Το να είναι καθαροί οι δημόσιοι χώροι μιας πόλης , το να μην υπάρχουν σκουπίδια, μολυσματικά αντικείμενα κ.α σε πεζοδρόμια και δρόμους είναι ορισμένοι από τους βασικούς παράγοντες αντιμετώπισης του κορονοϊού.
Ο δήμος μας, όπως και η συντριπτική πλειοψηφία των δήμων της χώρας, φροντίζουν για αυτό και μπράβο τους.
Υπάρχουν όμως ορισμένες άλλες πρωτοβουλίες και κινήσεις, οι οποίες ενδυναμώνουν το σθένος και την ψυχική διάθεση του κάθε λαού, όπως και αυτού της πόλης μας. Χρειάζεται κάτι ξεχωριστό, κάτι διαφορετικό.
Μεγάλη πλειοψηφία συμπολιτών μας δεν εργάζεται τις τελευταίες μέρες και έχει μειωθεί το οικονομικό τους εισόδημα κατά πολύ, παρόλα αυτά αντιστέκονται, συμμορφώνονται με τις υποδείξεις και σαν λαός κάνει υπομονή.
Μήπως δήμαρχος, αντιδήμαρχοι, πρόεδροι σε έμμισθες δημοτικές θέσεις και οι δημοτικοί σύμβουλοι παραιτούνταν από τους μισθούς και τις αποζημιώσεις τους, όσο θα διαρκέσει η κρίση και τα χρήματα αυτά ειδική διαπαραταξιακή επιτροπή τα διέθεται σε παροχή ή προϊόντα στους συμπολίτες μας εκείνους που πλήττονται ιδιαίτερα;
Ένα από τα χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τους ηγέτες από τους μάνατζερ είναι η προσπάθεια που καταβάλλουν οι πρώτοι να ηγούνται δια του παραδείγματός τους. Ειδικά σε περιόδους κρίσεων όπως αυτή που ζούμε τώρα.
Στην πιο κάτω ιστορία καταλαβαίνουμε γιατί ο Μέγας Αλέξανδρος, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ηγέτες όλων των εποχών.
Ο Μέγας Αλέξανδρος (356-323 π.Χ.) αφού είχε κατακτήσει σχεδόν όλη την Οικουμένη, καθώς επέστρεφε από τις Ινδίες στη Βαβυλώνα, εισήλθε στην έρημο της Γεδρωσίας και άρχισε να τη διασχίζει. Εκεί ίσως βρέθηκε στην πιο δύσκολη στιγμή της εκστρατείας του.
Αφού είχε προχωρήσει βαθιά μέσα στην έρημο το στράτευμά του μαστιζόταν από την έλλειψη τροφής και νερού. Μέσα σε πραγματικά δυσχερέστατες συνθήκες ο Αλέξανδρος για ακόμη μία φορά έδειξε την απέραντη υψηλοφροσύνη του. Όπως περιγράφει ο ιστορικός Αρριανός, όταν κάποιοι στρατιώτες που έψαχναν για νερό κατάφεραν και βρήκαν μια ελάχιστη ποσότητα, την οποία έβαλαν μέσα σε ένα κράνος, αμέσως έτρεξαν να το προσφέρουν στο βασιλιά τους, τον Αλέξανδρο, σαν ένα σπουδαίο λάφυρο.
Όταν λοιπόν ο Αλέξανδρος πήρε στα χέρια του το κράνος με το νερό δεν το ήπιε, όπως θα περίμεναν όλοι! Αντίθετα! Το σήκωσε ψηλά ώστε να το βλέπουν όλοι και το έχυσε κάτω!
Η πράξη αυτή του Αλεξάνδρου εμψύχωσε τους στρατιώτες, ώστε όπως σχολιάζει ο Αρριανός ήταν σαν να ήπιαν όλοι από εκείνο το κράνος και έτσι να ξεδίψασε το στράτευμα!
Στην πράξη ο Αλέξανδρος με την κίνηση του αυτή είχε ξεδιψάσει τις ψυχές των στρατιωτών και τους είχε αναπτερώσει το ηθικό δίνοντάς τους δύναμη και κουράγιο να αντέξουν τις απάνθρωπες κακουχίες.
Η ιστορία αυτή που μας παραδίδει ο Αρριανός αναδεικνύει το ήθος που θα πρέπει να χαρακτηρίζει τον ηγέτη! Δεν μπορούσε ο Αλέξανδρος να δεχτεί να πιει αυτός μόνος νερό, έστω κι αν ήταν ο βασιλιάς της Οικουμένης, την ίδια στιγμή που οι συστρατιώτες του αφανίζονταν από τη δίψα, την πείνα και τις κακουχίες!
(περί Μεγάλου Αλεξάνδρου, από carrierista)
