Άρθρο του Προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών κ. Γιάννη Χατζηθεοδοσίου στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (3/8/2021):
Η πανδημία παραμένει καθώς λόγω της μετάλλαξης «Δ» αυξάνονται τα κρούσματα, κάτι που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να ελπίζουμε βάσιμα σε μία άμεση επιστροφή στην κανονικότητα. Αντίθετα, μεγαλώνει ο φόβος των μικρομεσαίων για το «αύριο», καθώς η αγορά κινείται σε υποτονικούς ρυθμούς και οι τζίροι των επιχειρήσεων είναι χαμηλοί.
Αυτό το πολύ δυσοίωνο οικονομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον, κάνει ακόμα δυσκολότερη την προσπάθεια επιχειρήσεων και επαγγελματιών να επιβιώσουν και να αποφύγουν το «λουκέτο». Η συντριπτική πλειοψηφία των μικρομεσαίων ανησυχεί πολύ για το πως θα διαμορφωθεί η κατάσταση στην αγορά και αν θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις τόσες υποχρεώσεις που έχουν μαζευτεί αυτούς τους 17-18 μήνες πανδημίας. Ένας από τους βασικούς λόγους όμως που χιλιάδες οφειλέτες κάθονται στα καρφιά, είναι η εφαρμογή του νέου Πτωχευτικού νόμου και οι συνέπειες που φέρνει για όλους αυτούς τους ανθρώπους.
Δεν αποκλείεται το αμέσως επόμενο διάστημα να δούμε πτωχεύσεις επιχειρήσεων που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, αν η οικονομία μας δεν είχε πληγεί τόσο πολύ από τις συνέπειες της πανδημίας. Ορατός είναι και ο κίνδυνος να βγουν πρώτες κατοικίες στον πλειστηριασμό. Μπορεί να υπάρχουν συγκεκριμένες προβλέψεις για στήριξη από την Πολιτεία προς αυτούς τους δανειολήπτες, όμως και σε αυτή την περίπτωση οι υπολογισμοί είχαν γίνει με τελείως διαφορετικά δεδομένα, δηλαδή πριν από την εισβολή του κορονοϊού στις ζωές μας. Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι ότι δεν υπάρχει απολύτως καμία πρόβλεψη για προστασία της επαγγελματικής στέγης. Δηλαδή μπορεί να δούμε εκποιήσεις καταστημάτων λόγω κάποιου δανείου που πήραν οι ιδιοκτήτες τους, αλλά που δεν μπορούν να το εξυπηρετήσουν εξαιτίας των ειδικών συνθηκών που επικρατούν όλο αυτό το διάστημα. Οι συντάκτες του νόμου δεν υπολόγισαν ούτε τις κοινοτικές οδηγίες που έκαναν λόγο για πρόβλεψη προστασίας και της επαγγελματικής στέγης. Κανείς δεν σκέφθηκε το πως αυτός ο οφειλέτης θα ξεχρεώσει την οφειλή του αν το κράτος του στερήσει το δικαίωμα να διατηρήσει την επαγγελματική του στέγη.
Αυτό που δεν φαίνεται να έχει καταλάβει η κυβέρνηση, είναι ότι θα πρέπει να σταθεί με πράξεις δίπλα στους μικρομεσαίους. Το να δηλώνει καλές προθέσεις δεν ανακουφίζει αυτόν που έχει ανάγκη τη βοήθεια του κράτους και σίγουρα δεν λύνει το πρόβλημα. Ας δούμε τι έγινε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Πράγματι στηρίχθηκαν με κάποια μέτρα οι επιχειρήσεις της χώρας. Μόνο που η μερίδα του λέοντος των μέτρων στήριξης κατευθύνθηκε στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις. Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι των μικρομεσαίων αποκλείστηκε από χρηματοδοτικά εργαλεία. Ξεκάθαρα υπήρξε διαχωρισμός στην αντιμετώπιση των επιχειρήσεων. Αυτή είναι η αλήθεια.
Σε παρεμβάσεις που έκανε το Επαγγελματικό Επιμελητήριο Αθηνών προς τις τράπεζες, ζητώντας να αυξηθεί η ρευστότητα για να κινηθεί η αγορά και να «ανασάνουν» οι επιχειρήσεις, έγινε σαφές ότι θα χρηματοδοτηθούν οι βιώσιμες επιχειρήσεις. Είναι μία θέση που την καταλαβαίνω. Το θέμα όμως είναι να γίνει προσπάθεια ώστε να αυξηθεί ο αριθμός των επιχειρήσεων που θα θεωρούνται βιώσιμες από τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Οι μικρομεσαίοι ζητάμε να έχουμε ίσες ευκαιρίες, δεν ζητάμε κάτι παράλογο. Και δεν ξέρω αν έχει υπολογίσει η κυβέρνηση τη ζημιά που θα προκληθεί αν κλείσουν μικρομεσαίες επιχειρήσεις λόγω έλλειψης στήριξης. Θα «απογειωθεί» η ανεργία, θα αυξηθεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός, η κοινωνία θα υποφέρει και θα απομακρυνθεί η αναπτυξιακή προοπτική της χώρας. Όταν το ποσοστό των μικρομεσαίων είναι πάνω από το 90% των επιχειρήσεων της χώρας, δεν μπορεί να τους αγνοεί κανείς. Να γιατί ζητάμε τη διαγραφή μέρους των οφειλών που «γεννήθηκαν» μέσα στην πανδημία. Για να δοθεί μία ουσιαστική στήριξη σε όσους έχουν υποστεί μεγάλο πλήγμα από την υγειονομική κρίση, ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες της επαγγελματικής τους επιβίωσης. Είναι ωραία τα μεγάλα λόγια για αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας με την αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων, όταν όμως στον σχεδιασμό δεν περιλαμβάνεται το πιο «ζωντανό» κομμάτι της οικονομίας, τότε κάτι γίνεται λάθος. Αν η κυβέρνηση δεν κάνει στροφή για να επιλύσει τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας και δεν σταθεί δίπλα στους μικρομεσαίους, θα είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες.
