.
Ούτε φαιδροί, ούτε αδαείς, ….απλά επικίνδυνοι!
Στην εντελώς αμήχανη προεκλογική περίοδο που διανύουμε, η πόλη θυμίζει ιδιαίτερα αυτή την τετραετία, το «περιμένοντας τους βαρβάρους», χωρίς να πρόκειται απαραίτητα για το ομώνυμο ποίημα που έχει υπογράψει ο Κωνσταντίνος Καβάφης.
Γιατί στην πραγματικότητα η πόλη θα έπρεπε εξίσου με τους βαρβάρους να φοβάται και τους επίδοξους «σωτήρες» της μνημονιακής Αριστεράς που έχουν βαλθεί να την σώσουν, κρατώντας επτασφράγιστη την κερκόπορτα, αλλά αφήνοντας ορθάνοιχτη τη Πύλη του Ρωμανού.
Αναφερόμαστε στα στελέχη που διαχειρίζονται τις τύχες του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ με νοοτροπία βολεμένου κυβερνητικού επιτρόπου στα χρόνια της «Πρώτης Φοράς Αριστεράς», με τους οποίους στο παρελθόν είχαμε διανύσει κοινές διαδρομές και τους γνωρίζουμε από τότε που ήταν μέλη απλά και υπεραπλουστευτικά.
Αυτούς που λειτουργούν σαν μια κλειστή ψηφοθηρική ομάδα για λογαριασμό του κόμματός τους, αδιαφορώντας παγερά για το μέλλον της πόλης και των κατοίκων της.
Έχοντας παραγκωνίσει την ίδια την οργάνωσή τους, δεν τηρούν ούτε προσχηματικά τους δημοκρατικούς κανόνες. Αποφασίζοντας και διατάσσοντας ερήμην των μελών τους, συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία με τους πιο “βρώμικους” όρους και τρόπους: αδιαφανείς διαδικασίες, κολεγιές και συναλλαγές κάτω από το τραπέζι και ύπουλα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.
Ακολoυθώντας την πεπατημένη από τότε που το κόμμα τους ήταν Κυβέρνηση, αρνούνται συνειδητά να συγκροτήσουν ένα Αριστερό Πρόγραμμα και μια Ριζοσπαστική αντιπολίτευση, που θα ανταποκρίνεται στις υπαρξιακές ανάγκες του λαού και της πόλης.
Απολύτως “τοξικοεξαρτημένοι” από ένα σύστημα που θέλουν να ανατρέψουν, η υποχωρητικότητα και ο συμβιβασμός μετά τη συνθηκολόγηση του ’15, τους έχει γίνει δεύτερη αλλά και πρώτη φύση, ακόμη και σε τοπικό επίπεδο.
Αυτό, όμως, που μας ανατριχιάζει περισσότερο σε αυτούς που μετέτρεψαν σε ΝΑΙ το δικό τους προσωπικό ΟΧΙ, δεν είναι τόσο ότι ξέρουμε τι κάνουν, όσο το ότι ξέρουν τι κάνουν.
Και το κάνουν χωρίς ίχνος ντροπής, γιατί η εξουσιομανία τους έχει γίνει ιδέα εμμονική.
Κλείνουν επιλεκτικά τα μάτια σε διάφορες αποφάσεις της δημοτικής αρχής, που έχουν δει κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας.
Κωφεύουν συνειδητά απέναντι σε κάθε κραυγή, όσο κι αν είναι δυνατή και πνίγουν ξεδιάντροπα κάθε διαφορετική φωνή.
Σφυρίζουν αδιάφορα σε ότι δεν εξυπηρετεί τις “ιδιοτελείς” τους βλέψεις και τους μικροκομματικούς τους σκοπούς.
Η ποιότητα και η ηθική ενός ανθρώπου -ισχυριζόταν ο Πυθαγόρας-, φαίνεται στις αυθόρμητες αντιδράσεις του….
Εσείς όμως ήσασταν ανέκαθεν προγραμματισμένοι και υποτακτικοί. “Κουρδιστά ανθρωπάκια” που κρύβατε πάντα την πολιτική σας ανεπάρκεια πίσω από την πειθαρχία που δείχνατε απέναντι στην εκάστοτε κομματική σας ηγεσία. Τι είδους αυθορμητισμό μπορείτε να εκδηλώσετε και τι είδους πρωτοβουλίες μπορείτε να πάρετε προς όφελος της πόλης και του λαού;
Επειδή η ερώτηση είναι στην ουσία εντελώς ρητορική, αυτό δεν σημαίνει ότι όπου κι αν πάτε -όπου κατά “διαόλου” κι αν θελήσετε να πάτε-, η πόλη πάντα θα σας ακολουθεί.
Ήρθε ο καιρός να σταματήσετε επιτέλους να “σφετερίζεστε” το όνομα της Αριστεράς, να καταπατάτε αρχές, ιδέες, αγώνες, αγωνίες και σημαίες.
Όσο κι αν την χτυπήσατε, τη διασύρατε, την ξεπουλήσατε, η Αριστερά είναι τα μεγάλα φτερά του κόσμου της δουλειάς και η αυτογελοιοποίησή σας δεν την αφορά.
Υ.Γ το κείμενο αναφέρεται στην ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ Αγία Βαρβάρας, σε ένα «παρεάκι» που κάνει κριτική, νομίζοντας πως είναι υπεράνω κάθε κριτικής και δεν αφορά τα απλά μέλη και στελέχη, με τα οποία μας συνδέουν κοινοί αγώνες και ακατάλυτοι δεσμοί αίματος.
Μαρία Σπυριδωνάκου
