Η κομματική οργάνωση Αγίας Βαρβάρας του ΚΚΕ, σε μια λιτή εκδήλωση, λαμβάνοντας όλα τα μέτρα προστασίας της υγείας των παρευρισκομένων, τίμησε σήμερα το πρωί, στην πλατεία “Εθνικής Αντίστασης” στον Προφήτη Ηλία, την επέτειο της 9ης Μάη 1945, ημέρα που ο Κόκκινος στρατός κατέλαβε το Βερολίνο και σήμανε τη λήξη του Β΄ Παγκόσμιου πολέμου, καταθέτοντας στεφάνια στο Ηρώο της πλατείας.
Παρακάτω δημοσιεύουμε την κεντρική ομιλία της εκδήλωσης, από τον Γραμματέα της Κ.Ο.Α.Β., Δημήτρη Φατσιλέτο:
“75 Χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών
Στις 9 Μάη 1945 σφραγίστηκε η μεγάλη Νίκη των λαών επί του φασιστικού ιμπεριαλιστικού συνασπισμού του «Άξονα». Ηταν η μέρα της υπογραφής της άνευ όρων παράδοσης της ναζιστικής Γερμανίας στις δυνάμεις του αντιχιτλερικού συνασπισμού, μέρα λήξης του Β΄Π.Π. στην Ευρώπη, του φονικότερου πολέμου που γνώρισε ως τότε η ανθρωπότητα
Τιμάμε τα 75 χρόνια από την 9η Μάη 1945. Τιμάμε τα δεκάδες εκατομμύρια των θυμάτων, όσους και όσες έδωσαν τη ζωή τους ή έμειναν ανάπηροι στα πεδία των μαχών, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις φυλακές και τις εξορίες, στην παρανομία, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, στα μπλόκα και στα ολοκαυτώματα, ταγμένοι στον αγώνα για τη συντριβή του φασιστικού ιμπεριαλισμού.
Ξεχωριστός και καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος της Σοβιετικής Ενωσης στην Αντιφασιστική Νίκη. Τιμάμε την τεράστια προσφορά της Σοβιετικής Ένωσης και του κόκκινου στρατού, των Αντιστασιακών απελευθερωτικών κινημάτων τα οποία είχαν οργανωτές και κύριους αιμοδότες τα Κομμουνιστικά Κόμματα στις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης για την καθοριστική συμβολή τους στη συντριβή του ναζιστικού τέρατος.
Ο Β΄Π.Π. όπως και ο Α΄Π.Π. γεννήθηκε από τη μήτρα του καπιταλιστικού συστήματος, ως αποτέλεσμα της όξυνσης των ενδοιμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για την αναδιανομή των σφαιρών επιρροής. Οι ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνθηκαν ακόμα περισσότερο από τη διεθνή καπιταλιστική κρίση του 1929-1933 και από την ύπαρξη της Σοσιαλιστικής Σοβιετικής Ένωσης, που αποτελούσε στόχο όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Ο φασισμός ήταν η εναλλακτική λύση για τη διάσωση του καπιταλισμού, είναι γέννημα του καπιταλισμού, στοιχείο της εξέλιξής του, γι΄αυτό στηρίχτηκε οικονομικά από το μεγάλο κεφάλαιο. Δεν ήταν αποκλειστικά «γερμανικό ή ιταλικό» φαινόμενο, αλλά εμφανίστηκε σε όλες σχεδόν τις καπιταλιστικές χώρες. Αποτελεί πολιτική μορφή διαχείρισης του συστήματος, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως η ανοιχτή οργάνωση βίας, η αναστολή της λειτουργίας αστικών θεσμών. Οικονομική του βάση είναι το μονοπώλιο, του οποίου η ζωτική ανάγκη είναι το κυνήγι του πρόσθετου κέρδους, η εκμετάλλευση ξένων αγορών. Γι΄αυτό προκαλεί πολέμους με στρατιωτικά μέσα, που είναι η άλλη όψη της ιμπεριαλιστικής ειρήνης.Στηρίχτηκε οικονομικά από το μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο με τη σειρά του αποκόμισε τεράστια κέρδη από το φασισμό.Την αμέριστη στήριξη από τα διεθνή μονοπώλια προσέλκυσε ο φασισμός και εξ αιτίας του βαθύτατου αντικομμουνισμού του και της διακηρυγμένης επιθετικότητάς του απέναντι στην ΕΣΣΔ.
