.
Την Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2025 πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη συζήτηση για τα πειραματικά σχολεία με πρωτοβουλία της Β’ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ στα γραφεία της Ένωσης Γονέων Αγίας Βαρβάρας.
.
Παρόντες ήταν γονείς, μέλη των ΔΣ Συλλόγων Γονέων, εκπαιδευτικοί, δημοτικοί σύμβουλοί αλλά και μαθητές, εκπρόσωποι του 15μελους του 1ου Λυκείου Αγίας Βαρβάρας.
.
Στη σύσκεψη παρουσιάστηκε η νέα πρόκληση με την οποία σύντομα θα έρθει αντιμέτωπη η σχολική κοινότητα της Αγίας Βαρβάρας – και όχι μόνον.
.
Οι συμμετέχοντες στο σύνολό τους εξέφρασαν την εύλογη ανησυχία τους για την πρόθεση της Πολιτείας να συνεχίσει την πολιτική διαχωρισμού και κατηγοριοποίησης μαθητών και σχολικών μονάδων δημιουργώντας τα λεγόμενα σχολεία ‘δύο ταχυτήτων’.
.
Δυστυχώς, βαθμιαία αλλά σταθερά το πολύτιμο αγαθό της Δημόσιας Παιδείας απόλλυται ή μάλλον απεμπολείται. Ένας θεσμός που παραδοσιακά – και παρά τις όποιες ελλείψεις – βασίζεται στην θεμελιώδη παιδαγωγική αρχή της ισότιμης παροχής εφοδίων και ευκαιριών προς όλους όσοι φοιτούν στα δημόσια σχολεία.
.
Τα δημόσια σχολεία που καθημερινά δίνουν μάχη για να διατηρήσουν τον ενιαίο και ισότιμο εκπαιδευτικό χαρακτήρα τους, χάρη στο φιλότιμο και τις υπερβάσεις κάποιων ευσυνείδητων παιδαγωγών. Τα δημόσια σχολεία που ως πρωταρχικός φορέας διαπαιδαγώγησης διαμορφώνει, διαπλάθει χαρακτήρες και συνειδήσεις των εκάστοτε αυριανών πολιτών. Το Δημόσιο σχολείο που, ωστόσο, πλήττεται διαχρονικά από την αδυναμία και απροθυμία της Πολιτείας να διαφυλάξει και να ενισχύσει το υπερπολύτιμο αγαθό του δημοσίου προσώπου του..
Δημόσια Ενιαία Παιδεία σε καμμία περίπτωση δεν συνιστά επιλεκτική αναβάθμιση, επιλεκτικό εκσυγχρονισμό κι επιλεκτική παροχή δυνατότητας αριστείας. Αυτό δηλαδή που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια με τον ταχύρρυθμο πολλαπλασιασμό των Προτύπων, Πειραματικών και σήμερα Ωνασείων σχολείων, η λειτουργία των οποίων, θεωρώ, δεν θα προκαλούσε το κοινό αίσθημα εάν το κριτήριο εισαγωγής σε αυτά δεν βασιζόταν στον παράγοντα της «κληρωτής τυχαιότητας» και της δυνατότητας συμμετοχής μόνο των «εχόντων και κατεχόντων».
.
Σχολεία δε, που αποτελούν δημόσια περιουσία και προορίζονται για ελεύθερη είσοδο των μαθητών της περιοχής στην οποία ανήκουν, ετσιθελικά μετατρέπονται σε σχολεία υποδοχής μαθητών τυχαιοποιημένης διαλογής με υπερτοπικό χαρακτήρα. Τη στιγμή μάλιστα που βασικά λειτουργικά ζητήματα στα συμβατικά σχολεία π.χ. επικίνδυνες κτιριακές υποδομές, πλημμελής εξοπλισμός, ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού, ανεπαρκής χρηματοδότηση σέρνονται επί μακρόν ανεπίλυτα, η Πολιτεία τολμά να μιλά για εκπαιδευτικές καινοτομίες. Καινοτομίες μάλιστα που θα εφαρμόζονται αποκλειστικά σε σχολεία που ενώ έως σήμερα εξυπηρετούσαν ενιαία το σύνολο της μαθητικής κοινότητας, επιλέγονται καταχρηστικά να εκσυγχρονιστούν και εν τέλει να λειτουργούν ως υποδειγματικά μοντέλα σχολείων για όλα τα υπόλοιπα σχολεία.
.
Συμπερασματικά, καλλιεργείται απροκάλυπτα μια βαθιά ανισότητα με σαφή προσανατολισμό τη διαστρωμάτωση των μαθητών σε προνομιούχους και μη, σε δυνατούς κι αδύναμους, σε άριστους και περιορισμένων δυνατοτήτων. Μόνο που η Πολιτεία λησμονεί ή ηθελημένα αγνοεί ότι υποδειγματικά θα έπρεπε να λειτουργούν όλα ανεξαιρέτως τα σχολεία της Ελλάδος. Λησμονεί επίσης ότι η αριστεία ως αρχή υπέρβασης εαυτού καλλιεργείται σε περιβάλλοντα που την ενθαρρύνουν και την εμπνέουν μέσα από κατάλληλα εφόδια, ευγενή κίνητρα και δυνατότητες συνεχούς μαθητείας, αναζήτησης κι εξέλιξης. Δεν επιτυγχάνεται πάντα, κι αυτό διόλου πειράζει. Ωστόσο, πειράζει και μάλιστα πολύ όταν δεν προσφέρεται αυτή η δυνατότητα σε όλους.
.
Προς αποφυγήν παρανοήσεων, οι καινοτόμες εκπαιδευτικές διαδικασίες και ο εκσυγχρονισμός είναι αναμφισβήτητα καλοδεχούμενα και μάλιστα απαραίτητα αρκεί να είναι προσβάσιμα σε ΟΛΟΥΣ.
.
Θ.Κ.
