.
Ο Σύλλογος Γονέων & Κηδεμόνων σας προσκαλεί, το Σάββατο 16 Νοεμβρίου και ώρα 19:00 στον χώρο του σχολείου μας, να τιμήσουμε με έναν διαφορετικό τρόπο την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου και τα αιτήματα των εξεγερμένων φοιτητών που παραμένουν διαχρονικά κι επίκαιρα!
.
Το Ψωμί, η Παιδεία, η Ελευθερία, είναι πάντα αυτά που κάθε κακή εξουσία καταπατά και διακυβεύει.
.
Και λίγα λόγια για την ιστορία της παράστασης…
.
Στο κυρίως έργο εμφανίζεται στο πανί ο Καραγκιόζης που ξεκινά να διηγείται στα κολλητήρια τα γεγονότα κατά την περίοδο της δικτατορίας στην Ελλάδα…
.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: «Από τις 21 Απριλίου του 1967 κολλητήρια μου, η Χούντα των Συνταγματαρχών είχε επιβάλλει στη χώρα μας καθεστώς στυγνής δικτατορίας.
.
Οι Έλληνες για επτά ολόκληρα χρόνια με την απειλή των βασανιστηρίων και της εξορίας παρέμεναν μουδιασμένοι και φοβισμένοι μέχρι τις 14 Νοεμβρίου του 1974, όπου η εξέγερση του Πολυτεχνείου μετατράπηκε σε φωνή και συνείδηση ενός ολόκληρου λαού…
.
Το σκηνικό αλλάζει και μεταφερόμαστε έξω από την παράγκα του Καραγκιόζη, όπου και τον βλέπουμε να κουβεντιάζει με την γυναίκα του, την Αγλαΐα. Η Αγλαΐα του λέει ότι οι φοιτητές είναι κλεισμένοι στο Πολυτεχνείο και ετοιμάζουν εξέγερση κατά της Χούντας και ότι πρέπει κι εκείνοι να τους βοηθήσουν, πηγαίνοντας τους τρόφιμα γιατί είναι πολλές μέρες κλεισμένοι εκεί.
.
Στην ενέργεια τους αυτή θα βοηθήσουν όλοι οι φίλοι του Καραγκιόζη (ο Νιόνιος, ο Μορφονιός, ο Σταύρακας), όμως η βασική τους δυσκολία είναι το πώς θα καταφέρουν να φτάσουν μέχρι εκεί, καθώς η αστυνομία φυλάει τους δρόμους.
.
Έτσι, ο Καραγκιόζης καταστρώνει ένα σχέδιο ώστε να μπορέσει να απασχολήσει τους αστυνόμους για να μπορέσουν οι φίλοι του να περάσουν κρυφά από τις περιπολίες. Το σχέδιο του Καραγκιόζη πετυχαίνει και όχι μόνο καταφέρνει να φτάσει στο Πολυτεχνείο με το φαγητό των φοιτητών αλλά μαθαίνει και το σχέδιο της Χούντας για εισβολή στο Πολυτεχνείο και προλαβαίνει να ενημερώσει τους φοιτητές ώστε να μπορέσουν να γλιτώσουν…
.
Ζήτω το Πολυτεχνείο!
.
Ζήτω η Δημοκρατία!
.
Και ας μην ξεχνάμε ούτε για μια στιγμή…
“Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην η Ελευθερία”.
.
