Στα παιδιά φέτος δεν επιτρέπεται να βγουν στις γειτονιές να πουν τα κάλαντα. Ένα έθιμο που κρατάει πολλά πολλά χρόνια και που κάθε παραμονή Χριστουγέννων όλοι μας ανοίγουμε τις πόρτες μας με χαρά να ακούσουμε τους μικρούς και συχνά ντροπαλούς τραγουδιστάδες να τραγουδούν τα κάλαντα!!
Λίγο ο γνώριμος και αγαπημένος ήχος από το τριγωνάκι που αναμφίβολα ξυπνά παιδικές μνήμες και θύμησες, λίγο τα χαμογελαστά παιδικά προσωπάκια με τις χαρούμενες φωνούλες, άλλοτε διστακτικές και άλλοτε τολμηρές, φτάνουν για να νιώσουμε ότι ήρθαν τα Χριστούγεννα!!
Και να σου τα καλούδια, να σου τα γλυκά και σιγά σιγά γιομίζουν οι τσεπούλες με παρά..
Φυσικά, δεν είναι τόσο ο παράς αλλά ο ενθουσιασμός, η ελευθερία, η προσμονή, η αγωνία, η περηφάνια, το χτυποκάρδι, το παιχνίδισμα που βιώνουν και νιώθουν τα παιδιά καθώς λεν τα κάλαντα….
Φέτος η παραμονή Χριστουγέννων θα είναι πιο φτωχή, πιο ήσυχη, πιο άχρωμη γιατί θα λείπει αυτός ο εορταστικός σαματάς, η γλυκιά φασαρία από τα σπίτια μας, τους δρόμους και τις γειτονιές…
Ας είναι όμως… Ζωη και Χρόνια να έχουμε και όλα θα ξαναγίνουν…
Μπορεί να μην μπορούμε να τα πούμε φέτος αλλά κανείς δεν μας απαγορεύει να τ’ακούσουμε και να τα τραγουδήσουμε, ο καθένας στο δικό του σπίτι, στους δικούς του ανθρώπους, στον δικό του κόσμο, στον εαυτό του έστω … Έτσι για το έθιμο, για το καλό που λέμε…
Καλα Χριστούγεννα σε όλους με υγεία και πολλές χαρές!!!
Υ. Γ. Εγώ ξεκίνησα ήδη να τα ακούω και να τα τραγουδώ…
Αγαπημένα κάλαντα απο τον τόπο μου 🎄🤶⛄
Θεόκλη Κοτσιφάκη