Η Γερμανία, με την ενίσχυση που της προσέφεραν οι νικήτριες καπιταλιστικές δυνάμεις στο Α΄ΠΠ, απέκτησε μεγάλη οικονομική και στρατιωτική δύναμη. Σκοπός των μεγάλων καπιταλιστικών οικονομιών των ΗΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας ήταν να στρέψουν τη Γερμανία εναντίον της ΕΣΣΔ. Στήριξη στη Γερμανία προσέφεραν, εκτός από τους επιχειρηματικούς ομίλους, σοσιαλδημοκρατικές και συντηρητικές δυνάμεις, καθώς και το Βατικανό. Μετά τον πόλεμο Γερμανοί εγκληματίες πολέμου στελέχωσαν το ΝΑΤΟ και τις μυστικές υπηρεσίες μεγάλων καπιταλιστικών κρατών.
Πως έχει η ιστορία;
Το 1936 Γερμανία με Ιαπωνία υπέγραψαν το «Αντικομιντέρν Σύμφωνο». Στον Ισπανικό εμφύλιο (΄36-΄39), παρά τη διακηρυγμένη ουδετερότητα, βρετανικά και αμερικάνικα μονοπώλια στήριζαν τους φασίστες του Φράνκο.
Το 1938 η Γερμανία προσαρτά την Αυστρία, με την ανοχή ΗΠΑ, Αγγλίας, Γαλλίας και η Ιταλία κατακτά την Αλβανία. Στη συνέχεια μεταξύ Αγγλίας, Γαλλίας και Γερμανίας υπογράφεται το Σύμφωνο του Μονάχου, με το οποίο δίνεται μέρος της Τσεχοσλοβακίας στην Γερμανία. Οι ίδιες μεγάλες καπιταλιστικές δυνάμεις συνέδραμαν υλικοστρατιωτικά τη Φινλανδία στη σύγκρουσή της με την ΕΣΣΔ.
Στο κενό έπεσαν όλες οι ειρηνευτικές προσπάθειες της ΕΣΣΔ, για την από κοινού δράση και αντιμετώπιση του Αξονα. Το ΄39 η Γερμανία εισβάλει στην Πολωνία, η οποία αρνείται τη βοήθεια από την ΕΣΣΔ.
Οι λεγόμενες δυτικές δημοκρατίες ενθαρρύνουν το να ανοίγεται συνεχώς ο δρόμος προς Ανατολάς για τη Γερμανία. Η ΕΣΣΔ έχοντας σαφή αντίληψη για τις προθέσεις τους υποχρεώνεται να υπογράψει το γερμανοσοβιετικό σύμφωνο μη επίθεσης, γνωστό ως «Σύμφωνο Μολότωφ- Ριμπεντροπ». Ηταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στην ΕΣΣΔ, που της εξασφάλιζε μήνες ειρήνης για την πολεμική της προετοιμασία, ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης ενάντιά της.
Τα ιμπεριαλιστικά κράτη αναγκάστηκαν σε προσωρινή συνεργασία με την ΕΣΣΔ, ως προς τις στρατιωτικές επιχειρήσεις. Καθυστέρησαν να ανοίξουν το β΄μέτωπο στην Ευρώπη, που πραγματοποιήθηκε τον Ιούνη του 1944, μετά τις εποποιίες του Στάλινγκραντ και του Κουρσκ, που καθόρισαν την αλλαγή της πορείας του πολέμου. Φοβόντουσαν οι αστικές δυνάμεις ότι ο Κόκκινος Στρατός θα μπορούσε να μπει μόνος του στο Βερολίνο. Στις 30-4-1945 και ώρα 21.50 η Κόκκινη Σημαία υψώνεται στο Ράιχσταγκ.
Η ατομική βόμβα που έριξαν οι ΗΠΑ στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι ήταν επίδειξη δύναμης, με αποδέκτη όχι την κατεστραμμένη Ιαπωνία που είχε συνθηκολογήσει, αλλά την ΕΣΣΔ και τους λαούς που σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης και της Ασίας πάλευαν να ανοίξουν το δρόμο οικοδόμησης του σοσιαλισμού, σε ένα μεταπολεμικό κόσμο υπό διαμόρφωση.
