.
Με κάθε λέξη μου, τρίζει η εξουσία τους, ταράζεται η βολή τους κι ιδρώνουν οι παλάμες τους, σείονται τα σαθρά τους θεμέλια. Οι αλήθειες μου τους βαραίνουν σαν πέτρα κι όσο προσπαθούν να τις προσπεράσουν, τόσο πιο βαθιά βυθίζονται στην ταραχή τους.
Είναι να τους λυπάσαι όμως που ταράζονται τόσο πολύ πια, που έχουν χάσει τη μπάλα και δεν ξέρουν τι γράφω ο ίδιος και τι τα διάφορα έντυπα.
Ας είναι, αφού πάτε γυρεύοντας και κάνετε τα εξυπνοπούλια, πάρτε την απάντηση:
Μετά την επιθετική, “πατερναλιστική” στάση του δημάρχου, που άφησε άφωνους τους συνομιλητές του με το ύφος “εδώ κάνω κουμάντο εγώ”, οι αυλικοί του – και ενορχηστρωτές των επιθέσεων εναντίον εμού και της οικογένειάς μου – έσπευσαν να τον δικαιολογήσουν:
Δεν είναι αγενής, δεν είναι αυταρχικός, δεν είναι προσβλητικός—είναι απλώς… παππούς.
Ο παππούς ξέρει τα πάντα. Ο παππούς μιλάει, δεν ακούει. Ο παππούς διακόπτει, επιβάλλεται, νουθετεί, υψώνοντας το δάχτυλο.
Μόνο που δεν είμαστε τα εγγόνια του. Και αυτό δεν είναι το σαλόνι του σπιτιού του . Είναι ο δημόσιος χώρος της Δημοκρατίας, όπου δεν υπάρχουν παππούδες και εγγόνια—υπάρχουν πολίτες. Ίσοι.
Αν θέλει να πατρονάρει, ας το κάνει στο σπίτι του. Η Δημοκρατία δεν είναι για μονόλογους και καφενειακές αυθεντίες. Είναι για διάλογο, λογοδοσία και σεβασμό.
Έχει αντιληφθεί λανθασμένα το ρόλο του ή η εξουσία τον έκανε να χάσει το μέτρο.
Ο κόσμος προχωρά. Όποιος δεν συμβαδίζει, ας αποσυρθεί. Μήπως ήρθε η ώρα;
Οι πολιτικοί δεν είναι “παππούδες”. Και οι πολίτες δεν είμαστε παιδιά.
Δημήτρης Σωτηρόπουλος
Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος
