Τις τελευταίες εβδομάδες η χώρα μας και όχι μόνο, αντιμετωπίζει μια πρωτόγνωρη σε ένταση κατάσταση. Την επιδημία του κορωνοϊού, που μας αγγίζει όλους και αναστατώνει τη ζωή μας.
Είναι μια κατάσταση οριακή. Μια πρωτόγνωρη κρίση που μας φέρνει, αντιμέτωπους με κάτι άγνωστο, φοβικό και απαιτεί ιδιαίτερο χειρισμό τόσο από τους ειδικούς όσο και από όλους τους πολίτες ανεξαιρέτως.
Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον της αβεβαιότητας και της ανάγκης για εγρήγορση και συντονισμένες ενέργειες, θα πρέπει να σκεφτούμε ιδιαίτερα τα παιδιά.
Είναι απαραίτητο να τους μιλήσουμε γι ’αυτό που συμβαίνει. Αν δεν το κάνουμε εμείς ως γονείς – με τον τρόπο που πρέπει – θα βρεθούν σε σύγχυση, έρμαια της πληροφορίας και της παραπληροφόρησης, να φτιάχνουν στο μυαλό τους τρομακτικές φαντασιώσεις με αποτέλεσμα να ανησυχούν περισσότερο ή να υποτιμούν τη σημαντικότητα του γεγονότος.
Αρχικά θα πρέπει να προετοιμαστούμε εμείς οι ίδιοι πριν τους μιλήσουμε. Να έχουμε οργανώσει τις πληροφορίες που θα τους δώσουμε. Σε απλό και κατανοητό λόγο. Πάντα, ανάλογα με την ηλικία, θα ενημερώσουμε, θα εξηγήσουμε, θα απαντήσουμε σε απορίες. Στόχος να κατανοήσουν. Χωρίς λεπτομερείς περιγραφές, χωρίς υπερβολές, εξηγούμε τα δεδομένα.
Χωρίς ψέματα και συναισθηματική ένταση. Είναι πάντα προτιμότερο να επικεντρωθούμε στις δικές τους απορίες και να απαντήσουμε στις ανησυχίες τους. Θα πρέπει να νιώσουν εμπιστοσύνη, ώστε να εκφράσουν τις σκέψεις τους και με τη βοήθειά μας να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους.
Συνεπώς εμείς θα πρέπει πρώτα να ελέγξουμε τις αντιδράσεις μας και να καλλιεργήσουμε ένα κλίμα επικοινωνίας με τα παιδιά (όπως άλλωστε για όλα τα θέματα που μπορεί να τα απασχολούν).
Ως προς το πρακτικό μέρος πρέπει πάλι να μιλήσουμε με σαφήνεια για τις ενέργειες που πρέπει να ακολουθούνται και εμείς οι ίδιοι να αποτελέσουμε βιωματικό παράδειγμα με τη συμπεριφορά μας.
Δίνουμε τις οδηγίες και ταυτόχρονα δείχνουμε και επεξηγούμε τη σημαντικότητα και τις συνέπειες της κάθε ενέργειας, ώστε να τις κατακτήσουν και κυρίως να αντιληφθούν ότι η τήρηση αυτών των κανόνων υγιεινής αφορά την προστασία της δικής τους υγείας, αλλά και την υγεία του περιβάλλοντός τους. Επίσης θα πρέπει να κατανοήσουν ότι αυτή η φροντίδα είναι και δική τους ευθύνη.
Καλό θα ήταν να εγκαθιδρύσουμε μια ακολουθία ενεργειών όταν επιστρέφουμε από εξωτερικούς χώρους, πριν το φαγητό, όταν βήχουμε-φτερνιζόμαστε, όταν διαχειριζόμαστε τις επαφές μας, την απόσταση που κρατάμε, την κοινωνικότητα που αναπτύσσουμε κλπ. Να έχουμε σταθερή επανάληψη των πράξεών μας. Να δημιουργούμε ρουτίνα.
Όταν τα παιδιά είναι μικρής ηλικίας καλό είναι να επενδύουμε τη ρουτίνα αυτή με μια θεατρικότητα ή ακόμα και με χιούμορ. Χωρίς να υποτιμούμε την κατάσταση και πάντα με την ίδια, ανυποχώρητη σταθερότητα. Δεν επιτρέπεται: «εντάξει, δεν πειράζει γι’ αυτή τη φορά, ας μην πλύνω τα χέρια μου».
Αν ακολουθήσουμε αυτή τη διαδικασία, με σταθερότητα, δέσμευση και σε συνεργασία πάντα με τα παιδιά, θα έχουμε πετύχει τον επιθυμητό στόχο, την προστασία και την πρόληψη, και θα έχουμε ταυτόχρονα συμβάλει στη διαμόρφωση υπεύθυνων και συνειδητοποιημένων προσωπικοτήτων με έντονη κοινωνική συνείδηση και ατομική ευθύνη.
Σταυρούλα Μπαντούνα
Ψυχολόγος
Δημοτική Σύμβουλος
