.
Δεν είχαν οξυγόνο τα παιδιά μας στα Τέμπη, στο Μάτι, στη Ρόδο, στη Μάνδρα , στην Εύβοια, στον Έβρο, στο Βελεστίνο, στην Πάρνηθα , στην Βοιωτία, στη Θεσσαλία, στη Μαγνησία, στην Αττική, ακόμα και μέσα στην Αθήνα!
.
Δεν είχαν οξυγόνο οι νεκροί μας , δεν έμεινε οξυγόνο στους ζωντανούς.
.
Μα οι νεκροί δεν έχουν ενοχές, δεν έχουν ευθύνες.
.
Οι ζωντανοί;
.
Βγήκαν πολλοί την Κυριακή στους δρόμους! Κι είπαν πολλά! Άραγε υπάρχουν αυτιά για να τ’ ακούσουν;
.
Ζήτησαν δικαιοσύνη και δικαστές πρότυπα. Ζήτησαν κυβέρνηση για το λαό κι όχι για τα νούμερα, με ήθος, με αξίες, με ιδανικά, με όραμα, με κύρος, με ανάστημα , με κόκκαλα, με λογική. Όχι με τσέπες, με παρέες, με στρατούς, με κουμπάρους, με συμφέροντα, με εξυπνακισμούς, με μέτριους, με άχρηστους, με θεσιθήρες, με ασπόνδυλα, με επικίνδυνους…
.
Ζήτησαν αντιπολίτευση, ζωντανή, επίμονη, ελεγκτική, ανένδοτη, ξύπνια, ελπιδοφόρα, ετοιμοπόλεμη, ικανή.
.
Ζήτησαν ασφάλεια , σεβασμό και ορθό λόγο, όχι εξυπνακισμούς από μέτριους, διαχρονικά βολεμένους δικηγορίσκους και δημοσιογραφίσκους της πλάκας.
.
Ζήτησαν τον καλύτερο πολίτη για Πρόεδρο Σύμβολο της Δημοκρατίας κι όχι ελεγχόμενων πράξεων.
.
Ζήτησαν ελευθερία στη ζωή τους, στην ενημέρωσή τους, στις επιλογές τους.
.
Ζήτησαν να σταματήσει η ασχήμια, δεν συνηθίζεται με τίποτα…
.
Ζήτησαν το οξυγόνο τους πίσω, για να μπορέσουν να αναστενάξουν επιτέλους για την άδικα άδεια αγκαλιά τους…
.
Παντελής Πρεντάκης
