Σήμερα, γέμισε η σελίδα μου με την φωτογραφία σου και με πλημμύρησαν οι σκέψεις, οι εικόνες, τα λόγια και οι στιγμές.
Δεν πρόλαβα να μαθητεύσω δίπλα σου σε κανένα από τα δύο σου σχολεία κι ίσως γι’ αυτό να είναι ορθότερο να αφήσω άλλους καταλληλότερους να μιλήσουν για σένα. Όμως, σε ξεχώριζα για την ευγένειά σου, την πίστη σου, την επιμονή σου, τον αγώνα σου, τις πεποιθήσεις σου, την δύναμή σου, την ενεργητικότητά σου, την όρεξή σου, την αγάπη σου, το ενδιαφέρον σου, τις εμπειρίες σου, το έργο σου, τις ιδέες σου, την γλυκύτητα που έβλεπα εγώ να πηγάζει από εσένα.
Σκοτείνιασα αναπολώντας τις εκλογικές στιγμές μας κι ας ήταν λίγες. Τα λόγια σου, τα αστεία σου και τις ιστορίες σου που μας έλεγες τα βράδια. Και κάπου εκεί σε κοίταξα κι είδα ότι το χαμόγελό σου παραμένει φωτεινό και ελπιδοφόρο. Αυτό θα κρατήσω κι εγώ, κι έτσι θα σε θυμάμαι.
Για τον γλυκό, αγωνιστή, χαμογελαστό και φωτεινό “Αντώνιο”!!
Καλό ταξίδι πρόεδρέ μας…
Χριστιάνα Κρεββατά
