Όλοι θέλουν να σταματήσει ο εκφοβισμός που λαμβάνουν!
Θέλουν όλοι όμως να σταματήσουν να τον εκπέμπουν;
Ο εκφοβισμός δεν είναι φυσικό φαινόμενο.
Έχει αποστολέα και παραλήπτη!
Πως είναι δυνατόν ένας γονιός να λέει “… μην τον κτυπήσεις, αν δε σε πειράξει πρώτος”! Ή ακόμα χειρότερα να εκφοβίζει ή/και να κτυπά μπροστά στο παιδί του…
Πως είναι δυνατόν ένας δάσκαλος να λέει “Σε πείραξε πρώτος; Όχι. Τότε γιατί τον πείραξες;” Δηλαδή, αν ο άλλος ξεκινήσει πρώτος, δώσε πόνο;
Πως είναι δυνατόν ένας προπονητής να λέει “Παίζει σκληρά ο αντίπαλος, παίξε και εσύ…”. Γιατί;
Πως είναι δυνατόν ένας θεσμικός αρχηγός (πρόεδρος, δήμαρχος, βουλευτής, υπουργός, πρωθυπουργός ή πλανητάρχης) να λέει: “… αυτοί είναι οι άλλοι… Δεν είναι δικοί μας… Ρίξτε τους… Μην τους ρίξετε… Μην ρίξετε σε αυτόν… Θέλουν κρεμάλα… Διαλύστε τα όλα… Πηγαίνετε στο καπητώλειο και πάρτε πίσω την καρέκλα μου… Μην τα σπάσετε… Αλλά σπάστε τα…”. Και κλάψτε και πέντε θερμοαίμα “στελέχη” του όχλου! Πολλές φορές είναι γνωστό ότι η άρνηση είναι η μεγαλύτερη καταφάση! Λέω ” μην το κάνεις…”, μα εννοώ ” κάντο… “, αλλά δεν το είπα… Άρα ανήθικος αυτουργός!
Είναι άδικο!!!
Είναι εκτός λογικής, ειδικά στις μέρες μας που δοκιμάζεται η ζωή του ανθρώπου, να υπάρχουν ακόμα εγκέφαλοι που να θεωρούν έστω και στο ελάχιστο χρήσιμη την βία!
Βρισκόμαστε χρόνια στον αγώνα κατά του εκφοβισμού σε κάθε επίπεδο, με ομιλίες, με συζητήσεις, με εκδηλώσεις, και υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θεωρούν ως προτεινόμενη λύση τη βία ή ακόμα και την υποδαύλισή της;
Μία κονκάρδα ή μια ανάρτηση ή μια συμμετοχή σε δράση ενάντια στον εκφοβισμό, δεν λυτρώνει αυτόν που δεν έχει καθαρίσει την ψυχή του!
Η μόνη λύση είναι ΟΛΟΙ να γεμίσουμε τις καρδιές μας με αγάπη και υπομονή και να μην αφήσουμε χώρο στη βία και τα παράγωγά της! Για τα παιδιά μας… για το αύριο του ανθρώπου…
Η αντιεκφοβιστική και αντιβίαιη συμπεριφορά δεν είναι δράση ή μόδα. Είναι στάση κι επιλογή υγιούς ζωής!
Παντελής Πρεντάκης
