Δίχως κανένα όριο, που θα περιμέναμε, για να σταματήσει πια ο κατήφορος. Κι αν υπήρχαν όρια, για εμάς, αυτά ξεπεράστηκαν προ πολλού. Μας κατέκλυσαν άνθρωποι του «φαίνεσθαι» και μας κυριαρχούν. Μας επιβάλλουν ένα καθεστώς ψευδαισθήσεων κι αποκτούμε, έτσι, μια ψεύτικη πραγματικότητα. Το μαύρο γίνεται άσπρο. Οι ειδήσεις είναι… «κίτρινες». Όλα είναι επιφανειακά. Ακόμα, κι εμείς, οι άνθρωποι, επιφανειακοί σε χαρακτήρα, σε συναισθήματα. Δεν αξίζουμε, αλλά μας υπολογίζουν μόνο σαν αναλώσιμες μαριονέτες, που μπορούν να εκμεταλλεύονται, όποτε θελήσουν, μέχρι να σταματήσουν να μας χρειάζονται.
Μόνο η επιφάνεια έχει βάθος. Αποσκοπεί στην προβολή. Κι εκεί θυσιάζονται όλα στον βωμό των παθών και του εγωισμού. Όλα γίνονται βορά για την ικανοποίησή του και για την εξυπηρέτηση του ιδιοτελούς συμφέροντος. Σημασία πια έχει ό,τι ενδείκνυται για προβολή, και χωρίς φραγμούς και δισταγμούς κάθε κατάσταση γίνεται θύμα εκμετάλλευσης. Καταστάσεις λιγότερο ή περισσότερο σημαντικές, προσωπικές, κρυφές ή όχι, αρκεί να είναι προσιτές στο κοινό, αρκεί να μπορούν να προσελκύσουν και να ευαισθητοποιήσουν.
Αυτό φτάνει για να θυματοποιηθούν, για να (αυτό)παρουσιαστούν ευαίσθητοι, φιλικοί, ανθρώπινοι, ειρηνικοί. Ζουν κι επιβιώνουν από την καπηλεία, από τον φόβο μας κι από το σκοτάδι που μας επιβάλλουν. Έχουν μάθει να επιβιώνουν κρυπτόμενοι πίσω από μία μάσκα, αυτή τη μάσκα του καλού, τη μάσκα του ανθρώπου που δεν κατάφεραν να έχουν.
Κι είναι αυτοί οι μικροί, ψεύτικοι άνθρωποι του «φαίνεσθαι» που μας χρωστούν την αλήθεια και το φως στη ζωή μας!!
Χριστιάνα Κρεββατά
