ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ
Του Αρχιμανδρίτου, Μελέτιου Καλονάκη
Η Αγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα, έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα και καταγόταν από την περιοχή της Ηλιούπολης της Συρίας. Πατέρας της ήταν ένας επιφανής και πλούσιος ειδωλολάτρης, διοικητής της πόλεως με το όνομα Διόσκορος. Τρέφοντας ιδιαίτερη αγάπη προς την κόρη του, την μεγάλωνε μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα και προσπαθώντας να την προστατέψει λόγο της ομορφιάς της, από επίδοξους γαμπρούς, φεύγοντας κάποτε για ένα μακρινό ταξίδι, κλείνει τη κόρη του σε ένα πύργο, δίπλα από τον οποίο δίνει την εντολή να φτιαχτεί ένα λουτρό, ώστε αυτή να αποφεύγει τα δημόσια λουτρά της πόλης. Στα σχέδια που είχε δώσει ο Διόσκορος για την κατασκευή του οικοδομήματος αυτού, προέβλεπε το άνοιγμα δύο παραθύρων. Η αγία Βαρβάρα όμως βλέποντας την οικοδόμηση του λουτρού, ζητά από τους εργάτες να ανοίξουν και τρίτο παράθυρο. Μία κίνηση συμβολική εις τύπο της Αγίας Τριάδος, μία και η Βαρβάρα δια μέσου μία υπηρέτριας της είχε κατηχηθεί και βαπτισθεί στη πίστη του Χριστού.
Όταν επέστρεψε από το ταξίδι ο Διόσκορος και έμαθε πως η κόρη του είναι χριστιανή, σε έξαλλη κατάσταση αρπάζει το σπαθί του και ορμά να την σφάξει. Η νεαρή κόρη, τρέχει στο βουνό για να κρυφτεί, όμως την βρίσκει ο πατέρας της, ο οποίος σέρνοντας της στο διοικητή, του ζητά την παραδειγματική τιμωρία της. Η Αγία μας, με θάρρος ομολογεί την πίστη της στον Χριστό και παρ’ όλες τις προτροπές να τον αρνηθεί αυτή μένει πιστή άχρι θανάτου. Την υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια, όμως η Βαρβάρα με προσευχή και καρτερία που παίρνει από τον ίδιο τον Κύριο, ο οποίος την επισκέπτεται μέσα στη φυλακή, θεραπεύοντας την από τις πληγές της και δίνοντάς της δύναμη να αντέξει όλα αυτά τα μαρτύρια. Βλέποντας ο ηγεμόνας ότι το φρόνημα της Αγίας Βαρβάρας δεν κάμπτεται αποφασίζει να την θανατώσει με αποκεφαλισμό. Και τότε συμβαίνει κάτι το πρωτοφανές που όταν και όποιο το σκέπτεται πραγματικά ανατριχιάζει. Ο ίδιος της ο πατέρας, ζητά να εκτελέσει την θανατική ποινή. την οδηγεί έξω από την πόλη και εκεί πορωμένος και με σκοτισμένο το νου από την μανία του διαβόλου σηκώνει το ξίφος και κόβει την τιμία κεφαλή της κόρης του, για να πετάξει η ψυχή της αγίας μας στα χέρια του ουράνιου Νυμφίου. Να χαίρεται εις τους αιώνας στην χαρά του παραδείσου μαζί με τον Χριστό μας και όλους τους αγίους.
Διδάγματα από το μαρτύριο της Αγίας.
Θεωρούμε αδελφοί μου, την αγάπη των γονέων προς τα παιδιά τους δεδομένη και πάντα νιώθουμε αποτροπιασμό βλέποντας ή ακούγοντας περιστατικά γονέων να κακοποιούν ή και να σκοτώνουν τα παιδιά τους. Με αποτροπιασμό και έκπληξη μεγάλη βλέπουμε τον Διόσκορο, τον πατέρα της Αγίας Βαρβάρας να οδηγεί την κόρη του στον θάνατο, μόνο και μόνο επειδή ήταν χριστιανή. Θεωρούσε ο άμυαλος ότι έτσι την τιμωρούσε. Αλλά η πραγματική τιμωρία, η θεία όπως λέμε δίκη βρίσκει τον ίδιο, αφού κεραυνός πέφτει από τον ουρανό και τον κατακαίει, ώστε ούτε η στάχτη του να φαίνεται, αλλά ούτε και να βρεθεί ποτέ ο τόπος στον οποίο έπεσε το σώμα του.
Πρέπει να καταλάβουμε καλά ότι τα παιδιά δεν είναι κτήμα μας, αλλά μας τα εμπιστεύεται ο Θεός, είμαστε συνδημιουργοί μαζί με Εκείνον στο θαύμα της ζωής. Και οφείλουμε ως γονείς όχι μόνο να τους προσφέρουμε τα υλικά αγαθά, αλλά και κάτι παραπάνω, να συντελούμε στην ανάπτυξη της ελεύθερης τους βούλησης, να τα μεγαλώνουμε μπολιάζοντας τα με τις αξίες του Ευαγγελικού Λόγου που συνοψίζονται στην εντολή «να αγαπήσεις τον Θεό, με όλη την ψυχή και την καρδία σου και τον διπλανό σου ως σαν τον εαυτό σου». Να τα οδηγήσουμε κοντά στον Χριστό ο οποίος είναι η πυγή κάθε καλού.
