Η πόλη μας είναι περήφανη για ορισμένα άτομα τα οποία κατόρθωσαν και διακρίθηκαν σε διάφορους τομείς.
Ορισμένοι στην πολιτική, άλλοι στις επιστήμες, περισσότεροι σε άλλους κλάδους λιγότερο γνωστούς και αρκετοί στον Αθλητισμό.
Ένας από τους αθλητές που έχει χειροκροτήσει ολόκληρη η Ελλάδα και όχι μόνο, είναι ο Χρήστος Πατσατζόγλου.
Από μικρός στην ΑΠΕ Αγία Ελεούσα, διακρίθηκε και κατευθείαν βρέθηκε στα σαλόνια της Α’ Εθνικής Κατηγορίας με τη μεταγραφή του στην Ξανθη.
Η εκτόξευση της καριέρας του όμως έγινε, όπως και ο ίδιος γνωστός σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους, όταν κατέβηκε στο λιμάνι και φόρεσε την φανέλα του Ολυμπιακού.
Το ζενίθ της δόξας του βέβαια ήταν όταν φόρεσε τη γαλανόλευκη εμφάνιση με το εθνόσημο στο στήθος.
Ο συμπολίτης μας Χρήστος τώρα παίζει στο γειτονικό μας Κορυδαλλό με τα Βυσσινή της Προοδευτικής.
Πριν λίγες ημέρες ο Χρήστος Πατσατζόγλου έδωσε μία συνέντευξη στο sdna.gr, την οποία αναδημοσιεύουμε παρακάτω:
Ο Χρήστος Πατσατζόγλου έχει κατακτήσει 8 πρωταθλήματα Ελλάδος και 4 Κύπελλα με τον Ολυμπιακό και μιλάει για την καριέρα του, τα χρόνια του στον Πειραιά και το επόμενο του βήμα, την προπονητική!
Είναι από τους ποδοσφαιριστές που έχουν φάει το… χορτάρι με το κουτάλι. Από τα 14 του βρίσκεται σε ένα γήπεδο και δεν λέει να τα παρατήσει παρότι είναι 38 ετών.
Ο «Πάτσα» κοντεύει τα δεύτερα άντα και αγωνίζεται στον Κορυδαλλό με τη φανέλα της Προοδευτικής για το πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής.
Ο Χρήστος Πατσατζόγλου συμπληρώνει φέτος δύο δεκαετίες στους αγωνιστικούς χώρους έχοντας τιμήσει τη φανέλα των Αγία Ελεούσα, Ξάνθη, Ολυμπιακού, Ομόνοιας, ΠΑΣ Γιάννινα, Ηρακλή Ψαχνών, ΑΕΚ Χαλκίδας, ΑΟ Χαλκίδας και Προοδευτικής.
O 38χρονος, πλέον, άσος μιλάει για τα παιδικά του χρόνια, τη μεταγραφή στον Ολυμπιακό, τον σοβαρό τραυματισμό του, την τσιγγάνικη καταγωγή του και το προπονητικό του μέλλον…
Χρήστο, ξεκίνησες από την Αγία Ελεούσα να παίζεις ποδόσφαιρο και έφτασες μέχρι τα… αστέρια του Τσάμπιονς Λιγκ. Πως ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
«Είναι η πρώτη φορά που μου κάνουν αυτή την ερώτηση. Εννοείται ποδοσφαιρικά; Ποδοσφαιρικά ξεκίνησα από την Αγία Ελεούσα…Ξεκίνησα από το παιδικό της Αγίας Ελεούσας, στο οποίο αγωνίστηκα για 1,5 χρόνο και μετά προωθήθηκα στην πρώτη ομάδα σε ηλικία 14 περίπου ετών. Ήταν η ομάδα τότε στην Δ΄ Εθνική και είχα προπονητή τον κύριο Λυκουρίνος, ο οποίος ήρθε με είδε σε ένα παιχνίδι της δεύτερης ομάδας και του άρεσα πάρα πολύ. Ετσι, όπως γίνεται συνήθως στα ταλέντα πάνε στην πρώτη ομάδα».
