Το μεγάλο θέμα της πόλης είναι η ερήμωσή της και η ανασφάλεια που νιώθουμε όλοι μας. Η ανυποληψία της πόλης μας.
Στις πλατείες δεν ακούγονται παιδικές φωνές. Παρά την έλευση του Μετρό, η πόλη έχει αδειάσει. Σε αντίθεση με τους όμορους δήμου, μετά τις 8 το βράδυ κλείνει.
Η καθημερινότητά μας έχει γίνει πιο δύσκολη με το κλείσιμο των τραπεζών, την ανυπαρξία δημόσιων υπηρεσιών, την εγκατάλειψη του Νοσοκομείου «Η Αγία Βαρβάρα». Και ακόμη πιο δύσκολη για τα παιδιά, τα ΑΜΕΑ και την τρίτη ηλικία.
Τον τελευταίο καιρό πρωταγωνιστούμε στα κανάλια, τόσο που ντρεπόμαστε, καθώς κλιμακώνονται σε ανησυχητικό βαθμό πια σοβαρά κρούσματα εγκληματικότητας, που μοιάζουν με χτυπήματα του οργανωμένου εγκλήματος και ξεκαθαρίσματα λογαριασμών, κυρίως από άτομα και παράνομες ομάδες που έχουν παρεισφρήσει στην πόλη.
Η πρόσφατη σύλληψη ατόμων στο κέντρο της πόλης. Οι πυροβολισμοί στη διασταύρωση Χίου και Σωκράτους. Οι προηγούμενοι στην Ελευθερίου Βενιζέλου και σε κοντινή πολυκατοικία. Η φονική πτώση ανθρώπου από τον τρίτο όροφο στις εργατικές πολυκατοικίες. Η μαφιόζικη εκτέλεση στην οδό Μακρυγιάννη πέρσι το καλοκαίρι. Ενώ την ίδια ώρα, τα εγκληματικά στοιχεία δεν διστάζουν να κλέβουν αυτοκίνητα και μηχανές, να παραβιάζουν κλειδαριές και λουκέτα, να αδειάζουν ρεζερβουάρ, ενώ η διακίνηση ναρκωτικών γίνεται μπροστά στα μάτια μας από βαποράκια που καταφθάνουν εύκολα με το μετρό.
Τα διαδοχικά αυτά κρούσματα έχουν εκτινάξει την εγκληματικότητα και την ανασφάλεια στα ύψη. Οι συμπολίτες μας διστάζουν να κινηθούν ακόμα και μέρα μεσημέρι. Η ανησυχία για το πήγαινε-έλα των παιδιών σε σχολεία και φροντιστήρια έχει κορυφωθεί.
Ο κόσμος διαμαρτύρεται, φοβάται και δικαίως, καθώς η κατάσταση μοιάζει ανεξέλεγκτη. Ειδικά όταν πλέον κάποιες περιοχές στην πόλη θεωρούνται άβατο. Όπως πχ στις εργατικές κατοικίες, παρότι αναβαθμίζονται αισθητικά και ενεργειακά, ή σε μερικές γειτονιές πάνω από την Ελευθερίου Βενιζέλου.
Είναι γνωστές οι νησίδες ανομίας και αυθαιρεσίας και οι πυρήνες της παραβατικότητας. Η ανοχή μας έχει στερέψει. Δεν μπορεί στη μικρή και αγαπημένη μας πόλη να υπάρχουν κανενός είδους άβατα, ούτε σκιερές γωνίες και παράνομες πόρτες.
Δεν κινδυνολογούμε. Περιγράφουμε την πραγματικότητα και πρέπει άμεσα να παρθούν δραστικά μέτρα. Κυρίως ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα. Ενάντια στα στέκια παραγωγής ή εμπορίας και διακίνησης ναρκωτικών. Στα κυκλώματα της τοκογλυφίας, των μπράβων και της προστασίας.
Η εγκληματικότητα πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα τόσο σε επίπεδο καταστολής, όσο και σε επίπεδο πρόνοιας και πρόληψης. Δεν είμαστε ειδικοί για να πούμε στην αστυνομία τι να κάνει. Ο κοινός νους, ωστόσο, λέει ότι απαιτείται καλύτερη επιτήρηση και αστυνόμευση. Όλα δείχνουν την ανάγκη της ενίσχυσης με επιπλέον προσωπικό και σύγχρονο εξοπλισμό του αστυνομικού τμήματος και του τμήματος ασφαλείας. Ότι χρειάζονται περιπολίες, αλλά και στοχευμένες επιχειρησιακές δράσεις. Η ΕΛΑΣ οφείλει να αποκτήσει την αίγλη που της αξίζει στην προστασία της πόλης και να διασφαλίσει το αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων.
Η Πολιτεία μέσω της αστυνομίας και της δικαιοσύνης χαράσσει τις γενικές κατευθύνσεις της αντεγκληματικής πολιτικής και οι πολίτες σε συνεργασία με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τους κοινωνικούς φορείς, αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για την εφαρμογή προγραμμάτων πρόληψης της παραβατικότητας, όπως τα έχει προσδιορίσει ο νομικός πολιτισμός και τα επιστημονικά δεδομένα που αφορούν την κοινωνική συνοχή.
Αστυνομία, Δήμος και κοινωνικοί εταίροι πρέπει να συνεργαστούν για να διώξουν την ανασφάλεια και το φόβο. Δεν πρέπει να διστάζουμε να βγαίνουμε εμείς από τα σπίτια μας, αλλά να μην κυκλοφορούν οι παράνομοι.
Φυσικά και η συνεισφορά ενός Δήμου και των κατοίκων του σε ότι αφορά την αστυνόμευση μιας περιοχής δεν μπορεί να είναι άμεση, αλλά έμμεση.
Δεν είμαστε αυτοί που για λίγους εγκληματίες θα ζητήσουμε μια πόλη στρατόπεδο. Ούτε το πρόβλημα θα λύσουν οι σεκιουριτάδες και οι δημοτικοί αστυνόμοι. Πως μπορούν να τα βάλουν άλλωστε με εγκληματίες που βγάζουν μαχαίρια και πιστόλια. Η συμμετοχή μας δεν μπορεί να έχει ασφαλώς τη μορφή αυτοδικίας ή κακόβουλων ενεργειών, γιατί τέτοιες συμπεριφορές δεν αρμόζουν σε μια δικαιοκρατούμενη κοινωνία.
Χρειάζεται συντονισμός με όλους τους κοινωνικούς φορείς της πόλης, όπως συλλόγων γονέων, εθνικοτοπικών, αθλητικών και πολιτιστικών συλλόγων, ομάδων εθελοντών, θεραπευτικών μονάδων κ.ά. που στοχεύουν και πάλι στην πρόληψη. Αλλά και κοινωνικών υπηρεσιών που φροντίζουν για τη σύσταση δικτύων πληροφόρησης και αρωγής, ενισχύουν τα προγράμματα μέριμνας των ατόμων που χρήζουν βοήθειας αλλά και μια μεγάλη ακόμη λίστα συγκεκριμένων μέτρων προς αυτή την κατεύθυνση.
Επειδή η κοινωνική υπηρεσία του δήμου έχει αποστελεχωθεί, ίσως να είναι απαραίτητη η επανασυγκρότηση «Επιτροπής Πρόληψης Παραβατικότητας», ακόμα και «Παρατηρητή της Γειτονιάς». Ένα συντονιστικό δηλαδή όργανο που θα εστιάζει στη μείωση του αισθήματος φόβου, τη μείωση των παραγόντων που ευνοούν την εγκληματική δράση αλλά και τη συμβολή του στην ανάπτυξη μιας αποκεντρωμένης αντιπαραβατικής πολιτικής, προσαρμοσμένης στις ανάγκες και απαιτήσεις της κάθε γειτονιάς.
Ένας δήμος πρέπει να δρα αποφασιστικά και τελεσφόρα. Οφείλει να διεκδικήσει τουλάχιστον την επαναφορά μίας τράπεζας προς διευκόλυνση κατοίκων και επιχειρηματιών. Να αγωνιστεί για την αξιοποίηση του Νοσοκομείου. Να ενισχύσει τα κοινωνικά προγράμματα εύρεσης εργασίας και να προάγει την επιχειρηματικότητα ώστε να αυξηθούν οι θέσεις απασχόλησης κι όχι να δίνει φρούδες ελπίδες μέσω προσωρινών προσλήψεων στις υπηρεσίες του από το παράθυρο προς άγραν ψηφοφόρων.
Καλές οι γιορτές με πανηγυρικούς και κεράσματα, όμως δεν αρκούν για να φωτίσουν την πόλη και τις ψυχές μας.
Εμείς θα αγωνιστούμε για μια πόλη σύγχρονη, φιλήσυχη και ασφαλή για όλους. Να κυκλοφορούν τα παιδιά μας και οι ηλικιωμένοι χωρίς φόβο, σε κάθε σημείο και η επαγγελματική και κοινωνική ζωή στην πόλη να είναι απρόσκοπτη.
Κωνσταντίνος Σαρόπουλος
Επικεφαλής της Παράταξης
“Μαζί με τους Πολίτες”
