Την Κυριακή 30 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκε η συνέλευση συγκρότησης της Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης στους δήμους της Δυτικής Αθήνας. Για όσους συμμετείχαμε στην προετοιμασία της ήταν πραγματικά μια ευχάριστη έκπληξη η μαζική συμμετοχή δεκάδων αγωνιστών της μαχόμενης ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς τόσο δια ζώσης, όσο και διαδικτυακά, ενώ πολλοί άλλοι ενημέρωσαν πως λόγω κορονοϊού δεν μπορούσαν να την παρακολουθήσουν.
Το γεγονός αυτό πρέπει να μας κάνει αισιόδοξους για την προοπτική του εγχειρήματος.
Έγινε μια ενδιαφέρουσα ζωντανή συζήτηση όπου μεταφέρθηκαν οι μέχρι τώρα εμπειρίες από την συζήτηση που έχει ανοίξει για την προοπτική της Πρωτοβουλίας και αποτυπώθηκαν πολλές ενδιαφέρουσες γνώμες που όλες είχαν την δική τους ιδιαίτερη αξία.
Πρόκειται πρωτίστως για την αναζήτηση των απαντήσεων στο ερώτημα τι έφταιξε και τι φταίει για την σημερινή εικόνα της κατακερματισμένης και αναποτελεσματικής αριστεράς, μέσα από τις εμπειρίες που οι ομιλητές εξέθεσαν σχετικά με το γιατί απέτυχαν ελπιδοφόρα εγχειρήματα πολιτικών μετώπων, κατά κύριο λόγο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της ΛΑΕ. Προβληματισμοί γόνιμοι κατατέθηκαν για την πορεία, τους ρυθμούς και τις αιτίες μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ.
Πιστεύω ότι ορθώς κυριάρχησε στην συζήτηση αυτή η πλευρά.
Δείχνει την ανάγκη όλων μας να δώσουμε απαντήσεις μέσα από τις προσωπικές διαδρομές και εμπειρίες του καθενός μας, που σε αυτές τις προσπάθειες αφιέρωσε χρόνο, ψυχή και μεγάλο προσωπικό κόστος. Αυτές οι σκέψεις που διατυπώθηκαν θα πρέπει να συναντηθούν, αυθεντικές και αφιλτράριστες, με την συνολικότερη προσπάθεια για μια βαθύτερη έντιμη αυτοκριτική των πολιτικών κινήσεων που συγκροτούν την Πρωτοβουλία Διαλόγου, να καταγραφούν και να γίνουν αντικείμενο προσεκτικής επεξεργασίας, συγκροτώντας το έδαφος απ’ όπου θα εξορυχθούν οι πρώτες ύλες της νέας προσπάθειας.
Από αρκετούς ομιλητές αναφέρθηκε η κατάσταση που σήμερα υπάρχει σε ένα μεγάλο κομμάτι κόσμου της μαχόμενης αντικαπιταλιστικής αριστεράς, των οποίων οι προσδοκίες διαψεύστηκαν από την μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και, κυρίως, την αποτυχία της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να δώσουν μια άλλη πολιτική απάντηση στη νεοφιλελεύθερη επέλαση που οδήγησε στο σημερινό βαρύ νεοσυντηρητικό χειμώνα.
Αυτός ο κόσμος στην μεγάλη του πλειοψηφία παραμένει «με το όπλο παρά πόδας». Δεν επιστρέφει «κριτικά» στο ΣΥΡΙΖΑ, δεν επιλέγει το ΚΚΕ παρά τις τυμπανοκρουσίες των υπογραφών και, ούτε πάει στον Βαρουφάκη.
Ένα μεγάλο μέρος του παρακολουθεί το εγχείρημα της Πρωτοβουλίας με μεγάλες επιφυλάξεις αλλά και πολλές προσδοκίες. Ένα άλλο έχει παροπλιστεί απογοητευμένο άλλα είναι παρόν σε κινηματικές προσπάθειες και πρωτοβουλίες.
