Ένα από τα θέματα που επί δεκαετίες είναι πάντα στην επικαιρότητα, άλλοτε εντονότερα, άλλοτε λιγότερο στο προσκήνιο, είναι το Γκαράζ του Δήμου, που στεγάζεται στην οδό Σιπύλου, δίπλα στο Κλειστό Γυμναστήριο, μεσοτοιχία με πολυκατοίκιες που ζουν συμπολίτες μας, λίγες δεκάδες μέτρα από το Βρεφονηπιακό Σταθμό “Δημήτρης Παντελιάδης”.
Οι γύρω κάτοικοι βιώνουν εδώ και πολλά χρόνια αυτή τη συνύπαρξη και οι διαμαρτυρίες τους είναι δικαιολογημένες.
Στο Δημοτικό Συμβούλιο ακούγονται καταγγελτικές φωνές από Δημοτικούς Συμβούλους της Αντιπολίτευσης, ενώ το διαδίκτυο είναι γεμάτο από φωτογραφίες των απορριμμάτων, μπάζων, κλαδιών, στρωμάτων, κουτιών και ότι έχει μια χωματερή σε μικρογραφία.
Από τη μία οι φωνές, οι καταγγελίες, οι δικαιολογημένες διαμαρτυρίες.
Από την άλλη πλευρά, ο Δήμος που ακούει τα εξ΄ αμάξης, προσπαθεί να διατηρεί το χώρο όσο γίνεται ποιο καθαρό, αλλά το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι ικανοποιητικό, σύμφωνα με τους κανόνες μιας σύγχρονης κοινωνίας.
Ότι και να κάνει ο Δήμος, δεν θα καταφέρει να έχει αυτό το χώρο συμβατό με το γύρω περιβάλλον. Όσες προσπάθειες κι αν κάνει, το αποτέλεσμα ποτέ δεν θα είναι άκρως ικανοποιητικό.
Τα σπίτια είναι εκεί, το γυμναστήριο επίσης, τα βρέφη στο Βρεφονηπιακό Σταθμό μεγαλώνουν εκεί πέρα.
Τα απορριμματοφόρα και ο θόρυβος που προκαλούν όταν ζεσταίνουν τις μηχανές τους ξυπνούν τους γύρω, ενώ ανάμεσα στα πεταμένα στρώματα που συχνά – πυκνά υπάρχουν στον χώρο, στα κλαδέματα, στα παλιά κουφώματα και αντικείμενα, σουλατσάρουν αρουραίοι μεγέθους τέτοιου, που και οι γάτες τους αποφεύγουν.
Γενικά είναι μια εικόνα και μια κατάσταση απερίγραπτη.
Όσα και να γράψει κανείς όλο και κάτι θα του ξεφύγει, όλο και κάτι θα παραλείψει.
ΜΕ ΜΙΑ ΛΕΞΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.
Φευγαλέα, αραιά και που, για να ολοκληρώσουν κάποια αναφορά τους, Δημοτικοί Σύμβουλοι και συμπολίτες μας προτείνουν διάφορους χώρους προκειμένου να φύγει από την οδό Σιπύλου, το σαράκι αυτό.
Προτάσεις στο πόδι, χωρίς αιτιολογία, χωρίς βάθος, άνευ στοιχείων.
Είναι δύσκολο βεβαίως να βρεθεί λύση. Όχι όμως ακατόρθωτο.
Ο Δήμος θα πρέπει να επιλέξει δύο – τρεις χώρους, που θα έχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές και από εκείνους να επιλέξει έναν.
Ο χώρος να είναι αρκετά μεγάλος. Να είναι όσο το δυνατόν μακρυά από σπίτια, αλλά μέσα στον ιστό της Αγίας Βαρβάρας και να μην ενοχλεί κατοίκους και τη λειτουργία της πόλης.
Χώροι με αυτές τις προδιαγραφές υπάρχουν ίσως ΤΡΕΙΣ.
Ξεκινάμε την καταγραφή τους με τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα τους.
ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ:
Η περίπτωση να δοθούν ακόμα και επί πληρωμή, στρέμματα από τα εκατοντάδες που έχει το ίδρυμα για να στεγαστεί εκεί το Γκαράζ, είναι αδύναμη.
Ο λόγος που στο παρελθόν είχε επικαλεστεί το Νοσοκομείο, όταν ψάχναμε σαν Δήμος, για χώρο για το Ποδοσφαιρικό Γήπεδο, ήταν πως πρόκειται για κληροδοτήματα που είναι αδύνατη η κάθε είδους μεταβίβασή τους. Μόνο με ισχυρά πολιτική βούληση θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο, από την Κεντρική Εξουσία. Δεν φαίνεται όμως στον ορίζοντα κάτι ανάλογο.
Το παρελθόν και η προϊστορία άλλωστε, μας έχει διδάξει πως το Ίδρυμα δεν είναι από παλιά πρόθυμο να διευκολύνει τον όμορο Δήμο του, σε ηπιότερες ακόμα περιπτώσεις.
Υπενθυμίζουμε στους παλαιότερους και ενημερώνουμε τους νεότερους πως υπήρχε σχεδιασμένος παράλληλος δρόμος της Ελευθερίου Βενιζέλου από τη δεκαετία του ΄70 στα όρια της έκτασης του Δρομοκαϊτειου με την πόλη μας.