Η καταλυτική συμβολή της ΕΣΣΔ στη Νίκη δεν οφείλεται απλώς στον ηρωισμό του Σοβιετικού στρατού και λαού. Η Νίκη εδραζόταν στην εργατική σοβιετική σοσιαλιστική εξουσία, στον πρωταγωνιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών, της εργατικής τάξης , στον ρόλο του ΚΚ ως επαναστατικής εργατικής πρωτοπορίας.
Αμέσως μετά τη λήξη του Β΄ΠΠ ξεκίνησε μια λυσσαλέα προσπάθεια διαστρέβλωσης των αιτιών και του χαρακτήρα του πολέμου. Αυτή η προσπάθεια συστηματοποιήθηκε μετά τη νίκη της αντεπανάστασης (1989-1991) στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες.
Υπερασπιζόμαστε την ιστορική αλήθεια κόντρα στην παραχάραξη της Ιστορίας και στη συκοφαντία της τεράστιας προσφοράς της ΕΣΣΔ και του κόκκινου στρατού,
Η επιχείρηση παραχάραξης της Ιστορίας δεν είναι τυχαία, αφού το κυριότερο αποτέλεσμα του Β΄ΠΠ ήταν οι θεμελιακές αλλαγές στον παγκόσμιο συσχετισμό δυνάμεων, με την ΕΣΣΔ να βγαίνει με εξαιρετικά ενισχυμένο κύρος και επιρροή, οι λαοί σε μια σειρά χώρες της Ευρώπης και της Ασίας άνοιγαν το δρόμο οικοδόμησης του σοσιαλισμού, ενώ υπήρξε μεγάλη άνοδος του εργατικού κινήματος στα καπιταλιστικά κράτη.
Στη διάρκεια του πολέμου η σύγκρουση «φασιστικού Αξονα» με «αντιφασιστική συμμαχία» συνυπήρχε με τη σύγκρουση σοσιαλισμού -καπιταλισμού.
Η ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα επιχειρούν την αμαύρωση της τεράστιας συνεισφοράς της ΕΣΣΔ και του κόκκινου στρατού, των Αντιστασιακών κινημάτων όπου πρωτοστάτησαν τα κομμουνιστικά κόμματα, στην Αντιφασιστική Νίκη.
Η Ε.Ε. όρισε την 23 Αυγούστου ημέρα κατά των ολοκληρωτισμών. Επιδίδονται στη συκοφάντηση του σοσιαλισμού- κομμουνισμού με την ανιστόρητη επιχείρηση εξομοίωσης του σοσιαλισμού -κομμουνισμού με το τέρας του φασισμού, αθωώνοντας έτσι το φασισμό.
Το επιδιώκουν με τα αντικομμουνιστικά μνημόνια της ΕΕ με την επιχείρηση αναθεώρησης της Ιστορίας του Β΄Παγκόσμιου πολέμου. Την ίδια στιγμή ανέχονται και στηρίζουν αντιδραστικά καθεστώτα χωρών- μελών της ΕΕ (Βαλτικές χώρες, Ουγγαρία, Πολωνία, Τσεχία, Ουκρανία κλπ) οι οποίες όπου επιδίδονται στην καταστροφή Αντιστασιακών Μνημείων, απαγορεύουν την χρήση Αντιστασιακών και κομμουνιστικών συμβόλων και τη δράση κομμουνιστικών κομμάτων, ενώ, ταυτόχρονα, τιμούν τους συνεργάτες των Ες -Ες, των ναζί εγκληματιών. ΕΕ και ΗΠΑ στηρίζουν την επιχείρηση ιστορικής αποκατάστασης και δικαίωσης των φασιστών στις χώρες αυτές, αποκαλώντας τους «αγωνιστές της δημοκρατίας» γιατί πολέμησαν κατά του Κόκκινου Στρατού και της σοβιετικής εξουσίας.
