Έτσι ζουν από το Σεπτέμβρη του 2019 οι εργαζόμενοι του δήμου Αγίας Βαρβάρας, επειδή ούτε αυτοί κατάφεραν να ξεφύγουν από το διχασμό που κυριαρχεί σε όλη την πόλη και μπήκαν με τη σειρά τους στο στόχαστρο της σημερινής διοίκησης.
Στιγματίστηκαν, διακρίθηκαν και τα τελευταία χρόνια αποτελούν το περιβόητο “παρεάκι”. Ένα παρεάκι που προσπαθεί να φιμωθεί για να μην ασκήσει τον ρόλο του.
Από το “διοίκηση και εργαζόμενοι όλοι μαζί, ένα τραπέζι”, καταλήξαμε σε ένα παρεάκι που ενδιαφέρεται μόνο για το πως θα βολευτεί το ίδιο και πως θα διαμορφώσει τις συνθήκες που θα το εξυπηρετούν. Ένα παρεάκι που κοιτάει μόνο τον εαυτό του και συνεχώς διαδίδει ψευδείς ανακοινώσεις για δήθεν προβλήματα μόνο και μόνο για να συκοφαντήσει τη διοίκηση του δήμου, οι οποίες βέβαια ανακοινώσεις εκφράζουν το μεγαλύτερο μέρος των εργαζομένων. Και κάπου εδώ εμφανίζεται το πρώτο παράλογο της υπόθεσης… πως γίνεται ένα τέτοιο παρεάκι να λάβει την στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων του δήμου(;) Το δεύτερο, πως γίνεται η δεύτερη παράταξη (με βάση τα αποτελέσματα των εκλογών), που αριθμεί ελάχιστα άτομα, να μην αποτελεί παρεάκι, αλλά αυτή την τύχη να χει η πλειοψηφούσα παράταξη(;) Αλλά και το τρίτο παράλογο, πως η δεύτερη παράταξη συμφωνεί απόλυτα με τις απόψεις της δημοτικής αρχής, από την οποία και υποστηρίζεται, γι’ αυτό και δεν υπάρχει καμία σύγκρουση μεταξύ τους, ενώ είναι κι αυτή ένα «παρεάκι»(;)
Φαίνεται, τελικά, πως δεν είναι τόσο μικρό αυτό το παρεάκι, απλώς κι αυτό αποφάσισε να ασκήσει τα καθήκοντα του θεσμικού του ρόλου, συνεπώς και να διεκδικήσει τα αιτήματά του. Δεν δέχτηκε να υποταχθεί σε εντολές και να λειτουργεί ως ένα κατώτερο σώμα. Κι αυτό είναι πρόβλημα για την δημοτική αρχή. Είναι αρκετό για να αποτελέσει και το σωματείο εργαζομένων εχθρό της! [και θα αφήσω εκτός την άποψη πως όλα οφείλονται στο γεγονός ότι το σωματείο δεν υποστήριξε τον σημερινό δήμαρχο στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές].
Σήμερα, αποτελούν συνεργάτες της μόνο για τις ανάγκες των φωτογραφιών και των επιδείξεων.
Εργάζονται στοιβαγμένοι, χωρίς να λαμβάνουν τα απαραίτητα μέτρα προστασίας, χωρίς την στήριξη της δημοτικής αρχής, χωρίς υγιείς σχέσεις μεταξύ τους, χωρίς να βρίσκονται σε ένα φιλικό περιβάλλον, χωρίς να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.
Εργαζόμενοι ανασφαλείς, αγανακτισμένοι, κουρασμένοι, φοβισμένοι. Εργαζόμενοι που γίνονται αντικείμενο επιθέσεων, διαχωρισμών, διακρίσεων, απαξιώσεων.
Εργαζόμενοι που βιώνουν την αγριότητα, την απωθητικότητα και την αποκρουστικότητα.
Αυτοί είναι οι εργαζόμενοι του δήμου Αγίας Βαρβάρας. Αυτοί είναι οι εργαζόμενοι που ζητούν τον σεβασμό που τους αναλογεί και υγιείς συνθήκες εργασίες. Αυτοί είναι οι εργαζόμενοι που παύουν να ανέχονται αυτή την κατάσταση και τελικά «μεταναστεύουν». Άλλοι νοσταλγούν τους παλιούς καιρούς και υπομένουν αυτές τις συνθήκες ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες, άλλοι επιδιώκουν την απομάκρυνσή τους κι άλλοι την πραγματοποιούν.
Είναι οι βοηθοί κάθε δημοτικής αρχής στην πραγματοποίηση του προγράμματός της.
Είναι οι άνθρωποι που στελεχώνουν τις υπηρεσίες του δήμου. Είναι οι άνθρωποι που μας εξυπηρετούν. Είναι οι άνθρωποι που φροντίζουν την πόλη. Είναι οι άνθρωποι που συμβάλλουν με την εργασία τους στο να ανταπεξέλθει η πόλη στα προβλήματα και να σταθεί στα «πόδια» της.
ΑΥΤΟΙ, ΛΟΠΟΝ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ!!
Χριστιάνα Κρεββατά