Πάνω από την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας, η οδός Στέφανου Σαράφη σταματάει στην οδό Παπαφλέσσα, εκεί που υπάρχει ένας τυφλός χώρος. Το σχέδιο προέβλεπε η Στέφανου Σαράφη να καταλήγει στην Ιερά Οδό, μέσω του Δρομοκαϊτείου. Όταν τότε ο Δήμος εξέφρασε επίσημα το αίτημα του, σε σύντομο χρονικό διάστημα, το Ίδρυμα έκτισε εκεί κτίρια, που υπάρχουν έως τώρα. Κτίζοντας λοιπόν το συγκεκριμένο σημείο ναυάγησε το σχέδιο παράλληλου δρόμου της Ελευθερίου Βενιζέλου που θα διευκόλυνε την πόλη μας.
Από τα παραπάνω μπορεί κανείς να συμπεράνει πως η λύση του Δρομοκαϊτειου δεν έχει προοπτική.
ΒΙΟΧΡΩΜ:
Έχει ακουστεί στο παρελθόν ακόμα και πολύ πρόσφατα ο χώρος της ΒΙΟΧΡΩΜ.
Ο συγκεκριμένος χώρος εκτός ότι είναι σχετικά κοντά σε κατοικίες, πρέπει με το που τον σκεπτόμαστε, να τον απορρίπτουμε κιόλας αμέσως.
Ο συγκεκριμένος χώρος είναι “φιλέτο”, επάνω στην κεντρική λεωφόρο μας, μια ανάσα από το σταθμό του ΜΕΤΡΟ “Αγία Μαρίνα”, με ανεξάντλητες προοπτικές.
Η μελλοντική εκμετάλευσή του Πολιτιστικά, Εμπορικά, Ψυχαγωγικά δεν θα έχουν όρια, όταν εξοφληθεί και αρχίσει η συστηματική αναμόρφωση και ανοικοδόμησή του.
Δεν χρειάζεται να γράψουμε περισσότερα, πιστεύουμε, για τον χώρο αυτόν.
Ούτε καν σαν πρόχειρη λύση δεν μπορεί να επιλεγεί. Διότι η στέγαση στο σημείο αυτό και σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του Γκαράζ, προϋποθέτει έργα υποδομής με προδιαγραφές κτλ., κτλ.
ΝΤΑΜΑΡΙΑ:
Η τρίτη λύση που υπάρχει κατά την άποψη μας και ίσως να είναι και η ευνοϊκότερη, είναι το Γκαράζ να στεγαστεί στα ΝΤΑΜΑΡΙΑ.
Ο χώρος είναι ταυτόχρονα στην πόλη μας και έξω από αυτήν.
Το κοντινότερο σπίτι απέχει εκατοντάδες μέτρα μακρυά.
Το επίπεδο είναι διαμορφωμένο. Έχει φυσική κάλυψη κατά τα δύο τρίτα του. Δεν υπάρχουν καταστήματα, ιδιαίτερη επισκεψιμότητα, πρόσβαση σε ανεπιθύμητους, κακόβουλους “επισκέπτες”, εύκολος στη φύλαξή του, ενώ για να πάει κανένας σε αυτόν υπάρχει μόνο ένας δρόμος.
Γνωρίζουμε πως ο χώρος αποκτήθηκε για τη στέγαση Ανοικτού Θεάτρου.
Μακάρι οι συνθήκες να ήταν ευνοϊκότερες και να υπήρχε η δυνατότητα τέτοιου έργου. Ακόμα όμως κι αν υπήρχε, η επιλογή μας θα ήταν αυτή, μεταξύ των δύο, όπως έχει εξελιχτεί η κατάσταση.
Θα μπορούσαμε να γράψουμε κι άλλα πλεονεκτήματα που έχει ο συγκεκριμένος χώρος. Φανταζόμαστε πως είναι εξόφθαλμα ο καταλληλότερος γιαυτό και δεν γράφουμε περισσότερα. Ίσως όμως και να κάνουμε λάθος.
Είναι φυσιολογικό κάποιοι να αντιδράσουν και να εναντιωθούν στη συγκεκριμένη πρόταση. Είναι όμως μία πρόταση.
Η Συμπολίτευση και Αντιπολίτευση του Δήμου, πρέπει να δώσουν, να προτείνουν μια λύση.
Ας βάλουν το πολιτικό κόστος στην άκρη, όσοι από αυτούς το φοβούνται.
Όταν φωνασκούν και τυρβάζουν πως “νοιάζονται για την Αγία Βαρβάρα” να το αποδεικνύουν με πράξεις, όχι με κούφια λόγια του αέρα.
Όλοι τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Τέλος οι κραυγές. Τέλος οι φωνές.
Προτάσεις κυρίες και κύριοι, ιδιαίτερα εσείς που διαμαρτύρεστε, αλλά δεν προτείνεται, ποτέ κάτι. Απλά μόνο καταγγελίες, για να ακούγεστε.
Προτάσεις, όχι μόνο διαμαρτυρίες και εντυπωσιασμούς. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ!!!
ΝΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΓΚΑΡΑΖ. ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΝΑ ΠΑΕΙ ΟΜΩΣ;
Τα κροκοδείλια δάκρυα ΤΕΡΜΑ.
ΑΛΛΟΙ ΧΩΡΟΙ:
Ίσως να υπάρχουν κι άλλοι χώροι που να μας διαφεύγουν και να μη τους αναφέραμε.
Στο Δήμο μας υπάρχει ένα θεσμοθετημένο όργανο, πρόκειται για την “Επιτροπή Ποιότητας Ζωής”.
Μήπως να έπαιρνε την πρωτοβουλία να εξετάσει το πρόβλημα του Γκαράζ του Δήμου και τη μεταστέγασή του;
Το γκαράζ στην οδό Σιπύλου έφτασε στα όρια του. Δεν πάει άλλο.
Να δοθεί λύση. Όχι βιαστική. Όχι υπό την πίεση του προβλήματος.
Λύση ρεαλιστική. Κατάλληλη, διαχρονική.
Πάρις Βαμβακόπουλος
