ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΓΙΑ ΤΑ 198 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΕΟΠΟΛΗ
Τιμή, υπερηφάνεια, συγκίνηση, είναι το λιγότερο που αισθάνθηκα, ως μανιάτισσα από πατρική καταγωγή, συμμετέχοντας με το τμήμα Αντιπροσωπείας Παραδοσιακών χορών του Δήμου Αγίας Βαρβάρας – της πόλης που γεννήθηκα και κατοικώ – στις επετειακές εκδηλώσεις για τα 198 χρόνια από την επανάσταση στις 17 Μαρτίου 1821 που πραγματοποιήθηκαν στο Δήμο Ανατολικής Μάνης.
Ήταν για μένα μοναδική εμπειρία να βρεθώ στη γη των προγόνων μου στις εκδηλώσεις μνήμης για τους μανιάτες οπλαρχηγούς, οι οποίοι ομονοούν, παρά τις διαφορές τους, για το κοινό καλό και το συμφέρον της πατρίδας, ξεκινώντας τον επαναστατικό και απελευθερωτικό αγώνα. Πόσο διαχρονικό και επίκαιρο αυτό το μήνυμα!
Μήνυμα ενότητας, ομοψυχίας και πίστης στην ελευθερία. Ένα κάλεσμα για να προτάξουμε το κοινό αγαθό έναντι του ατομικού, το συλλογικό συμφέρον, έναντι του προσωπικού όταν προκύπτουν δύσκολες περιστάσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ένα μικρό ιστορικό για την ημέρα εκείνη, ευχόμενη μαζί με άλλες γενοκτονίες που πονούν να μην υπάρξει και η «γενοκτονία» της μνήμης για την ιστορία , τα ιστορικά γεγονότα και τις παραδόσεις.
Έτσι: Στις 17 Μαρτίου του 1821 στην Αρεόπολη συγκεντρώθηκαν οι πρόκριτοι της Μάνης και όλοι οι ένοπλοι Μανιάτες με αρχηγό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που είχε εκλεγεί αρχηγός από τη Συνέλευση των Κιτριών. Εκεί μετά τη δοξολογία, μπροστά στον Ιερό Ναό των Ταξιαρχών, ύψωσαν το λάβαρο του Αγώνα, δηλαδή τη Μανιάτικη Σημαία. Η σημαία ήταν λευκή, με μπλε σταυρό στη μέση. Στη πάνω πλευρά έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και στη κάτω το ένδοξο «ΤΑΝ ‘Η ΕΠΙ ΤΑΣ».
Εκεί κήρυξαν το πόλεμο στη Τούρκικη αυτοκρατορία, γι’ αυτό η σημαία τους έγραφε «ΝΙΚΗ Η’ ΘΑΝΑΤΟΣ» και όχι «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ», επειδή η Ελευθερία για τους Μανιάτες ήταν δεδομένη. Επανάσταση έκαναν οι υπόλοιποι Έλληνες που διεκδικούσαν την Ελευθερία τους.
Τον παρακάτω όρκο απάγγειλε ο ιερός κλήρος και επαναλάμβαναν οι αρματωμένοι Μανιάτες:
«Ορκίζομαι,
εις το όνομα του Παντοδύναμού μας Θεού,
εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
και της Αγίας Τριάδος,
να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου,
υπέρ πίστεως και Πατρίδος.
Ορκίζομαι,
να μη βλέψω εις τα όπισθεν
εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος
και της Θρησκείας μου.
Ορκίζομαι,
«Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος»
υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Έτσι, για τα παραπάνω, με αισθήματα τιμής και υπερηφάνειας, με σεβασμό στην ιστορία και την παράδοση, θέλησα να εκφράσω δημοσίως τη χαρά και την συγκίνηση μου για τη συμμετοχή αυτήν.
Θα ήθελα επίσης να ευχαριστήσω:
– τον δήμαρχο Αγίας Βαρβάρας κ. Καπλάνη Γιώργο για τις ενέργειες του, ώστε το χορευτικό να μεταβεί στην Αρεόπολη
– τον αντιδήμαρχο Αγίας Βαρβάρας και πρόεδρο των Απανταχού Μανιατών παραρτήματος Δυτικής Αττικής κ. Λεωτσάκο Ανδρέα για την υποστήριξη του, ώστε να πραγματοποιηθεί η συμμετοχή του χορευτικού στις επετειακές εκδηλώσεις
– τις δασκάλες του χορευτικού κυρίες Σάκοβα Ζωή και Καμολίκη Μαρία, συγχαίροντας τες, επίσης, για την ταχύρυθμη προετοιμασία της χορευτικής ομάδας και για την υπομονή που επέδειξαν
– την πρόεδρο και χοροδιδάσκαλο του συλλόγου Ποντίων Αγίας Βαρβάρας «Ο ΦΑΡΟΣ» κ. Σαββίδου Σοφία, αλλά και τα μέλη του συλλόγου που συμμετείχαν σε αυτήν την εκδήλωση για την συνεργασία κατά τη διάρκεια του διημέρου.
Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο είναι αφιερωμένες σε όλους τους συγχορευτές μου, του τμήματος Αντιπροσωπείας Παραδοσιακών χορών του Δήμου Αγίας Βαρβάρας που συμμετείχαν στην απαιτητική και πολύωρη εκδήλωση του διημέρου με θερμά συγχαρητήρια για την αξιοπρεπή εμφάνιση. Για άλλη μια φορά το τμήμα Παραδοσιακών χορών του δήμου προβάλλει μια θετική εικόνα για την πόλη μας εκφράζοντας την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα, όπως άλλωστε έκανε και τις προηγούμενες δεκαετίες.
ΤΣΙΡΙΓΩΤΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Εκπαιδευτικός-Μέλος της χορευτικής ομάδας από την εποχή του αείμνηστου Μήτρου Σουλιμιώτη
