1.Από καιρό ήθελα να γράψω κάτι, για την Κρητική Μουσική, τα τραγούδια, τη Λύρα τα άλλα μουσικά όργανα, όπως επίσης και τους πειθαρχημένους χορούς με τους βρακοφόρους χορευτές, τους εκατοντάδες συλλόγους τους ανά την Ελλάδα και ιδιαίτερα στο Λεκανοπέδιο Αττικής, με τις σχολές εκμάθησης χορού, την μαζικότητα των Κρητικών και μη, με πολλές δραστηριότητες, τις διάφορες μουσικές κομπανίες, καθώς και τις ξεχωριστές εθιμοτυπικές συνέχειες, σε Γιορτές, Γάμους και άλλες Εκδηλώσεις.
2. Πρώτη φορά άκουσα Κρητικό τραγούδι από τον Νίκο Ξυλούρη και ήταν, το “Πότε θα κάνει Ξαστεριά” και στη συνέχεια, το τραγούδι από το Μεγάλο μας Τσίρκο των Καμπανέλη – Ξαρχάκου – Καρέζη και Καζάκου, Φίλοι κι Αδέρφια.
Τον Νίκο Ξυλούρη είδα ζωντανά για πρώτη φορά, στην Μπουάτ ΛΗΔΡΑ στην Πλάκα, με την επιβλητική μορφή του, το παίξιμο της Λύρας του και τον Λυρισμό της φωνής του, έκανε τον κόσμο να ανατριχιάζει και λόγω των συνθηκών της τότε εποχής, να τον σέβεται, να τον θεωρεί δικό του Άνθρωπο, όπως άλλωστε και ο ίδιος (όπως λένε) ήταν απλός και “Κρητικός μέχρι τα μπούνια”, καθώς σε μία συνέντευξή του στην Λιάνα Κανέλλη στο περιοδικό Επίκαιρα, έλεγε ότι δεν του αρέσει η ζωή της Πρωτεύουσας, παρά μόνο ο τόπος του η Κρήτη, το χωριό του και η φύση (πηγή ogdoo.gr).
3. Ο Ξυλούρης τραγούδαγε το, Φίλοι κι αδέρφια, Μανάδες, Γέροι και Παιδιά, στα παραθύρια βγείτε …. έδινε δύναμη στον κόσμο, ενότητα για το αύριο, ενώ σήμερα Πανεπιστημιακοί, Συνταγματολόγοι, Καθηγητάδες, ενώ έχει καταλυθεί το Σύνταγμα με βίαιο τρόπο, αυτοί έχουν λουφάξει στο καβούκι τους και μούγκα , γιατί δεν είναι μόνον οι περιορισμοί που έχουν επιβληθεί στους Μικρομεσαίους, στον απλό Πολίτη, είναι οι βασικές Αρχές της συνέχειας της ζωής, η υγεία, η σίτιση των Μαθητών, η πείνα, η ανεργία, με όσα μας έχουν επιβληθεί και που είναι τεχνητά, σιγά σιγά αποκαλύπτονται και αρχίζουν να υλοποιούνται δυστυχώς.
4.Τα μέτρα αυτά είναι πρωτόγνωρα και καθημερινά εναντίον του Λαού, οι φραστικές απειλές των εισπρακτικών εταιριών προς τους παγιδευμένους Έλληνες και γενικά η χώρα να θυμίζει Σικάγο του 1930, που το κράτος συμμετέχει ως μέτοχος των Μαφιόζικων Εταιριών των Δανειστών, που σκοπός τους είναι η εξόντωση του Ελληνικού Λαού. Δεν πρέπει να συγχέονται οι Ληστές, οι Λίστες και οι Καρχαρίες του τόπου, με τον Ελληνικό Λαό, όταν όλοι γνωρίζουμε εκεί στο Μεγάλο Υπουργείο, έχουν πιάσει κοριούς τα CD και τα στικάκια, με εισπράξεις σχεδόν ΜΗΔΕΝ ευρώ.
5. Ο Λαός στενάζει και οι απειλές σε βάρος του συνεχίζονται, οι Δυνάστες δεν είναι αόρατοι, έχουν όνομα, χώρα και είναι δίπλα μας, δύο ώρες με το Αεροπλάνο, ενώ χιλιάδες Νέοι, με γερά χαρτιά και ξένες γλώσσες δε βρίσκουν δουλειές, η παίρνουν τα τραγούδια του Καζαντζίδη στις βαλίτσες τους και φεύγουν για άλλες πατρίδες, ενώ ο κόσμος εδώ, δεν βρίσκει Νοσοκομεία για την αρρώστια του, τα δε Μέσα, αποφεύγουν να δείχνουν πλάνα από το χάος που επικρατεί, ενώ διάφοροι φωστήρες και προφέσορες ντόπιοι ,συμπλέουν μαζί τους εργολαβικά και μας κάνουν σεμινάρια από μικροφώνου, για το πώς πρέπει να πληρώσει ο Ελληνικός Λαός τα χρέη ,που οι ίδιοι τα δημιούργησαν , δηλαδή τα επίλεκτα στελέχη τους , που Διοικούσανε και Διοικούν τη χώρα.
6. Κάποιοι χθεσινοί πεινασμένοι και χορτάτοι σήμερα, αντί να πάρουν παράδειγμα από τον παραπάνω Κρητικό, που με το Ελληνικό πολιτικό τραγούδι, ξεσήκωνε και άγγιζε τις καρδιές του κόσμου, θεωρούν ότι θα χαλάσει η εικόνα τους και μένουν αμέτοχοι, ενώ ο Λαός έχει περισσότερο ανάγκη από παλμό , ρυθμό και αγώνα, μαζί με δυο κουβέντες και ένα τραγούδι, που να αγγίζει τις καρδιές και να μην αισθάνονται μόνοι.
7. Είχα γράψει από καιρό, το παρακάτω έμμετρο στίχο, με αφορμή, ένα γεγονός που συνέβη και έφερε θλίψη όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα το 2014 και που ακούει στο όνομα, Βαγγέλης.
Δίπλα απ’ τον Αρχάγγελο
Στις Πύλες του Παράδεισου
επτά οκτώ Αγγέλοι
νωρίς σε περιμένανε
από καιρό Βαγγέλη
Δίπλα απ’ τον Αρχάγγελο
τον Νίκο τον Ξυλούρη
να παίζετε Ριζίτικα
με Λύρα και Σαντούρι
Στήσαν χορό οι Αετοί
με όλα τα κοπέλια
τα ψαροπούλια , οι Πελαργοί
μεσ’ του βουνού τ’ αμπέλια
Δώσανε όρκο στο Θεό
μα και στον Ψηλορείτη
πως η ψυχή σου και η καρδιά
θα βρίσκεται στην Κρήτη
Έβρεξε πάλι αλλοίμονο
στους δρόμους του Θανάτου
Χάρε εβγήκες παγανιά
μια νύχτα του Σαββάτου
Πέταγες πάνω στα βουνά
δίπλα απ’ τα φαράγγια
έψαχνες για μικρά παιδιά
τα’κοβες σα σπαράγγια
Χάρε ποτέ δε βύζαξες
δεν ήπιες γάλα Μάνας
ξεγέλασες και το Θεό
και δυο παιδιά Τσιγγάνας
Συμμάχους είχες τους κακούς
κι όλους τους Λωποδύτες
έφαγες και τον Διγενή
μαζί με τους Ακρίτες
Κείμενα: Νίκος Γκουβίτσας
