Βαράνε δυο, βαράνε τρεις,
βαράνε χίλιοι δεκατρείς
Πονάς εσύ, πονάω εγώ,
μα ποιος πονάει πιο πολύ
θα ‘ρθει καιρός να μας το πει…
Για τη Δημοκρατία μας, που πόνεσε, που μάτωσε, που σκοτώθηκε 7 σχεδόν χρόνια από το φασισμό των δικτατόρων.
Για τα παιδιά μας, τη νεολαία μας, τα αδέρφια μας, που θυσιάστηκαν το βράδυ της 17ης Νοέμβρη 1973 στο Πολυτεχνείο.
Για τα ιδανικά μας, τις αξίες μας, για τη ζωή μας ολάκερη, ΠΟΤΕ ξανά φασισμός, ΠΟΤΕ ξανά “σβηστά φώτα σαν σημάνει οκτώ”, ΠΟΤΕ ξανά εθνική προδοσία και διχοτομημένη πατρίδα, ΠΟΤΕ ξανά χούντα.
“Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε”.
Δ.Ο. ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ
