Διαβάσαμε εχθές στο διαδίκτυο ένα κείμενο του Συλλόγου Γονέων του 1ου ΓΕΛ, το οποίο αφορά τον μήνα Σεπτέμβριο και το αναδημοσιεύουμε:
“Φτάσαμε λοιπόν στον Σεπτέμβριο, τον ένατο μήνα της χρονιάς κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο και πρώτο μήνα του Φθινοπώρου. Είναι ο μήνας που ανοίγουν τα σχολεία και οι μαθητές επιστρέφουν στα θρανία αφήνοντας πίσω τους την ξενοιασιά του καλοκαιριού. Αυτά για τους παλιούς, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους καινούργιους μαθητές που ξεκινούν τη μεγάλη γνωριμία τους με τη μάθηση.
Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο ο Σεπτέμβριος ήταν ο έβδομος μήνας του και στο γεγονός αυτό χρωστάει και το όνομά του (septem = επτά). Του Σεπτέμβρη η ψιλή βροχή / για το αμπέλι είναι ζωή λέει μια γαλλική παροιμία. Ξέρουμε πολύ καλά πως λίγη υγρασία ευνοεί τον τρύγο γιατί ο δυνατός ήλιος, όπως δυστυχώς συμβαίνει πια λόγω των κλιματικών αλλαγών, καίει τη σοδειά…. Αμπέλι μου πλατύφυλλο και καλοκλαδεμένο, δέσε σταφύλια κόκκινα,να μπω να σε τρυγήσω, να κάμω αθάνατο κρασί, μοσχοβολιά γιομάτο…. γράφει ο ποιητής Κώστας Κρυστάλλης στο «Τραγούδι του τρυγητού». Ο τρυγητός των αμπελιών είναι δραστηριότητα θα λέγαμε παλιά όσο ο κόσμος, ενώ οι ειδικοί συμφωνούν πως οι Έλληνες είχαν ασχοληθεί σοβαρά με την αμπελουργία τουλάχιστον από το 1700 π.Χ. Η σχετική μάλιστα μυθολογία για το κρασί, και η σύνδεσή του με τον θεό Διόνυσο, είναι σε όλους μας γνωστή και οι μύθοι αφθονούν.
Σεπτέμβριος είναι ο μήνας που κιτρινίζουν τα φύλλα και γίνονται χρυσά, που η μέρα γίνεται ακόμη λίγο μικρότερη και που σιγά σιγά μας μπάζει στον χειμώνα καθότι ο Ήλιος φτάνει στο ισημερινό σημείο της τροχιάς του στις 22 του μηνός και έτσι η νύχτα και η μέρα έχουν σχεδόν την ίδια χρονική διάρκεια. Ισότητα γαρ! Να σημειώσουμε πως αρκετά αρχαιοελληνικά ημερολόγια, και ανάμεσά τους εκείνα των Λακεδαιμονίων και των Μακεδόνων, είχαν ως αφετηρία (πρωτοχρονιά θα λέγαμε σήμερα) τη φθινοπωρινή ισημερία…
Τον μήνα Σεπτέμβριο η χριστιανοσύνη εορτάζει τη Γέννηση της Θεοτόκου (στις 8) που σηματοδοτεί τη λύσης της κατάρας του προπατορικού αμαρτήματος. Παρά το ότι η Κοίμηση, που εορτάζεται τον Αύγουστο με ιδιαίτερη λαμπρότητα, «επισκιάζει» τη Γέννηση, η τελευταία δεν παύει να είναι μια από τις πλέον σημαντικές γιορτές για την Εκκλησία.
Στην ταυτότητα του Σεπτεμβρίου θα πρέπει να προσθέσουμε και την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού (στις 14), που εν πολλοίς αποτελούσε χρονικό σταθμό σε τοπικές γεωργικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες και εργασίες: Του Σταυρού σταύρωνε και δένε, Του Σταυρού σταύρωνε και σπέρνε είθισται να λένε…!!! Καλό μήνα και καλό φθινόπωρο!!!!”