Ακόμη η Ιμπεριαλιστική ΕΕ όρισε την 9 Μάη ως μέρα της Ευρώπης επιδιώκοντας να σβηστεί από την ιστορική μνήμη και να μην τιμάται η Αντιφασιστική Νίκη, ως μέρα που συμβολίζει την ήττα του φασισμού -ναζισμού. Για να μην μαθαίνουν οι νέες γενιές τις ευθύνες του ιμπεριαλισμού για την ενίσχυση και ανάδειξη του φασιστικού τέρατος -που είναι μια μορφή αστικής διακυβέρνησης και επιλέγεται από τα μονοπώλια όταν δε μπορούν με άλλο τρόπο να εφαρμόσουν τις αντιλαϊκές πολιτικές τους. Επιδιώκουν να μη μαθαίνουν την αληθινή Ιστορία οι νέοι για να μην διδάσκονται μπροστά στα αδιέξοδα του καπιταλισμού, πως υπάρχει άλλος δρόμος, υπάρχει διέξοδος σε όφελος των λαών, η εργατική εξουσία και η σοσιαλιστική -κομμουνιστική κοινωνία που αξίζει να αγωνίζονται για να την εγκαθιδρύσουν και να την οικοδομήσουν για ένα ευτυχισμένο μέλλον για την ανθρωπότητα.
Οι επιδιώξεις τους πρέπει να αποτύχουν με τη δράση και των αγωνιστών, των φίλων της Αντίστασης και του απελευθερωτικού αγώνα. Απέναντί τους έχουν χρέος να βρεθούν εργαζόμενοι, επιστήμονες, διανοούμενοι, όλοι οι άνθρωποι που δεν αποδέχονται τη διαστρέβλωση της Ιστορίας και τον αντικομμουνισμό.
Η Ελλάδα συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με τους περισσότερους νεκρούς στην περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε αναλογία με τον πληθυσμό της.Πάνω από 500.000 ήταν οι νεκροί στη διάρκεια της τετράχρονης ναζιστικής κατοχής, ενώ ανυπολόγιστες είναι οι υλικές ζημιές από τις λεηλασίες και τις καταστροφές.
Οι Γερμανικές κυβερνήσεις αρνούνται να πληρώσουν τις πολεμικές επανορθώσεις για αυτά τα εγκλήματα και της καταστροστροφές, χρέη πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, χρήματα που ανήκουν στον Ελληνικό Λαό,
Αλλά διαχρονικά και όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ, οι συγκυβερνήσεις, έχουν τεράστια ευθύνη ως προς αυτό γιατί ουσιαστικά δεν έθεσαν ποτέ ζήτημα πραγματικής διεκδίκησης των γερμανικών επανορθώσεων δεν προχώρησαν ποτέ σε όλες τις αναγκαίες και απαιτούμενες ενέργειες, για την πραγματοποίηση του δίκαιου αιτήματος του ελληνικού λαού, που πλήρωσε τη ναζιστική εγκληματικότητα.
Η στάση αυτή των κυβερνήσεων του κεφαλαίου συνδέθηκε και συνδέεται με την ένταξη της χώρας στις διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες (ΝΑΤΟ, ΕΟΚ/ΕΕ), και με τη λογική ότι δεν πρέπει να διαταραχθούν οι σχέσεις τους με την ΕΕ συνολικά και ιδιαίτερα με την ΟΔΓ.
Απαιτούμε από την Ελληνική κυβέρνηση να διεκδικήσει άμεσα τις γερμανικές πολεμικές επανορθώσεις -αποζημιώσεις από τη Γερμανική κυβέρνηση, χρέος στο λαό μας που πλήρωσε τις τεράστιες καταστροφές του κατακτητή στη χώρα μας και έδωσε εκατόμβες θύματα στην απελευθερωτική πάλη από τη ναζιστική κατοχή.
Στη χώρα μας είμαστε περήφανοι για τις χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, του έδωσαν τη ζωή τους, τραυματίστηκαν, βασανίστηκαν, φυλακίστηκαν και εξορίστηκαν αγωνιζόμενοι κατά του φασιστικού ιμπεριαλισμού, για την απελευθέρωση της Ελλάδας. Είμαστε περήφανοι και τιμάμε τη Μεγάλη ΕΑΜική Αντίσταση του λαού μας, εμπνευστής, οργανωτής, ψυχή και αιμοδότης της οποίας υπήρξε το τιμημένο ΚΚΕ. Της ΕΑΜικής Αντίστασης που έσωσε το λαό μας από την πείνα και τον εξανδραποδισμό και απελευθέρωσε τη χώρα.Αυτό το μεγαλειώδες λαϊκό κίνημα χτύπησαν με τα όπλα οι αστοί με τους Αγγλους συμμάχους τους το Δεκέμβρη του 1944 για να εγκαταστήσουν την αστική εξουσία επειδή δεν είχαν λαϊκό έρεισμα.