Πως μπήκε το μικρόβιο και η ζωή σου άρχισε να περιστρέφεται γύρω από το ποδόσφαιρο;
«Απ΄ότι μου έλεγαν επειδή μεγάλωσα στη γιαγιά μου, η γιαγιά μου μου έλεγε ότι από μικρός ήμουν με μια μπάλα, έπαιζα συνέχεια ποδόσφαιρο. Πιστεύω ότι αθλητής γεννιέσαι, δεν γίνεσαι. Ότι έχει να κάνει με τον αθλητισμό γεννιέσαι, δεν μπορείς να πεις ξαφνικά ότι θα γίνω μπασκετμπολίστας ή θα γίνω ποδοσφαιριστής. Εγώ έτσι ξεκίνησα. Από πιτσιρικάς ήμουν με μια μπάλα στα πόδια και έπαιζα συνέχεια ποδόσφαιρο».
Πριν τον Ολυμπιακό ήσουν στη Ξάνθη. Πως σου συμπεριφέρθηκαν στον Πειραιά σαν έναν πιτσιρικά από την Αγία Ελεούσα;
«Όταν ήμουν 16 ετών πήρα μεταγραφή από την Αγία Ελεούσα στην Ξάνθη, στην οποία και αγωνίστηκα από το 1996 μέχρι το 2000. Πέρασα τέσσερα χρόνια στην Ξάνθη και το 2000 πήρα μεταγραφή για τον Ολυμπιακό. Είχα τέσσερις γεμάτες χρονιές στην Α΄Εθνική και στην ουσία πήγα έτοιμος ποδοσφαιριστής στον Ολυμπιακό και όχι ως ένας πιτσιρικάς από την Αγία Ελεούσα. Γι’ αυτό και μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω στον Ολυμπιακό. Δεν πήγα από μικρή κατηγορία να ψηθώ».
Πως σου φάνηκαν οι πρώτες μέρες σου στον Ολυμπιακό;
«Ήξερα από πριν το που πηγαίνω. Ο Ολυμπιακός είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, το έχω πει πολλές φορές αυτό και δεν το αλλάζω. Και γνώριζα το ποδόσφαιρο που έπαιζε ο Ολυμπιακός γιατί τον αγαπούσα από μικρός και τον παρακολουθούσα και όσο έπαιζα στην Ξάνθη επαγγελματικά. Έμαθα και βίωσα το πως είναι ο Ολυμπιακός. Ήξερα που πηγαίνω».
«Αν δεν είχα την οικογένεια μου μπορεί και να είχα αυτοκτονήσει» είχες πει μετά τον σοβαρό τραυματισμό σου τον Μάρτιο του 2003 στο ντέρμπι με την ΑΕΚ. Πόσο σε επηρέασε;
«Ο τραυματισμός μου με επηρέασε όταν ήμουν τραυματίας, μετά από εκεί και πέρα δεν επηρεάστηκα καθόλου. Όντως η οικογένεια μου, μου στάθηκε πάρα πολύ! Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι σε αυτές τις δύσκολες στιγμές έχουν την οικογένεια τους να τους στηρίζει. Όλοι οι άνθρωποι όταν έχουν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, η οικογένεια τους είναι η πρώτη που τους στηρίζει. Ειλικρινά ναι, είχα την οικογένεια μου και με στήριξε πάρα πολύ και τους ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό».