Φυσικά, είναι ο κόσμος των πολιτικών οργανώσεων που συγκροτούν την Πρωτοβουλία οι οποίοι πρέπει να αποδείξουν σε όλους ότι αυτή την φορά μπορούν να συνεννοηθούν μέσα από έναν ειλικρινή συντροφικό διάλογο, ότι είναι έτοιμοι για υπερβάσεις, ότι δεν θα επιδιώξουν νέους ηγεμονισμούς, ότι θα διατυπώσουν ένα συνεκτικό πολιτικό πρόγραμμα όχι προϊόν εικονικών συμβιβασμών και κοπτοραπτικής κομματικών αποφάσεων το οποίο θα στηρίζεται στο ζωντανό διάλογο που δεν θα παραπέμπεται στα γνωστά “θα λάβουμε υπόψη τις παρατηρήσεις του συντρόφου)” και μετά θα γράφονται στο χιόνι. Ότι αυτή την φορά θα πρόκειται για ένα πολιτικό μέτωπο που δεν θα είναι μέτωπο πολιτικών γραφείων αλλά ένα μέτωπο όπου οι αγωνιστές οι οποίοι θα αποτελέσουν την κρίσιμη μάζα θα έχουν κυρίαρχο λόγο στην διαμόρφωση του προγραμματικού και πολιτικού δια ταύτα. Ότι αυτό δεν μπορεί να μην έχει χρονικά όρια και να σέρνεται για μήνες στην αδράνεια και σε ατέρμονες συζητήσεις
Είναι πολλά τα προβλήματα που ανακύπτουν, όχι μόνο στο επίπεδο του πολιτικού προγράμματος αλλά και μέσα στο ίδιο το μαζικό κίνημα, όπου καλούμαστε να συναντηθούμε και να δοκιμαστούμε αν, κατ’ αρχάς εκεί, μπορούμε να κάνουμε υπερβάσεις, στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο φοιτητικό κίνημα, στις τοπικές δημοτικές κινήσεις, στα κινήματα για την υγεία, την παιδεία κ.λπ. Γιατί αν δεν τα καταφέρουμε εκεί τότε η προσπάθεια και για ανώτερου τύπου πολιτικές υπερβάσεις θα είναι έωλη και θα επαναληφθούν τα ίδια λάθη. Χρειάζονται πρωτοβουλίες στο συνδικαλιστικό κίνημα, το περιβάλλον, την υγεία, την νεολαία κ.λπ.
Όλα αυτά θα έπρεπε να έχουν γίνει χθες.
Μια άλλη πλευρά που αναδείχθηκε στην συνέλευση ήταν της παρέμβασης της Πρωτοβουλίας στα άμεσα πολιτικά γεγονότα και της δράσης μας για τα μεγάλα προβλήματα της δυτικής Αθήνας. Στο πρώτο ήδη έγιναν κάποια βήματα με την μαζική εξόρμηση έξω από το εμβολιαστικό κέντρο στο Περιστέρι, την συμμετοχή μας στην διαδήλωση για την υγεία. Επίσης δυνάμεις μας συμμετέχουν και παρεμβαίνουν σε κινηματικές πρωτοβουλίες και συντονισμούς για την χωματερή, την υγεία, στο γονεϊκό κίνημα και σε αλλά μεγάλα προβλήματα της δυτικής Αθήνας. Σημαντικό μέσο για αυτά είναι οι δημοτικές κινήσεις, καθώς σε αρκετούς δήμους της Δυτικής Αθηνάς υπάρχουν εκλεγμένοι δημοτικοί σύμβουλοι, αλλά και οι δυνάμεις μας σε συλλόγους εκπαιδευτικών, σωματεία εργαζομένων, συλλόγους γονέων που χρειάζεται να πάρουν πρωτοβουλίες για κινηματικούς συντονισμούς σε κάθε δήμο και γειτονιά που μπορούμε.
Υπήρξε ακόμα προβληματισμός για το ενδεχόμενο εκλογικής καθόδου. Νομίζω ότι εύλογα και καλώς μπαίνει αυτή η πλευρά.
