Η Δημοκρατική Συμπαράταξη δέχθηκε στους κύκλους της το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ του Γεωργίου Παπανδρέου, τον πρώην βουλευτή του Ποταμιού κ. Ιλχάν Αχμέτ, επέστρεψε ο κ. Γρηγοράκος και θα ενσωματωθεί σύντομα και η κ. Μάρκου. Η προσχώρηση του ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ προκάλεσε έντονες συζητήσεις και με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η θέση που θα κρατήσει ο κ. Βενιζέλος στην Κεντρική Επιτροπή της Κυριακής. Στο χώρο της Κεντροαριστεράς το τοπίο εξακολουθεί να παραμένει θολό, μετά και την ανακοίνωση της πολιτικής κίνησης των πρώην υπουργών Διαμαντοπούλου, Ραγκούση και Φλωρίδη ενώ άγνωστη παραμένει η στάση που θα κρατήσει ο Σταύρος Θεοδωράκης. Όπως γίνεται αντιληπτό, για ακόμη μια φορά η Κεντροαριστερά κινδυνεύει να αναλωθεί σε εσωκομματικές συγκρούσεις, οι οποίες εκτός από ορισμένους πιστούς ακόλουθους και χειροκροτητές, αφήνει παγερά αδιάφορο το εκλογικό σώμα και την κοινωνία. Οι κάθε απόχρωσης προσωπολάτρες και ακόλουθοι σαφώς και δεν γίνεται να εκλείψουν. Άλλωστε το κομματικό μας σύστημα εδώ και δεκαετίες βασίστηκε (και) στην προσωπολατρία. Το ζητούμενο όμως για την Κεντροαριστερά, είναι να κάνει πραγματική ανανέωση με όρους κοινωνίας. Υπάρχουν δεκάδες νέοι επιστήμονες, λαμπρά μυαλά της κοινωνίας των πολιτών, που έχουν διάθεση να προσφέρουν χωρίς να ενταχθούν στο άρμα του οποιουδήποτε ‘λοχαγού’ και ‘στρατηγού’.
Η Σοσιαλδημοκρατία πρέπει να διαβάσει σωστά τα σημεία των καιρών και να εκφράσει αυτούς που διαχρονικά εξέφραζε, με σύγχρονους όρους, αμιγώς πολιτικούς και όχι με όρους συνδιαλλαγής. Το κύριο χαρακτηριστικό της σύγχρονης σοσιαλδημοκρατικής σκέψης πρέπει να ακουμπά στους σύγχρονους μη έχοντες , στους αδύναμους , στους ανθρώπους της αγοράς και του μεροκάματου, στους ευάλωτους της ελληνικής κοινωνίας και στους ανθρώπους που έχουν απογοητευτεί από τα κόμματα και απέχουν συνειδητά. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη οφείλει, αν θέλει να έχει παρόν και μέλλον, να ανοιχτεί στην κοινωνία και να σταματήσει τον αλληλοσπαραγμό και την αναπόληση διχαστικών συνεδρίων και εσωκομματικών ξεκαθαρισμάτων. Οφείλει να αποτελέσει τον εναλλακτικό πόλο, να στοιχειοθετήσει τον χώρο του Κέντρου και να έχει συγκροτημένη άποψη και πολιτική πρόταση για την πορεία του έθνους, για το μοντέλο ανάπτυξης, για την λειτουργία των δημοκρατικών και κοινοβουλευτικών θεσμών. Η δύσκολη πραγματικότητα και η ανίκανη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ κάνουν όλα τα παραπάνω επιτακτικά και περιορίζουν τον διαθέσιμο χρόνο δράσης.
Η επιστροφή του κ. Παπανδρέου και οι λοιπές προσθήκες είναι σημαντικές. Παρόλα αυτά συνεχίζουν να είναι το έλασσον. Το μείζον είναι η Δημοκρατική Συμπαράταξη να δώσει το πολιτικό της στίγμα όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται, να αποφασίσει με ποιους θέλει να προχωρήσει και που θέλει να πάει και ταυτόχρονα να επενδύσει στην ανανέωση προσώπων και να μην γίνει μια κλειστή κάστα αποκομμένη από την κοινωνία και τα προβλήματά της, αρκούμενη σε ένα κομματικό και όλο και πιο συρρικνωμένο ακροατήριο. Η Δημοκρατική Συμπαράταξη θα έχει επιτύχει όταν αποκτήσει έναν καινοτόμο και ριζοσπαστικό προγραμματικό λόγο, χωρίς να ανακυκλώνει παρωχημένες αντιλήψεις. Έναν λόγο που θα διαπερνά την κοινωνία, θα δίνει όραμα, προοπτική και ελπίδα και δεν θα γίνεται αντικείμενο αέναων εσωκομματικών παλινωδιών. Καλές και επιθυμητές οι προσθήκες και η διεύρυνση, αλλά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΑΝΝΙΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ
