Κάθε φορά που έχουμε διάφορες αναμετρήσεις, ιδιαίτερα Τοπικές, οργιάζει το παζάρι, οι απαιτήσεις για θέσεις είτε εξουσίας είτε εργασίας, οι πιέσεις, τα ταξίματα, οι εκβιασμοί, η κατάχρηση “εξουσίας”, οι συνδιαλλαγές, οι ανταλλαγές, η χρησιμοποίηση πολιτικών ή άλλων συμβόλων, το κάτω από το τραπέζι πάρε – δώσε, οι προσφορές για έμμισθες “εθελοντικές” υπηρεσίες, η προσπάθεια χειραγώγησης προσώπων και κάθε εμετικό αλισβερίσι.
Ο κύκλος των ατόμων που χρησιμοποιεί τους παραπάνω τρόπους για να επιβιώσει ή να αναρριχηθεί, είναι εκείνος που συνήθως, πρώτος απ΄όλους ανερυθρίαστα και με βροντερή φωνή ομιλεί για Κάθαρση, Αλλαγή, Τίμια Διοίκηση, Ανιδιοτέλεια, Όραμα, Ανθρωπισμό, Προσφορά κ.ά.
Την ίδια ώρα ζητάει για τις υπηρεσίες που θα προσφέρει, ανάλογα με το τι διαθέτει και προσφέρει για τους σκοπούς που διαπραγματεύεται, ανταλλάγματα.
Ανταλλάγματα που θα πληρωθούν από τους άλλους, για να βολευτούν εκείνοι.
Ανταλλάγματα σε βάρος του Κοινωνικού συνόλου αφού το κόστος των “υπηρεσιών” τους θα στερήσει από τους πολλούς, σημαντικά αγαθά και υπηρεσίες.
Περισεύει η υποκρισία…
Ξεχειλίζει η αγυρτία…
Το ερώτημα πάντως δεν είναι, εάν θα πάψουν ποτέ να υπάρχουν τέτοιοι κύκλοι;
Το ζητούμενο είναι να υπάρξουν εκείνοι που θα τους ΔΙΑΟΛΟΣΤΕΙΛΟΥΝ και θα τους αφήσουν “άνεργους”,
με τα σύμβολα και τις σφραγίδες, που προσφέρουν σαν αντάλλαγμα,
με τις σημαίες που προτάσσουν, ανεμίζουν και ξεφτιλίζουν,
με τα μέσα που διαθέτουν και στερούν την αγορά από χαρτί υγείας,
με το βρομερό σαρκίο τους που καλύπτουν με κουστούμια και γραβάτες,
με το βλέμμα καλοσύνης και λόγια αυταπάρνησης για το πλήθος, που κρύβουν τις πραγματικές επιδιώξεις και σκοπούς τους,
με τον δήθεν “καθοπρεπισμό” τους, που μετριέται σε παράδες και γαλόνια…
ΑΥΤΟΥΣ τους παραπάνω αετονύχιδες, θα τους αποβάλλουν όσοι πιστεύουν πως μπορούν και θέλουν να προσφέρουν;
ΔΙΟΤΙ με αυτούς συνοδοιπόρους και εκείνοι, ίδιοι θα γίνουν…
Πάρις Βαμβακόπουλος
