Δεν είναι έτσι αν έτσι νομίζετε… με την ανεργία των 42.000 του Μαρτίου, κύριε Βρούτση. Η ανεργία στην Ελλάδα της κρίσης δεν είναι μόνο στατιστική.
Έχει τόσες ουρές και κρύβει τόση σατανικότητα όση και η αγορά εργασίας. Τη σημερινή αγορά εργασίας που βλέπει την ΕΡΓΑΝΗ και γελάει. Την αγορά εργασίας που εδώ και μια 10ετία έχει γνώρισμα τη μαυρίλα από την ομόχρωμη της οικονομίας η οποία (και λόγω κορονοϊού) θα πλησιάσει το 60%. Ψάξτε καλά όλα τα σοκάκια…, της αγοράς και φωτίστε την αλήθεια.
Οφείλω βέβαια να σημειώσω ότι αυτά δεν αφορούν (δυστυχώς για την Ελλάδα) το σοβιετικό σκέλος της οικονομίας μας, όπου το κράτος παραμένει στο τεράστιο ύψος του και το ανυπολόγιστο βάθος του.
Αναφέρονται μόνο στο 30-40% της ιδιωτικής και (όπως σε όλα τα χρόνια της μεταπολίτευσης) ανελεύθερης οικονομίας μας.
Επιστρέφοντας στο σημείωμά μας, ξεκαθαρίζουμε πως ως “απάντηση”, στους χαρακτηρισμούς για την αγορά εργασίας, ασφαλώς και δεν θα δεχτούμε το επιχείρημα για τις 200-300 σοβαρές μεγάλες (ακόμη) επιχειρήσεις που δεν έχουν αλλάξει έδρα (δεν θα αργήσει και αυτό) και συμβαίνει να συντηρούν εργασιακή πολιτική της προκοπής με κανονικές αμοιβές και πληρωμές στην ώρα τους.
Αν θέλει κάποιος από την κυβέρνηση, τα κόμματα εξουσίας, ή και τα κομματικά δεκανίκια (που κατάφεραν και πέρασαν στη Βουλή καβάλα στη λαϊκή αγανάκτηση) να δώσει απάντηση, ας ασχοληθεί με τα φαινόμενα της αγοράς εργασίας, βράζοντας στη “σούπα” που σερβίρεται ως δουλειά στον άνεργο και τα προχθεσινά “σωτήρια” μέτρα.
Έχουν αντιληφθεί στο υπουργείο Εργασίας τα καραγκιοζιλίκια με τις ραγιαδίστικες και δουλεμπορικές κομπίνες που έχουν ξεκινήσει στο 800άρι και στα μαύρα (που συνδυάζονται ανά εργαζόμενο) για να “κερδίσουν αμφότεροι” από τα μέτρα, ώστε το αφεντικό να παρατήσει το λουκέτο στο συρτάρι;
Αυτό τι είναι. Δεν είναι επαπειλούμενη ανεργία όταν ο κορβανάς αδειάσει και τα 800άρια, δυσεύρετα πλέον, δεν θα διασφαλίζονται από το κρατικό χρήμα;
Αυτές οι θέσεις εργασίας είναι λάθος να προστίθενται στατιστικά στα φυσιολογικά και σταθερά εργασιακά νούμερα. Γιατί είναι τόσο “ελπιδοφόρα”, όσο και τα άλλα για τον τουρισμό του 2020…
Οι πληρωμές κατά περίπτωση και (σε ποσοστό πάνω από το 40%) μετά από ένα 4μηνο ή 5μηνο (που ποιος ζει και ποιος πεθαίνει με τον κορονοϊό και το δάγκωμά του…) είναι ή δεν είναι μορφή ανεργίας;
Τι είναι; Εργασιακή ή επαγγελματική προοπτική για να χτίσει ένας νέος ή μια νέα το σπιτικό της και να κάνει παιδιά;
Οι συμφωνημένες ψεύτικές εγγραφές για το δώρο Πάσχα που έρχεται ή οι επιστροφές του μισού ή ολόκληρου δώρου μετά από επίσης συμφωνημένο χρονικό διάστημα, (αλλιώς το λουκέτο για το μαγαζί ή τον ξενώνα θα βγει από το συρτάρι) τι είναι;
Είναι προσωρινό εργασιακό πρόβλημα ή δείχνει την εργασιακή πανδημία που έρχεται, γιατί σήμερα το αφεντικό κρατάει και το μαχαίρι και το πεπόνι στη δουλειά που προσφέρει.
Οι συνδυασμοί της επιδοματικής πολιτικής με τη μαύρη και αδήλωτη εργασία και η “απειλή” πρόσληψης, στην θέση ενός νεαρού Έλληνα 2-3 λαθρομεταναστών, (φαινόμενο μοναδικό της ελληνικής ψευτοσοβιετίας) τι λέγεται στατιστικά; Μπορεί να χαρακτηριστεί απασχόληση επειδή βρίσκεται κάποιος κομπιναδόρικος τρόπος να δηλωθεί η συγκεκριμένη εργασία;
Και μη σπεύσετε εδώ κύριε Βρούτση (με την φόρα που έχετε πάρει από την, αναμφίβολα αγωνιώδη, προσπάθειά σας να βάλετε τάξη στα εργασιακά) να μας αποστομώσετε…, με το γνωστό επιχείρημα των επιθεωρήσεων εργασίας και τα πρόστιμα, στους παραβάτες μεσαίους και μικρούς βιοτέχνες, στους μαγαζάτορες, τους εστιάτορες και τους δεκάδες χιλιάδες μικροξενοδόχους.
Δεν θα τα εισπράξετε τα πρόστιμα κύριε Βρούτση. Και αυτά τα λίγα που θα εισπράξετε θα τα “ανταλλάξετε” (ως κυβέρνηση) με άλλα επιχειρηματικά μέτρα.
Γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ιδιωτικής αγοράς (έτσι όπως την καταντήσαμε από το 1975, με κορύφωση την 10ετία του 1980 και δεύτερο γύρο, το 2005-2019) δεν έχει εργαζόμενους όπως συμβαίνει παντού. Έχει “ομήρους” για επιχειρηματικούς “εκβιασμούς” ανταλλαγής των απολύσεων και των λουκέτων, με αναγκαστικές χρηματοδοτήσεις, απαλλαγές ή επιδοτήσεις, φανερές (ΕΣΠΑ) και κρυφές (παγώματα). Η σύνθεση της οικονομίας που κουβαλάμε δεν περπατάει. Αν δεν ξηλώσετε, σήμερα, τον κρατικοδιαιτισμό χτίζοντας ανταγωνιστική ελεύθερη οικονομία η ανεργία θα είναι ο επόμενος κορονοϊός. Σκεφτείτε το.
george.kraloglou@capital.gr