Αυτή λοιπόν την μεγάλη μάρτυρα του Χριστού, σήμερα εορτάζει και πανηγυρίζει η Αγία μας Εκκλησία. Στην μνήμη αυτής σήμερα λαμπρύνεται η πόλη μας, η οποία έχει την ιδιαίτερη ευλογία να έχει ως προστάτιδα της Αγία Βαρβάρα και ιερό παλλάδιο το θαυματουργό εικόνισμά της. Χιλιάδες πιστών από όλη την Αττική θα συρρεύσουν και καρτερικά θα περιμένουν για να προσκυνήσουν και να ανάψουν ένα κερί ευλαβικά στη χάρη της. Να εναποθέσουν στα πόδια της, τις ευχαριστίες και τις ικεσίες τους.
Για εμάς τους κατοίκους τους τούτης της πόλης είναι ιδιαίτερη ευλογία και τιμή να ονομαζόμαστε αγιοβαρβαριότητες, δεν γνωρίζω πουθενά αλλού μέσα στον ελλαδικό χώρο, κατοίκους άλλου τόπου να φέρνουν το προσωνύμιο ενός αγίου. Και αυτή την τιμή να μην την ξεχνάμε
Η πορεία μας είναι συνυφασμένη με την Αγία Βαρβάρα. Η αστική της ιστορία ξεκινά και περιστρέφεται γύρω από αυτήν. Εδώ βρέθηκε η θαυματουργή εικόνα της και το ιστορικό εκκλησάκι της, το οποίο η παράδοση θέλει να είναι τόσο αρχαίο όσο η Μονή Δαφνίου, στον τόπο όπου στέκει. Κάνθαρος σε ανάμνηση του θαύματος που επιτελέστηκε κατά τη σύλληψη της αγίας, όταν και τα πρόβατα του βοσκού που την πρόδωσε, μετατράπηκαν σε αυτά τα έντομα, πήρε το 1903, το πρώτο νοσηλευτικό ίδρυμα στα όρια της πόλης μας, το οποίο σήμερα φέρει τιμητικά το όνομα της Αγίας Βαρβάρας. Στα κελιά της βρήκαν καταφύγιο οι φαντάροι φεύγοντας για το αλβανικό μέτωπο τον Οκτώβρη του 1940 και πάλι από την μικρή καμπάνα της, ιδιοποιήθηκαν οι λιγοστοί κάτοικοί της τον Σεπτέμβρη του 1944, όταν οι Γερμανοί, πέρασαν και από εδώ για να ολοκληρώσουν την σφαγή που ξεκίνησαν στο Αιγάλεω. Σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιών κατοίκων , μία όμορφη νεαρή κοπέλα έβλεπαν κάθε δειλινό να φεύγει από τον ναό και να κάνει περίπατο πολλές φορές μέχρι τα όρια της πόλης μας με τον Κορυδαλλό, την άλλοτε οδό ορίων και σήμερα Γεωργίου Γεννηματά, λες και η Αγία Βαρβάρα να όρισε για το μέχρι που ήθελε να είναι ο δικός της τόπος. Στον όμορφο πάλι γεμάτο μυσταγωγία και ιερότητα τόπο της, πλήθος κατοίκων της, αναγεννήθηκαν στο αγιασμένο νερό της κολυμβήθρας ξεκινώντας την πορεία της εν Χριστώ ζωής τους και ενώθηκαν με τα ιερά δεσμά του γάμου.
Αδελφοί μου, όλα αυτά τα παραπάνω τα γράφω σήμερα, τα καταθέτω ταπεινά, για έναν και μοναδικό λόγο. Για να καταλάβουμε ότι το κέντρο αναφοράς μας της πόλης μας, άρα και της ζωής μας πρέπει να είναι το τίμιο πρόσωπο της Αγίας Βαρβάρας, η οποία έχει καταστήσει τον τόπο μας, σπίτι της. Να καταφεύγουμε στη χάρη της, να γνωρίζουμε ότι ο η μικρή μας πόλη, εδώ στα δυτικά της Αττικής έχει την δική της ιστορία η οποία δεν ξεκινά απλά με την ίδρυση της κοινότητας της Αγίας Βαρβάρας, αλλά πολλή ποιο μπροστά. Και αυτή την ιστορική αρχή δεν την έβαλαν οι άνθρωποι αλλά η μεγαλομάρτυς. Να μην ξεχνάμε ότι η πόλη μας είναι αγιοτόκος και αγιοσκέπαστη, (σε άλλο άνθρωπο θα αναφέρουμε το γιατί).
Κλείνοντας θα πρέπει όμως να σκεφτούμε και τον τρόπο με τον οποίο θα την εορτάζουμε και θα την τιμούμε. Φυσικά η Αποστολική Διακονία και οι ιερείς που την υπηρετούν προσφέρουν τα μέγιστα στην πνευματική οικοδομή του λαού μας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι την τελευταία δεκαετία το Ιερό Προσκύνημα έχει καταστεί φάρος της Ορθοδοξίας παγκόσμια.
Πέρα από το πανηγύρι το οποίο διοργανώνουμε ως δήμος και με τους πάγκους των εκατοντάδων μέτρων, θα πρέπει να σκεφτούμε, ότι θα πρέπει να γίνει και η σύνδεση της πόλης μας περισσότερο δυνατή με το Ιερό Προσκύνημα.
Ευχής έργον θα ήταν η Κυριακή προ της εορτής της Αγίας Βαρβάρας να είναι η ημέρα όπου θα γίνεται η περιφορά της ιερής εικόνας της πολιούχου της πόλης μας στους δρόμους αυτής.
Θα μπορούσε αυτή με την παρουσία των ενοριών της πόλης μας, των σχολείων και φορέων. Να ξεκινά από το Ιερό Προσκύνημα και δια μέσου της Ελευθερίου Βενιζέλου να καταλήγει στην κεντρική πλατεία της Παναγίας Ελεούσης, όπου εκεί να τελείτε αρτοκλασία υπέρ υγείας των κατοικούντων εν αυτή.
ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ.
Η ΧΑΡΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΚΕΠΕΙ
