπάρχει για την αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης.
Ο χρόνος πλέον δεν είναι στο παρά πέντε, αλλά στο συν δέκα…