Στην κατοχή οι Αστοί πολιτικοί εγκατέλειπαν το λαό στην τύχη του φεύγοντας για τη Μέση Ανατολή ή για το Λονδίνο με τους Αγγλους συμμάχους τους, ή συνεργάζονταν με τον κατακτητή, στηρίζοντας τις κατοχικές δυνάμεις με τη δημιουργία κατοχικών κυβερνήσεων και των ταγμάτων ασφαλείας, στρατιωτικά τμήματα των κατοχικών κυβερνήσεων ενάντια στη λαϊκή απελευθερωτική πάλη, με την υποστήριξη όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων και των Βρετανών.
Αντίθετα σε συνθήκες πρωτοφανούς ταξικής εκμετάλλευσης, με μαζικούς θανάτους από την πείνα, και βαθιάς πολιτικής κρίσης, οι κομμουνιστές ρίχτηκαν από την πρώτη στιγμή στην οργάνωση της αντίστασης του λαού.
Με πρωτοβουλία του ΚΚΕ δημιουργήθηκε το Εργατικό ΕΑΜ (16/8/1941) και το ΕΑΜ. Στο ΕΑΜ και στις οργανώσεις του (ΕΛΑΣ, ΕΛΑΝ, ΕΠΟΝ, Εθνική Αλληλεγγύη, ΟΠΛΑ) συσπειρώθηκε η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων.
Το ΕΑΜ έσωσε το λαό από την πείνα. Δημιούργησε φύτρα εξουσίας στις απελευθερωμένες περιοχές, Λαϊκή Αυτοδιοίκηση, Παιδεία, Δικαιοσύνη.
Χάρη στη δράση του ΕΑΜ ούτε ένας εργάτης δεν πήγε για δουλειά στα γερμανικά εργοστάσια, με εξαίρεση αυτούς που είχαν συλλάβει ομήρους οι γερμανοί. Ούτε ένας δεν στάλθηκε στο Ανατολικό μέτωπο κατά της Σοβιετικής Ενωσης. Στο στρατιωτικό επίπεδο, ο ΕΛΑΣ καθήλωσε 8 εως 12 εχθρικές μεραρχίες, προσφέροντας σημαντικές πολεμικές υπηρεσίες.
Στον αγώνα έδωσαν τη ζωή τους χιλιάδες κομμουνιστές και άλλοι ΕΑΜίτες, λαϊκοί άνθρωποι αγωνιστές, γυναίκες και νέοι.
Η αντιφασιστική Νίκη επομένως διδάσκει και εμπνέει τους λαούς, ιδιαίτερα τις νέες γενιές στους αγώνες που συνεχίζονται για τα εργατικά -λαϊκά δικαιώματα, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς κρίσεις, πολέμους, προσφυγιά και μετανάστευση, για το σοσιαλισμό -κομμουνισμό.
Αλλωστε η πορεία του αντιστασιακού κινήματος στην Ευρώπη και στη χώρα μας απέδειξε ότι απέβησαν σε βάρος του αγώνα απέναντι στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα οι αντιλήψεις για εθνική ενότητα, σε συνθήκες μεγάλης όξυνσης της ταξικής πάλης. Μιας ενότητας επίπλαστης, αφού τα εθνικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και της αστικής ήταν πάντα εκ διαμέτρου αντίθετα, πριν κατά τη διάρκεια και μετά τη λήξη του Β΄ΠΠ.
Αυτή η ενότητα σήμαινε τον αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος και την υπαγωγή του στην αστική πολιτική.Αυτή η πολιτική της εθνικής ενότητας οδήγησε στο χτύπημα με τα όπλα του ΕΑΜικού λαϊκού κινήματος που απελευθέρωσε την Ελλάδα, από τις αστικές πολιτικές δυνάμεις και τους Βρετανούς συμμάχους τους προκειμένου να επιβάλουν την αστική εξουσία γιατί δεν είχαν κανένα λαϊκό έρεισμα. Και στη συνέχεια οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο.
Είναι πολύτιμη ιστορική εμπειρία του λαϊκού μας κινήματος που δείχνει ότι η αντιφασιστική, αντικατοχική απελευθερωτική πάλη έπρεπε να κατευθύνεται ενάντια στην αστική τάξη, το κεφάλαιο, ώστε ο λαός να απαλλαγεί από τις δυνάμεις που φέρνουν το φασισμό.
