Η ελληνική κυβέρνηση, για την αντιμετώπιση της πανδημίας με τον νόμο 4675/2020 προέβλεψε τη δυνατότητα έκδοσης απόφασης του Υπουργού Υγείας, περί υποχρεωτικού εμβολιασμού για την προστασία από μεταδοτική νόσο. Μέχρι σήμερα, σχετική απόφαση δεν έχει εκδοθεί. Ούτε βεβαίως, έχει συμπεριληφθεί το εμβόλιο αντι Covid, στο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμών για το έτος 2020-2021, που έχει νομίμως ήδη εκδοθεί και δημοσιευθεί, σε αντίθεση με άλλα, όπως πχ εκείνο της ιλαράς.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι ο εμβολιασμός αντι- Covid δεν είναι υποχρεωτικός νομοθετικά. Ούτε άλλωστε αποτελεί νόμιμη υποχρέωση κάποιου εργαζόμενου, αφού σχετική διάταξη που να το προβλέπει δεν υπάρχει. Επομένως, η άρνηση ενός εργαζόμενου να εμβολιαστεί δεν συνιστά αντισυμβατική συμπεριφορά ικανή να επιφέρει μάλιστα και την απόλυσή του. Επιπλέον, η καταγγελία της σύμβασης εργασίας του εργαζόμενου λόγω της άρνησής του να εμβολιαστεί είναι πιθανό να κριθεί ως παράνομη λόγω απαγορευμένης διάκρισης στο χώρο εργασίας είτε μεταξύ εμβολιασμένων και μη εργαζόμενων, είτε ακόμη επειδή η άρνηση του εμβολιασμού μπορεί να φανερώνει εν γένει ευαίσθητα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα όπως θρησκευτικές πεποιθήσεις του εργαζόμενου κ.α.
Θα πρέπει ωστόσο να διακρίνουμε τις περιπτώσεις που ο εμβολιασμός καθίσταται ηθικά επιβεβλημένος κυρίως σε επαγγέλματα που υπηρετούν ευπαθείς ομάδες πληθυσμού, όπως ασθενείς, ηλικιωμένους κ.τ.λ. Ο ρόλος του ιατρού εργασίας είναι αναγκαίος στην υιοθέτηση του μέτρου του εμβολιασμού στο χώρο εργασίας.
Διαβάστε περισσότερα στο enikonomia.gr – Γράφει ο δικηγόρος, εργατολόγος, Γιάννης Καρούζος