Ο Ολυμπιακός πόσο σε στήριξε; Σκέφτηκες ποτέ να παρατήσεις όταν τραυματίστηκες;
«Όχι δεν το σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω. Ο Ολυμπιακός ήταν η δεύτερη οικογένεια μου, ειλικρινά μου στάθηκε σαν δεύτερη οικογένεια μου. Ήταν σε όλα κοντά μου. Μου στάθηκε πάρα πολύ καλά και στο οικονομικό κομμάτι, αλλά και στο Χρήστο. Μου στάθηκε και ο πρόεδρος σαν φίλος, αλλά και σαν πρόεδρος, και ο κύριος Λούβαρης τότε που ήταν μου στάθηκε πάρα πολύ καλά. Και ο Ολυμπιακός και ο προπονητής μου και οι συμπαίκτες μου, ήταν πάρα πολύ κοντά μου. Γενικά είχαμε ένα ωραίο κλίμα στην ομάδα, και τους ευχαριστώ πάρα πολύ όντως, το έχω πει πάρα πολλές φορές αυτό».
Έχεις ζήσει παικταράδες στον Ολυμπιακό. Υπάρχει κάποιος που σου έχει μείνει περισσότερο είτε θετικά, είτε αρνητικά;
«Στον Ολυμπιακό τα εννιά χρόνια που ήμουν εγώ, έκανα παρέα με πάρα πολύ καλούς συμπαίκτες. Τόσο Έλληνες, όσο και ξένους. Από όλους πήρα κάτι. Προσπάθησα να πάρω τα καλύτερα τους. Αυτόν που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και το λένε όλοι, σαν προσφορά είναι ο Τζόρτζεβιτς. Έχει προσφέρει πάρα πολλά στον Ολυμπιακό! Όμως, σαν τεχνική κατάρτιση, σαν άνθρωπος, σαν ταλέντο δεν θα ξεχάσω ποτέ τον Τζιοβάνι είναι ότι καλύτερο έχει περάσει ποτέ από τον Ολυμπιακό. Όσο έπαιζα εγώ έτσι».
Κανένα περιστατικό από προετοιμασία, τότε που μαζευόσασταν στα δωμάτια, θυμάσαι να μου πεις;
«Δεν μαζευόμασταν στα δωμάτια γιατί ήταν πολύ μεγάλη η κούραση. Δεν μπορούσαμε να μαζευτούμε στα δωμάτια. Στην προετοιμασία είναι πολύ μεγάλη η κούραση, μένουν λίγες ώρες να ξεκουραστείς. Με το που τελειώνει η προπόνηση έχει φαγητό και ξεκούραση. Κάποιες νύχτες προς το τέλος μαζευόμασταν, και λέγαμε διάφορα για την προετοιμασία».
Θέλω να μου επιλέξεις μια εντεκάδα που θεωρείς κορυφαία απ΄όσους συμπαίκτες είχες όλα αυτά τα χρόνια;
«Δεν μπορώ να το θυμηθώ τώρα ακριβώς. Τώρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε, με πιάνεις αδιάβαστο. Δεν μπορώ να σου πω ακριβώς τους καλύτερους έντεκα, για μένα αυτή τη στιγμή. Θέλει σκέψη αυτό».
Από άλλες ομάδες ποιόν θα ήθελες να τον έχεις συμπαίκτη;
«Πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός, όχι για να ευλογήσω τα γένια μας που λέμε, είχε τόσο καλούς ποδοσφαιριστές, που ότι καλύτερο εκείνη την εποχή υπήρχε στην Ελλάδα το έπαιρνε ο κύριος Κόκκαλης. Δεν μου έρχεται κάποια θέση που να ήμασταν ελλιπής, και να θέλαμε άλλον ποδοσφαιριστή. Ήμασταν πάρα πολύ καλά σαν ρόστερ».
Τι δεν θα ξεχάσεις ποτέ στην καριέρα σου;
«Δεν θα ξεχάσω το γκολ μου στην Βρέμη, το οποίο θα είναι μαζί μου για όλα μου τα χρόνια. Όπου και να σταθώ, όποιον φίλαθλο και αν δω μετά από χρόνια, μου αναφέρει και μου λέει για αυτό το γκολ. Ήταν και το πρώτο διπλό του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ και θα μου μείνει αξέχαστο».
