.
Λάβαμε από την Πρόεδρο του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του Α ΓΕΛ της πόλης μας κ. Θεόκλη Κοτσυφάκη, το παρακάτω, προς δημοσίευση άρθρο το οποίο αναφέρεται στον τραυματισμό νεαρού κοριτσιού, από Ι.Χ. στην περιοχή του Προφήτη Ηλία:
.
ΤΥΧΗ ή ΠΡΟΛΗΨΗ;
.
Προς ενημέρωση γονέων και κοινότητας γνωστοποιώ περιστατικό προσωπικής μου εμπλοκής, το οποίο θα μπορούσε να έχει ανατρέψει ανεπιστρεπτί τα δεδομένα της ζωή μου και της οικογένειάς μου:
.
Το περασμένο Σάββατο 24 Ιουνίου σημειώθηκε τροχαίο ατύχημα στην περιοχή του Προφήτη Ηλία στην Αγία Βαρβάρα με αποτέλεσμα τον τραυματισμό νεαρού κοριτσιού. Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα τροχαίο ατύχημα τυπικής αμέλειας ή απροσεξίας, αλλά μάλλον για συνειδητή πρόκληση σωματικής βλάβης, όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία, τα γεγονότα και τις μαρτυρίες αυτοπτών και αυτήκοων μαρτύρων. Συγκεκριμένα, νεαρός οδηγός, προφανώς χάριν επιδείξεως και εντυπωσιασμού, παρέσυρε με το αυτοκίνητο του νεαρό κορίτσι το οποίο σύρθηκε στο οδόστρωμα με αποτέλεσμα να υποστεί τραυματισμό στο αυτί και κακώσεις στο σώμα του.
.
Το παιδί μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Παίδων ενώ ταυτόχρονα ενημερώθηκαν οι αστυνομικές αρχές όπως επίσης και η τροχαία Περιστερίου η οποία ανέλαβε την διαλεύκανση του συμβάντος.
.
Το κορίτσι αυτό είναι η κόρη μου. Ωστόσο, θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε παιδί στη θέση του, ενώ την ίδια στιγμή το συμβάν θα μπορούσε να έχει μοιραία έκβαση για αμφότερους το θύμα και τον θύτη..
Κατά την επίσκεψή μου στο σημείο του ατυχήματος και μέσα από συζητήσεις με καταστηματάρχες της περιοχής κατέστη σαφές ότι το συμβάν δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο και ατυχές περιστατικό. Αντίθετα, χαρακτηρίζεται ως σύνηθες φαινόμενο με ανεξέλεγκτες διαστάσεις το οποίο θέτει καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή όλων, όσοι συχνάζουν στην εν λόγω περιοχή και που στην πλειοψηφία τους είναι ανήλικα παιδιά.
.
Παρά το γεγονός ότι απεφεύχθη το χειρότερο, προφανώς από καθαρή τύχη, αναρωτιέμαι εάν σε μια μικρή οργανωμένη και υποτίθεται ευνομούμενη κοινωνία, όπως αυτή της Αγίας Βαρβάρας, μπορούμε να επιτρέπουμε να εξαρτάται η πολύτιμη ζωή των παιδιών μας μονάχα από τον παράγοντα τύχη. Το πρόσφατο τούτο συμβάν επιβεβαιώνει, το δίχως άλλο, διαχρονικά αιτήματα των δημοτών για λήψη περαιτέρω μέτρων πρόληψης και αντιμετώπισης της παραβατικότητας, μεταξύ άλλων της εντατικοποίησης των ελέγχων και της στοχευμένης επιτήρησης, κυρίως σε σημεία που συχνάζουν ανήλικα παιδιά.
.
Ωστόσο, ως φαινόμενο πολυσύνθετο και πολυδιάστατο, η παραβατικότητα δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί μονόπλευρα. Η συμβολή της οικογένειας είναι, αναμφισβήτητα, καθοριστική. Ως γονείς οφείλουμε να μεριμνούμε για την ορθή διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας θέτοντας όρια και κανόνες, καλλιεργώντας ταυτόχρονα το αίσθημα σεβασμού απέναντι στη ζωή, την προσωπικότητα και την ελευθερία του άλλου.
.
Σε αυτό το σημείο θα επικαλεστώ το γνωστό αξίωμα του Γερμανού φιλοσόφου Ιμμάνουελ Καντ, σύμφωνα με το οποίο «η ελευθερία του ενός σταματάει εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου». Συνεπώς, ελευθερία σε καμμία περίπτωση δεν σημαίνει ζω και ενεργώ ασύδοτα, ανεξέλεγκτα και εις βάρος του άλλου. Ελευθερία, αντ’ αυτού, σημαίνει ζω και ενεργώ με υπευθυνότητα και με πλήρη συνείδηση και επίγνωση των τιθεμένων ορίων και φυσικών δικαιωμάτων μου.
.
Παράλληλα, είναι φρόνιμο να παρατηρούμε, να επαγρυπνούμε και να μην εφησυχάζουμε.
.
Μέσα από τον συντονισμό κοινώς επωφελών δράσεων και την μετάδοση γνώσης και εμπειρίας, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο αλληλεπίδρασης και αλληλοϋποστήριξης με στόχο τον κατά το δυνατόν περιορισμό παρόμοιων φαινομένων και των δυσάρεστων συνεπειών τους. Είναι βέβαιο, ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στο να μειώσουμε τις πιθανότητες να μετατραπούμε από απλοί παρατηρητές θλιβερών συμβάντων, σε θύματα αυτών.
.
Θεόκλη Κοτσυφάκη
