.
Σήμερα τιμήσαμε τον Ντίνο Ράδο.
Έναν άνθρωπο που άφησε βαθύ αποτύπωμα στις καρδιές μας, όχι με φανφάρες, αλλά με την αυθεντικότητά του, το πείσμα του και το πηγαίο του χιούμορ. Ο Ντίνος δεν ήταν απλώς παρών στη ζωή – τη ζούσε με πάθος. Ήταν αριστερός όχι μόνο στην πολιτική του σκέψη, αλλά στην ψυχή του. Αγωνιζόταν για το δίκαιο, για την αξιοπρέπεια, για έναν κόσμο πιο ανθρώπινο, πιο αληθινό. Δεν έκανε πίσω σε συζητήσεις, ακόμα και όταν ήξερε ότι θα “τα χαλάσει” με κάποιους. Γιατί πάνω απ’ όλα πίστευε στην αλήθεια και στο δικαίωμα του καθενός να την υπερασπίζεται. Κι όμως, μέσα σε όλα αυτά, δεν του έλειπε ποτέ το χιούμορ.
Ο Ντίνος ήξερε να γελάει – και κυρίως ήξερε να κάνει κι εμάς να γελάμε. Είτε με ένα καυστικό σχόλιο, είτε με μια ιστορία από τα παλιά, είχε πάντα τον τρόπο να λειαίνει τις γωνίες της ζωής. Ακόμα κι όταν μιλούσε για τα σοβαρά, δεν έχανε την ικανότητα να τα φωτίζει με μια σπίθα ελπίδας και αυτοσαρκασμού.
Ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που σπάνια συναντάς. Σταθερός στις αξίες του, τρυφερός χωρίς να γίνεται μελό, ειλικρινής μέχρι το κόκκαλο. Άφησε πίσω του φίλους που τον θαύμαζαν, ανθρώπους που τον αγαπούσαν, στιγμές που δεν θα ξεχαστούν. Ο Ντίνος μπορεί να έφυγε, αλλά δεν σίγησε.
Η φωνή του – εκείνη η χαρακτηριστική, λίγο τραχιά αλλά γεμάτη ουσία – ακόμα ηχεί μέσα μας. Τον ακούμε όταν υπερασπιζόμαστε το δίκαιο.Να υπερασπίζεται την αριστερά. Τον φανταζόμαστε να μειδιά ειρωνικά όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως θα έπρεπε. Και κάπου-κάπου, τον “βλέπουμε” να κλείνει το μάτι και να λέει: «Έλα τώρα… μη σοβαρεύεις τόσο!»
Αντίο, αγαπημένε μας Ντίνο.
Η απουσία σου βαραίνει, μα η παρουσία σου θα είναι πάντα εδώ. Στις κουβέντες μας, στις ιδέες μας, στα γέλια μας.
ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ
