Δεν έχουν περάσει ούτε εικοσιτέσσερεις ώρες από την εκδήλωση στο χώρο του Μνημείου για το Πολυτεχνείο και το σημείο πήρε την πραγματική του, καθημερινή διάσταση και εικόνα.
Ακριβώς πίσω από το μαρμάρινο μνημείο, σε παγκάκι κοιμάται συμπολίτης μας, τυλιγμένος με ένα μουσαμά, για να προφυλαχτεί από την ψύχρα που “ποτίζει έως το κόκαλο”, από τον οποίον έτρεχαν οι δροσοσταλίδες της πρωινής παγωνιάς.
Τα μηνύματα περί “κοινωνικής δικαιοσύνης” και ισότητας που ακούστηκαν εχθές, βλέποντας την εικόνα φαντάζονται τόσο ψεύτικα και επιδερμικά.
Που είναι η Κοινωνική Υπηρεσία του δήμου να προστατέψει, να φροντίσει, να ζεστάνει τον συμπολίτη μας, ο οποίος μην έχοντας που να κοιμηθεί, θα βρεθεί παγωμένος κάποιο πρωινό στο παγκάκι του;
Και ας πάνε τότε οι αρμόδιοι και υπεύθυνοι να καταθέσουν εκεί τα στεφάνιά τους, στη δική του μνήμη…
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη σήμερα το πρωί, ώρα 07:25 ΄.
