Σε μια, σίγουρα, άποψη που συμφωνούν σχεδόν όλοι, είναι ότι τα σχολεία πρέπει να είναι ανοικτά.
Όμως , δεν θέλουν όλοι ανοικτά τα σχολεία για τους ίδιους λόγους. Το άνοιγμα των σχολείων δεν μπορεί να είναι ένα στοίχημα, διότι κάθε στοίχημα εμπεριέχει ένα ρίσκο.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε πως οι περισσότερες χώρες κρατούν ανοικτά τα σχολεία τους. Έτσι είναι! Όμως, δεν υπάρχουν σε όλες τις χώρες ίδιες προϋποθέσεις και ίδια πρωτόκολλα.
Στα δικά μας τα σχολεία για παράδειγμα, για να κλείσει ένα τμήμα με 25 παιδιά, πρέπει να νοσήσουν τα 13 κι όχι 2 ή 3 όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Τα “γερασμένα” ασυντήρητα σχολικά κτίρια και σε πολλές περιπτώσεις μη λειτουργικά, μπορούν να καλύψουν τις απαιτήσεις έστω της πανδημίας, όπως σε άλλα κράτη;
Ένα ανοικτό σχολείο, προϋποθέτει εξ αρχής την απαίτηση να είναι ασφαλές για το εκπαιδευτικό προσωπικό και τους εργαζόμενους σε αυτό, μαθητές, καθηγητές, εργαζόμενους καθαριότητας, κυλικείου κλπ. Είναι άραγε τα σχολεία έτοιμα να υποδεχτούν με ασφάλεια το προσωπικό τους; Μια ή δυο καθαρίστριες μπορούν σε κάθε διάλειμμα να προλάβουν τον καθαρισμό των αιθουσών; Έχει προμηθευτεί όλο το προσωπικό self test; Θα κάνουν όλοι σωστά τα self test και θα τα δηλώσουν ή δεν θα κάνουν αλλά θα δηλώσουν αρνητικοί ή δεν θα κάνουν τίποτα από τα δύο;
Επαρκεί ένα χώρος 20-30 τ.μ. για να φιλοξενεί για 7 ώρες 20 με 30 άτομα με ασφάλεια; Από την άλλη, τελικά η πολυδιαφημισμένη εξ αποστάσεως εκπαίδευση, είναι αποτελεσματική και κυρίως εφικτή;
Μπορεί ένα σχολείο να καλύψει το σύνολο των μαθημάτων και των καθηγητών, σε τεχνολογικό εξοπλισμό (υπολογιστές, περιφερειακά, γραμμές μετάδοσης, χώρους κλπ) για μια άρτια εξ αποστάσεως εκπαίδευση;
Μπορεί κάθε οικογένεια να καλύψει τα παιδιά της σε τεχνολογικό εξοπλισμό, ώστε να παρακολουθήσουν απρόσκοπτα και αποτελεσματικά τα εξ αποστάσεως μαθήματα; Ένα τηλέφωνο μπορεί να είναι αρκετό για να εκπαιδευτεί κάποιος σωστά ή είναι μια λύση ανάγκης;
Όλα τα παραπάνω είναι ερωτήματα που έχουν τεθεί κατά κόρον τα τελευταία δύο και πλέον χρόνια. Οι απαντήσεις για τους περισσότερους είναι αυτονόητες και απλές. Κι όμως, βρισκόμαστε εκεί ακριβώς που ήμασταν και πριν την πανδημία!
Παρότι, έχουν περάσει 2 χρόνια, παρότι η περιβόητη αξιολόγηση των εκπαιδευτικών (για τα υπόλοιπα ούτε λόγος) προχωράει, παρότι έχουμε ξεπεράσει τους 21000 νεκρούς, παρότι έχουμε φτάσει τις 30000 και 40000 καθημερινά κρούσματα, παρότι δεν υπάρχει κανείς που να μην έχει νοσήσει ή να μην έχει αρκετούς στο περιβάλλον του που έχουν νοσήσει, παρότι η μεγάλη πλειοψηφία έχει εμβολιαστεί αλλά τα τείχη προστασίας ακόμη τα χτίζουμε, παρότι οι περισσότεροι έβαλαν πλάτη και τους αξίζουν συγχαρητήρια, παρότι η κυβέρνηση τα κάνει όλα τέλεια για κάποιους κι η αντιπολίτευση τα λέει ακόμη πιο τέλεια για άλλους, παρότι περιφέρειες, δήμοι, φορείς επίσης τα κάνανε όλα τέλεια, παρότι τα χριστουγενιάτικα λαμπάκια ακόμη ανάβουν, δεν βλέπουμε την τύφλα μας…
ΖΑΒΑΡΑΚΑΤΡΑΝΕΜΙΑ… ΕΛΕΟΣ ΠΙΑ!!!
ΠΡΕΝΤΑΚΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