Τι ήταν αυτό που δεν έκανε ο Ολυμπιακός, και δεν έπαιρνε διπλά στην Ευρώπη;
«Υπήρχαν παιχνίδια που παίξαμε και αξίζαμε να κερδίσουμε, αλλά το ποδόσφαιρο κρίνεται στις λεπτομέρειες. Υπήρχαν πολλές στιγμές που όπως και στην Λα Κορούνια, προηγούμασταν μέχρι το 91΄-92΄ αν θυμάμαι καλά και ισοφαριστήκαμε. Πιστεύω ήταν οι συγκυρίες που δεν παίρναμε αποτέλεσμα εκτός έδρας, όχι ότι δεν κάναμε καλά παιχνίδια και δεν αγωνιζόμασταν καλά».
Ποιά ομάδα που έπαιξες αγάπησες περισσότερο;
«Είναι δυνατόν εννιά χρόνια στον Ολυμπιακό ήμουν, τον Ολυμπιακό αγάπησα, Ολυμπιακός είμαι! Mόνο Ολυμπιακός».
Ως πότε θα συνεχίσεις να παίζεις;
«Όσο αντέχουν τα πόδια μου. Μου αρέσει πάρα πολύ το ποδόσφαιρο, και θα παίξω όσο μπορώ, ειλικρινά θα παίξω όσο μπορώ».
Πως φαντάζεσαι την επόμενη μέρα σου μετά το ποδόσφαιρο;
«Εύχομαι να μην υπάρχει επόμενη μέρα μετά το ποδόσφαιρο για εμένα, γιατί αν θα ήθελα να σταματήσω το ποδόσφαιρο, θα ήθελα να το σταματήσω αυτόματα, ώστε εάν θα φύγω σαν ποδοσφαιριστής να μπω την άλλη μέρα και να γίνω προπονητής. Το θέλω πάρα πολύ. Εχω βγάλει το πρώτο δίπλωμα που είναι το UEFA C, έχω φοιτήσει στο UEFA C και θα ακολουθήσω και τα άλλα, αλλά θα ήθελα να τελειώσω έτσι το ποδόσφαιρο. Αυτόματα να γίνω προπονητής, δεν θέλω να φύγω από το γήπεδο».
Ποιος είναι ο καλύτερος προπονητής που συνεργάστηκες, και θέλεις να ακολουθήσεις τα βήματα του;
«Χωρίς να μειώσω κανέναν άλλο από τους προπονητές που έχω δουλέψει, αλλά για εμένα ο καλύτερος που έχω δουλέψει είναι ο Ερνέστο Βαλβέρδε με μεγάλη διαφορά. Μας έμαθε ποδόσφαιρο».
Είχες δεχτεί ρατσισμό λόγω της τσιγγάνικης καταγωγής σου;
«Όχι, όχι. Στο γήπεδο πάντοτε ακουγόντουσαν διάφορα, αλλά δεν άκουγα ποτέ τους φιλάθλους. Δεν έχω παράπονο από τον κόσμο».
Βρέθηκες σε τελικά EURO και Μουντιάλ. Απίστευτη εμπειρία;
«Είναι ότι μεγαλύτερο υπάρχει στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Είμαι τυχερός στη ζωή μου, γιατί έπαιξα σε όλα τα μεγάλα τουρνουά, σε όλες τις μεγάλες διοργανώσεις και στο Παγκόσμιο, και στο Ευρωπαϊκό και στο Τσάμπιονς Λιγκ έπαιξα. Ήμουν τυχερός στο ότι αγωνίστηκα στον Ολυμπιακό και κατέκτησα πρωταθλήματα και Κύπελλα! Θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο, και θέλω να ευχαριστήσω τον Θεό, γιατί χωρίς τον Θεό δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα».
Πηγή: sdna.gr
