Με λύπη παρακολουθώ την τωρινή δημοτική αρχή να δυσκολεύεται να ανταποκριθεί στις προεκλογικές, δεσμευτικές της υποσχέσεις αλλά κυρίως στις κατηγορίες που απέδωσε και υποστήριξε ότι θα επιλύσει.
Τουλάχιστον, αυτό αποδεικνύουν τα γεγονότα, τα οποία λαμβάνουν χώρα στην πόλη μας, εκ των οποίων ένα είναι η διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος στο 1ο λύκειο της Αγίας Βαρβάρας για εννέα μέρες.
Είναι αδιανόητο το γεγονός πως αυτοί που είναι ορκισμένοι στο καθήκον τους, που θα νοικοκυρέψουν τον δήμο, που θα απαντήσουν στις προκλήσεις, που θα ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια για να υλοποιήσουν τις δεσμεύσεις τους αφήνουν άλυτο το συγκεκριμένο θέμα. Αυτό, επειδή ακριβώς η ύπαρξη ηλεκτρικού ρεύματος στο σχολείο αποτελεί ανάγκη για την ομαλή λειτουργία του κι ό,τι αποτελεί ανάγκη των πολιτών, οφείλεται να ικανοποιείται. Το πρόβλημα, όμως, εντείνεται πιο πολύ καθώς πριν λίγες μέρες το συγκεκριμένο σχολείο του δήμου μας έπεσε θύμα κλοπής παρά τους άγρυπνους φρουρούς, που θα έθετε σε εφαρμογή η νέα δημοτική αρχή, για να μας σώσει. Έτσι, γίνεται αντιληπτό πως η πόλη μας καθίσταται όλο και περισσότερο έρμαιο της εγκληματικότητας, διότι οι διαρρήξεις έχουν πολλαπλασιαστεί τους τελευταίους μήνες.
Αυτό που μου προξενεί εντύπωση είναι η αλλαγή στάσης μερικών μέσα σε όλη την κατάσταση. Αρχικά, είναι αξιοπρόσεκτο πως μέσα σε όλο αυτό το αλαλούμ ο σύλλογος και η ένωση γονέων είναι απόντες.
Η εντύπωση, όμως, που μου δημιουργείται οξύνεται κατά την σύγκριση της συγκεκριμένης αντίδρασης με την αντίδρασή τους κατά την κατάληψη του ίδιου σχολείου την άνοιξη του 2019, με λιγότερο σημαντικά θέματα.
Παράλληλα, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε συγκεκριμένο τύπο που αναδείκνυε προηγουμένως τα προβλήματα της πόλης υιοθετήθηκε η μέθοδος της σιωπής.
Το πρόβλημα που αντιμετώπιζε το 1ο Λύκειο της Αγίας Βαρβάρας προσπαθεί να μείνει κρυφό, αφού γνωστοποιήθηκε μόνο από μία τοπική εφημερίδα κι ακόμη πολλοί πολίτες μας δεν είναι ενημερωμένοι.
Παράλληλα, προσπάθειες ανάδειξης του θέματος εμποδίστηκαν πριν βγουν στο φως της δημοσιότητας.
Κι εφόσον όλα αυτά δεν ανήκουν στη φαντασία μου, λυπάμαι που βλέπω «να ανάβουν τα φώτα της πόλης μας και να αναδεικνύεται το συγκεκριμένο πρόσωπό της»
Χριστιάνα Κρεββατά
