.
Εδώ και πολλά χρόνια προσπαθώ πάντα να καταλάβω, να ψάχνω για πειστικές εξηγήσεις, να βρίσκω τις αιτίες, να συγκρίνω, να αιτιολογώ.
.
Εδώ και πολλά χρόνια είχα στο μυαλό μου ένα κράτος δικαίου, ένα κράτος πρόνοιας, κράτος αξιοκρατίας, κράτος ίσων ευκαιριών, κράτος συνέπειας, κράτος συνέχειας, κράτος έντιμο, κράτος ηθικής, ένα κράτος ουσιαστικής δημοκρατίας.
.
Μετά από πολλά χρόνια, έχω πια καταλήξει ότι κράτος και όλα τα παραπάνω δεν συνδέονται!
.
Μιλούν για δημοκρατία οι φασίστες και οι φασίζοντες.
.
Μιλούν για αξιοκρατία τα μέλη των κομματικών στρατών που εξαργυρώνουν την “ανιδιοτελή και εθελοντική” ιδεολογική τους προσφορά με καρέκλες και μισθούς.
.
Μιλούν για το τέλος των αιώνιων φοιτητών αυτοί που ως πραγματικά αιώνιοι φοιτητές υπηρέτησαν ως πρόεδροι, γραμματείς και φαρισαίοι τις κομματικές φοιτητικές οργανώσεις τους, με τα σχετικά ανταλλάγματα.
.
Μιλούν για αξιολόγηση αυτοί που δεν αξιολογήθηκαν ποτέ! Τα έβρισκαν πάντα όλα έτοιμα. Με ένα όνομα και χρήματα, άνοιγαν οι πόρτες των ιδιωτικών σχολείων και των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Με το κατάλληλο τηλεφώνημα, έβρισκαν αμέσως την επόμενη υψηλή θέση στους μεγαλύτερους εργοδότες, σε τράπεζες, σε οργανισμούς και εταιρείες, χάρη στους δικούς μας ή στους αντιπάλους μας, χτίζοντας μια καριέρα που ούτε η μάνα τους δεν πίστευε στην αξία τους..
Μιλούν για ισονομία αυτοί που στα κακουργήματά τους, έμπαιναν μπροστά στη δικαιοσύνη, οι φίλοι και οι γνωστοί καθαρίζοντας το παιχνίδι.
.
Μιλούν για τεμπέληδες πολίτες, αυτοί που δεν δούλεψαν ποτέ πραγματικά και ουσιαστικά.
.
Μιλούν για πάταξη της φοροδιαφυγής αυτοί που πλούτισαν για εκατό γενιές, με μίζες, με ξεπλύματα, με νησιά Κεϋμαν, με δώρα και δωράκια, με συμφωνίες κρυφές και φανερές.
.
Μιλούν για σεβασμό στη δικαιοσύνη αυτοί που δεν σέβονται τη δικαιοσύνη. Αυτοί που ορίζουν τα πρόσωπα και τους κανόνες της δικαιοσύνης. Μιας δικαιοσύνης που εκτός από τους γνήσιους υπηρέτες της, έχει στα σπλάχνα της και υπηρέτες προσωπικών φιλοδοξιών, με διορισμούς σε ανεξάρτητες αρχές, με απευθείας αναθέσεις και κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε δικά μας παιδιά.
.
Μιλούν για κοινωνικό κράτος οι εχθροί της κοινωνίας. Αυτοί που θεωρούν μίζερους, πλέμπα, γκρινιάρηδες και παραπονιάρηδες τον κορμό του κράτους, τον κόσμο που καθημερινά δουλεύει για να κάνουν εκείνοι τους κάμποσους.
.
Μιλούν για συνέπεια, αυτοί που αλλάζουν τους κομματικούς σταύλους σαν τα πουκάμισα. Που ξεκινούν από νεολαίοι της αριστεράς και καταλήγουν ηγετικά στελέχη της δεξιάς ή και το ανάποδο ή ακόμα και νεροχαλκιδαίοι, πέρα δώθε! Δουλίτσα να υπάρχει…
.
Μιλούν για ντροπή αυτοί που δεν ντράπηκαν να ξεπλύνουν τις “εγκληματικές” τους πράξεις ή/και παραλείψεις, με την ψήφο του χωριού τους.
.
Μιλούν για κολοτούμπες αντιπάλων, οι Κομανέτσι της πολιτικής. Μιλούν για μόρφωση, οι αμόρφωτοι, για παιδεία, οι απαίδευτοι, για ηθική, οι ανίθηκοι, για κλεψιές, οι αρχικλέφταροι, για συνέπεια, οι ασυνεπείς, για αλήθεια, οι ψεύτες…
Κι είναι τόσα ακόμα που όλα αυτά τα χρόνια βιώνει ο απλός πολίτης, ο αξιοπρεπής, σκεπτόμενος και ιδεολόγος πολίτης, που τον πιάνει απελπισία. Που δεν έχει πια κουράγιο όχι να φωνάξει, μα ούτε να μιλήσει καν. Γιατί βλέπεις απέναντι του πάντα θα βρίσκει εκείνους τους νενέκους, εκείνα τα γιουσουφάκια, εκείνους τους κομματικούς στρατιώτες, που για μια θεσούλα, για να χαρτζιλίκι ή ακόμα και μια υπόσχεση “κάνε και θα σε φτιάξω” είναι έτοιμοι να πουλήσουν ακόμη και τη μάνα τους.
.
Μα έρχεται κάποτε ο καιρός κι ο τραχανάς ξεραίνει κι όλη η μαγκιά κι η πονηριά, στο τέλος τον μαραίνει… Κι αρχίζει τις πεντάρες στον καθρέπτη και τ’ αναθέματα, μα είναι πλέον αργά! Οι επόμενοι νεροκουβαλητές έχουν αναλάβει πια υπηρεσία κι αυτοί στην απέξω, με ή χωρίς κέρδος κέρατα!
.
Κι αν τότε κάνει κανείς τουλάχιστον σιωπή, θα ακούσει τα γέλια κάποιων που έζησαν ως Έλληνες, μα την Ελλάδα και πάλι να κλαίει…
.
Κι τη ζωή να τραβάει την ανηφόρα!!!
.
Παντελής Πρεντάκης
