“Χθες 9 Σεπτεμβρίου του 2019 ολοκληρώθηκε και η τελευταία πράξη του 6χρονου δικαστικού μου αγώνα.
Το Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο Αθηνών με ομόφωνη απόφαση του, σύμφωνη και με την πρόταση του Εισαγγελέα, αποφάσισε την οριστική αθώωση μου για την ερώτηση που είχα υποβάλει στη Βουλή το 2006 ως σκιώδης υπουργός Άμυνας του ΠΑΣΟΚ και αφορούσε στην επιχειρησιακή κατάσταση των ελικοπτέρων,της αεροπορίας στρατού μετά και την πτώση του Σινούκ.
Η χθεσινή απόφαση με κάνει υπερήφανο, όχι μόνο γιατί δικαιώνει τους αγώνες μου μιας ζωής για την υπεράσπιση του δικαίου,του νόμιμου και του ηθικού, αλλά και γιατί αποδεικνύει πως στη χώρα μας υπάρχουν δικαστικοί λειτουργοί που και θέλουν και μπορούν να κρατήσουν όρθιες τις αξίες μας και τα ιδανικά μας.
Σε αυτούς τους άξιους δικαστές οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί με αφορμή τη δική μου δοκιμασία,έδωσαν ξεκάθαρο μήνυμα πως ο κοινοβουλευτικός λόγος είναι ελεύθερος,δεν υποκύπτει σε τρομοκρατία ,δεν ευνουχίζεται και δεν απειλείται όταν αρθρώνεται για την υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος,αλλά και της ανθρώπινης ζωής.
Και ότι η δημοκρατία δεν φιμώνεται ούτε υποχωρεί μπροστά σε κακοστημένες διώξεις υποκινούμενων συμφερόντων.
Σε αυτή τη δικαστική μάχη που οδήγησε σε νίκη της Δημοκρατίας και του Κοινοβουλευτισμού, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους δικηγόρους μου που αδιάκοπα όλα αυτά τα χρόνια με στήριξαν,πιστεύοντας σε εμένα και σε όσα διαχρονικά πρεσβεύω.
Τέλος θέλω να ευχαριστήσω θερμά και τους συνοδοιπόρους μου, συντρόφους,φίλους και κυρίως τους συναδέλφους μου Δημήτρη Ρέππα, Φίλιππο Πετσάλνικο, Γρήγορη Νιώτη και άλλους πολλούς που με σθένος στάθηκαν έμπρακτα δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια,συμβάλλοντας καθοριστικά στην αναγνώριση και επιβράβευση της αλήθειας.
Μιας αλήθειας που ήρθε πανηγυρικά στο φως χάρη στην στήριξη όσων ήταν δίπλα μου.
Σε όλους αυτούς χρωστώ ευγνωμοσύνη. Αλλά και σε όσους συντρόφους από την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ Στο τελικό στάδιο αυτής της δίκης ,επέλεξαν να γυρίσουν την πλάτη τους όταν ζήτησα την αυτονόητη συμμετοχή τους δια της παρουσίας τους στον αγώνα μου για τη Δημοκρατία, θα είμαι ευγνώμων.
Καθώς μου απέδειξαν ότι τα κατάφερα ακόμα και χωρίς αυτούς.
Μιχ. Καρχιμάκης”