Δεν μπορείς σε μια παρατεταμένη εκλογική περίοδο που θα είναι η χρονιά που μας έρχεται, να περιοριζόμαστε στις εσωτερικές μας διαδικασίες και τις κινηματικές μας δράσεις. Θα πρέπει να παρεμβαίνουμε με πιο άμεσα πολιτικό τρόπο στην ίδια την επικαιρότητα π.χ. η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ.
Το ερώτημα βέβαια είναι αν μπορούμε, όπως είμαστε σήμερα, να κατέβουμε στις εκλογές…
Έχουμε ξεκαθαρίσει και στην πρώτη συγκέντρωση τον περασμένο Ιούλιο και στην ιδρυτική συνέλευση στο ΣΕΦ, ότι η Αριστερή Πρωτοβουλία επιδιώκει να συμβάλλει στην κατεύθυνση επανίδρυσης της Αριστεράς, να καλύψει εκείνο το πολιτικό κενό που υπάρχει στον χώρο ανάμεσα στο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, να συμβάλει σε ένα προγραμματικό πολιτικό μέτωπο και την συμμαχία της ριζοσπαστικής και μαχόμενης αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ότι δεν είναι μια ακόμα ευκαιριακή εκλογική συγκόλληση οργανώσεων του εξωκοινοβουλίου απλά για να καταγραφεί στις εκλογές ένα ακόμα αδειανό εκλογικό πουκάμισο που θα σπαράσσεται από αντιπαραθέσεις, ασάφειες και αμφισημίες. Ότι δεν θέλουμε να είμαστε νούμερο δυο προσπάθεια για έναν νέο ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ή ΛΑΕ. Εδώ όλα τα ρεύματα αλλά και ανέντακτοι σύντροφοι που συγκροτούν την Πρωτοβουλία έχουν συμφωνήσει
Έχουν γίνει βήματα; Ναι έχουν γίνει με πρώτο και καλύτερο ότι έχει καταγραφεί η διάθεση όλων για υπερβάσεις. Ναι, υπάρχουν ακόμα προγραμματικού χαρακτήρα διαφορές όπως αυτές εκφράστηκαν και στον ΣΕΦ, όμως δεν είναι αξεπέραστες, την στιγμή μάλιστα που η συζήτηση γίνεται από τα κάτω και αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο. Υπάρχουν καθυστερήσεις; Ναι, υπάρχουν με πρώτη από όλες την οργάνωση της συζήτησης στις πόλεις και τις γειτονιές, τις λίγες και ανεπαρκείς πολιτικές τοποθετήσεις σε μεγάλα γεγονότα που απασχολούν την κοινωνία π.χ. ακρίβεια, δημοκρατικά δικαιώματα κλπ.
Υπάρχουν καθυστερήσεις που τις έκανε ακόμα μεγαλύτερες η πανδημία. Όμως, οι όποιες προϋποθέσεις θέτουμε δεν μπορούν να μην έχουν ένα χρονικό όριο. Πιστεύω ότι μετά την ολοκλήρωση των συνελεύσεων θα πρέπει να γίνει ένας πρώτος απολογισμός και να καθοριστούν τα επόμενα βήματα και οι στόχοι. Το καθήκον του κεντρικού συντονιστικού είναι να επισπεύσει αυτές τις διαδικασίες όχι γιατί θα έχουμε εκλογές αλλά γιατί τα πολιτικά κενά δεν μπορούν να παραμένουν για πολύ ακόμα κενά, όπως αναφέρθηκε και από έναν σύντροφο στην συνέλευση.
Το σχέδιο ιδρυτικής διακήρυξης και όλα όσα ακολούθησαν και θα ακολουθήσουν (προτάσεις, σκέψεις και προβληματισμοί από τους αγωνιστές που θα μπουν στην διαδικασία των συνελεύσεων) είναι κατά την γνώμη μου μια ικανή συνθήκη για να γίνει το μεγάλο επόμενο κοινό βήμα για την συγκρότηση του πολιτικού μετώπου.
Νίκος Γουρλάς
