ΟΓΕ: “Συμμετοχή στα Πανεργατικά Συλλαλητήρια στις 4 Νοέμβρη”

Κάλεσμα με Βάση Ψήφισμα του 13ου Συνεδρίου: Για Συμμετοχή στα Πανεργατικά Συλλαλητήρια στις 4 Νοέμβρη

Οι Σύλλογοι και οι Ομάδες της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας συμμετέχουμε στα πανεργατικά συλλαλητήρια που οργανώνουν στις αρχές του Νοέμβρη εκατοντάδες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Καλούμε τις γυναίκες του μόχθου να δώσουν μαχητικό “παρών”, διαδηλώνοντας στις 4 Νοέμβρη ανταποκρινόμενες στο κάλεσμα για συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα. Για την Αθήνα, το αγωνιστικό μας ραντεβού είναι στις 7μμ στο Σύνταγμα.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τα εργατικά σωματεία και δυναμώνουμε τον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα μας, για την απόκρουση της αντεργατικής πολιτικής που διαλύει τις ζωές μας για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων.

Καλούμε τις εργαζόμενες, όλες τις γυναίκες της βιοπάλης να οργανωθούν στα σωματεία τους και στους συλλόγους γυναικών στις γειτονιές τους. Να επιλέξουν τον αισιόδοξο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης.

Παίρνουμε θάρρος από τους πετυχημένους αγώνες, που στην πράξη ακυρώνουν το νόμο Χατζηδάκη: Από τον απεργιακό αγώνα των διανομέων στην e-food, από τη μάχη για την υπογραφή ΣΣΕ στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία, από κάθε χώρο δουλειάς και κλάδο που οι εργαζόμενοι σηκώνουν κεφάλι, οργανώνονται, διεκδικούν. Παίρνουμε θάρρος από το τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που συνέβαλε αποφασιστικά σε αυτές τις μάχες, εκφράζουμε την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα των εκπαιδευτικών για το σύγχρονο σχολείο που αξίζει στα παιδιά μας.

Απορρίπτουμε τις «ευέλικτες» μορφές εργασίας, το απαράδεκτο καθεστώς των ατομικών συμβάσεων εργασίας, τη δουλειά λάστιχο με τα ξεχειλωμένα ωράρια που εκμηδενίζουν τον ελεύθερο μας χρόνο και συνθλίβουν ιδιαίτερα τη ζωή της εργαζόμενης μητέρας. Απορρίπτουμε την κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, τις διατάξεις που κάνουν ευκολότερη την απόλυση της εγκύου, της νέας μητέρας.

Δεν θα επιτρέψουμε τον αυταρχικό περιορισμό της λειτουργίας των σωματείων, την επιβολή νέων εμποδίων στην προκήρυξη απεργιών, τους εκβιασμούς σε βάρος των εργαζομένων, ιδιαίτερα εφόσον γνωρίζουμε ότι η εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στις γυναίκες, που είναι σε μικρότερο ποσοστό οργανωμένες στα σωματεία τους.

Δε δεχόμαστε να ισοπεδώνονται εργατικές κατακτήσεις που κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες για τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν ανεχόμαστε οι ζωές και τα δικαιώματά μας να είναι το προαπαιτούμενο για να τσεπώσουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί τα 37 δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης, για το οποίο πανηγυρίζουν όλα τα κόμματα που βαδίζουν στις ράγες της ΕΕ, για να στηριχτεί η κερδοφορία, την ώρα που εμείς στενάζουμε από την ακρίβεια, τις συνεχείς ανατιμήσεις στο ρεύμα και σε άλλα βασικά είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης που εξανεμίζουν το εισόδημα μας.

Σήμερα, τον 21ο αιώνα, την εποχή των απίστευτων επιστημονικών και τεχνολογικών επιτευγμάτων, είναι ρεαλιστικό για όλες τις εργαζόμενες να έχουμε σταθερή εργασία με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με μέτρα Υγείας και Ασφάλειας στο χώρο δουλειάς, με ιδιαίτερα μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού και της μητρότητας. Σήμερα είναι ρεαλιστική η μείωση του εργάσιμου χρόνου, έτσι ώστε, όχι μόνο να αναπληρώνουμε τις ψυχικές και σωματικές μας δυνάμεις, αλλά και να έχουμε καθημερινά ελεύθερο χρόνο για τα ενδιαφέροντα μας, για την κοινωνική μας ζωή και δράση.

Δυναμώνουμε το συλλογικό αγώνα και τη διεκδίκηση για αυτές τις σύγχρονες ανάγκες μας!

Διεκδικούμε:

• Κατάργηση του νόμου – εκτρώματος Χατζηδάκη.
• Αυξήσεις στους μισθούς. Κανείς εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ.
• Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση του νόμου Βρούτση – Αχτσιόγλου ως αφετηρία για την ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού.
• Επαναφορά της υποχρεωτικότητας των κλαδικών ΣΣΕ, της αρχής της ευνοϊκότερης Σύμβασης, των τριετιών.
• Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν και καταργούν εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
• Σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, 7ωρο – 5ήμερο – 35ωρο.
• Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας.
• Επαναφορά της Κυριακής – αργίας σε όλους τους κλάδους.
• Να καταργηθούν όλες οι νομοθετικές ρυθμίσεις που χτυπούν τη συνδικαλιστική δράση και το δικαίωμα στην απεργία.