Αυτή η πείρα δείχνει και σήμερα ότι η αντιφασιστική πάλη πρέπει να κατευθύνεται ενάντια στο κεφάλαιο και την εξουσία του ώστε να είναι αποτελεσματική, να καταφέρει να τον ξεριζώσει οριστικά, ξεριζώνοντας τις δυνάμεις που τον γεννούν και τον αναπαράγουν και την εξουσία τους.
Οπως υπογράμμιζε ο Μπρέχτ : «Ο καπιταλισμός στις φασιστικές χώρες υπάρχει πια μονάχα σαν φασισμός και ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή σαν ο πιο θρασύς και ο πιο δόλιος καπιταλισμός. Πως λοιπόν τώρα να πει κάποιος αντίπαλος του φασισμού την αλήθεια για το φασισμό όταν δεν θέλει να πει τίποτα για τον καπιταλισμό, που τον προκαλεί. Πως νάχει η αλήθεια αυτή πραχτική σημασία;»
Στις σημερινές συνθήκες τεράστιας όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα σε ΗΠΑ-ΕΕ, ιδιαίτερα τη Γερμανία, Ρωσία, Κίνα, της εκδήλωσης μιας νέας ακόμη πιο βαθιάς διεθνούς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, αλλά και ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων για τα γεωστρατηγικά, οικονομικά συμφέροντα των μονοπωλίων, για έλεγχο αγορών, πηγών και δρόμων μεταφοράς ενέργειας και εμπορευμάτων στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατολή, στη Μεσόγειο,ανάμεσα σε ΗΠΑ,ΕΕ, Ρωσία, Κίνα στους οποίους εμπλέκονται Ελλάδα και Τουρκία και άλλα περιφεριακά κράτη. Σ’αυτή την περιοχή εξαπολύονται από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ ιμπεριαλιστικοί πολέμοι, όπως σε Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία, που ήρθαν συνέχεια μετά τον Πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, καταστρέφοντας ολόκληρες χώρες και προκαλώντας πόνο και δυστυχία σε εκατομμύρια ανθρώπους που οδηγούνται στη μετανάστευση και την προσφυγιά.
Οι αμερικανονατοικοί και ευρωενωσιακοί σχεδιασμοί, τους οποίους στηρίζουν η σημερινή και η προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση εμπλέκουν τη χώρα και το λαό μας και τους άλλους γειτονικούς λαούς σε σοβαρούς κινδύνους.Η χώρα μας είναι διάσπαρτη από αμερικανοΝΑΤΟατοϊκές βάσεις.Η κυβέρνηση της Ελλάδας, όλα τα αστικά κόμματα, προωθούν την ολοένα βαθύτερη ενσωμάτωση της χώρας στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και στην πολεμική δράση στην περιοχή, ενώ εγκυμονείται κίνδυνος για πιο γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Απαιτείται μέγιστη επαγρύπνηση και κινητοποίηση, για το κλείσιμο των Νατοικών Βάσεων, για καμιά εμπλοκή – συμμετοχή στις στρατιωτικές επιχειρήσεις, για καμμιά αλλαγή συνόρων και των Συμφωνιών που τα καθορίζουν, για αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες των ΝΑΤΟ,ΕΕ.
Σήμερα, οι αστικές κυβερνήσεις φορτώνουν τις συνέπειες της καπιταλιστική οικονομικής κρίσης στους εργαζόμενους που υποφέρουν από τις αντεργατικές πολιτικές, το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, την ολοένα μεγαλύτερη αδυναμία ικανοποίησης των αναγκών τους, επιβεβαιώνεται. Ολα αυτά επιβεβαιώνουν ότι ο καπιταλισμός δεν έχει τίποτα θετικό να δώσει στην ανθρωπότητα.
Με τα τα διδάγματα της Αντιφασιστικής Νίκης, συνεχίζουμε τον αγώνα για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών μας. Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο απαιτώντας κλείσιμο των βάσεων του θανάτου. Παλεύουμε για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ-ΕΕ. Παλεύουμε για την κοινωνική συμμαχία που θα διεκδικεί και θα συγκρούεται με την αστική εξουσία. Παλεύουμε με το ΚΚΕ για την εργατική εξουσία, για τη σοσιαλιστική – κομμουνιστική κοινωνία”.
